" ชื่อก็เพราะ คนก็สวย ครับ " แฟร้งค์เอ่ยบอกคนตัวเล็ก เมรินทร์ได้แต่ส่งยิ้มบางๆ ให้กับพวกเขา เธอเองก็รู้สึกอึดอัดกับสายตาที่พวกเขามองมาที่เธอเช่นกัน
" เมย์ ไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอก ค่ะ " เมรินทร์เอ่ยเสียงหวานออกมาบอกชายตรงหน้าด้วยเสียงหวาน
" จริงๆ นะ ครับ ในงานคืนนี้ผมว่า คุณเมย์สวยที่สุดในงานเลยแหละ ไม่เชื่อลองถามไอ้พายุมันดูสิ...จริงไหม " แฟร้งค์ขอความเห็นจากเพื่อน ส่วนคนที่ถูกถามถึงกับนั่งเงียบไม่ยอมตอบ
พายุกับรู้สึกไม่พอใจ เหตุใดเพื่อนเขาถึงถามเขาแบบนี้กัน มันจะชมเมรินทร์ก็ชมคนเดียวสิเกี่ยวอะไรกับเขากันละ
เมรินทร์ถึงกับทำหน้าไม่ถูก แฟร้งค์เล่นถามเขาแบบนี้เธอก็อายนะสิ ใครใช้ให้ถามแบบนี้กันละ คนตัวเล็กรู้สึกอึดอัด เธอไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เอาเสียเลย
" เอ่อ... ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ " เมรินทร์เอ่ยบอกกับพายุและเดินออกจากโต๊ะไปยังห้องน้ำทันที
ร่างบางของเมรินทร์มาหยุดที่กระจก
