เปลี่ยนแปลงตัวเอง(ทำทุกคนช็อก)

1036 Words

วันต่อมาบ้านเฮียภู.... เหอผิงสวมชุดเดรสสีขาวที่เพิ่งจะซื้อมาใหม่ใบหน้างามแต่งแต้มด้วยลิปสีชมพูหวาน..แต่งหน้าอ่อนๆดูสวยแปลกตา ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลยแต่เธอก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว "ผิงพร้อม"....พูดเรียกความมั่นใจให้ตัวเอง สองเท้าเล็กใสส้นสูงสีชมพูหวานเดินเข้าไปในบ้านเฮียภู... "เฮ๊ยย กล่ำปีผักชีดอง" เฮียหวังตกใจจนเผลออุทานออกมามั่วๆ..เขาตาฝาดแต่เช้าเลยหรอเนี่ย นั่งจิบกาแฟอยู่ เกือบพุ่ง..ตกใจจริงๆ "ตกใจอะไร เฮียหวัง" เหอผิงกอด อกทำหน้างอน "เปล่า" เฮียหวงรีบวางกาแฟลง.. "แล้วผิงคิดยังไงถึงแต่งตัวแบบ เอ่อ" เฮียหวังไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีมันก็สวยนะแต่มันไม่คุ้นตา.. "แล้วสวยไหม.." หมุนๆ เหอผิงหมุนตัวให้เฮียหวังดู "อือ ก็สวยดี" ดีที่เขาวางกาแฟลงแล้ว "แล้วเฮียหวังว่าเฮียภูจะชอบไหม" ถึงบ้างอ้อเลย... เขาเข้าใจแล้ว "ก็ไม่รู้" เคล้ง! อาแปะเดินมาพอดีแก้วกาแฟที่ถือมา ถึงกับร่วง... "อาแปะ เป็นอะไรไหมคะ" เหอผิงรีบเดินเข้ามาตอนนี้แม่บ้านตามเข้ามาดูแลทำความสะอาดให้แล้ว อาแปะยืนช็อกค้างนานกว่าทุกคน... เพราะรักอาผิงมากจึงช็อกมากกว่าใคร " อาแปะเป็นอะไร เฮียหวังดูแปะหน่อย" ลูกชายก็นะ นั่งขำเตี่ยอยู่ได้... "เตี่ยไม่ได้เป็นอะไรหรอกผิง คงช็อกนะ " ขนาดเขายังช็อกเลยนับประสาอะไรกับเตี่ยไฉ " ฮ่ะ ช็อกหรอ" เหอผิงมองอาแปะนิ่งงันนี่เธอทำอาแปะช็อกยืนค้างเลย สักพักแปะไฉก็เริ่มรู้สึกตัว... "อาผิงของแปะ เปลี่ยนไป อาแปะเกือบตายเลี้ยว" กว่าวิญญาณจะเข้าร่างเล่นเอาอาแปะเกือบตาย "อาแปะก็เวอร์เกิน หรืออาแปะไม่รักผิงแล้ว" "รักๆอาแปะรักอาผิงมาก" "แล้วนี่เฮียภูลงมายังคะ" เธอมาเพื่อสิ่งนี้ "อาแปะ ยังไม่เห็นเลย" ในระหว่างที่เธอคุยอยู่กับอาแปะ เฮียภูก็เดินลงมาพอดี... ร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาเงยหน้ามองเธอเพียงครู่เดียวก็เดินหลบออกไปด้านหลัง.. เพล้ง! แก้วบนหนาเธอแตกเป็นเสี่ยงๆ ทำไมเฮียภูถึงไม่แปลกใจเหมือนทุกคนที่เห็นเธอ แล้วสายตาที่เฮียใช้มองเธอมันก็ว่างเปล่า มันควรเป็นเธอไม่ใช่หรอ ที่ต้องโกรธเฮีย... ร่างเล็กของเหอผิงเดินตามเฮียภูเข้าไป แม้จะยังเจ็บอยู่แต่เธอถือคติด้านได้อายอด... "เฮียภู.." เธอพูดได้เพียงเท่านั้นก็ไม่กล้าเอ่ยต่อและไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอยู่ๆก็รู้สึกน้ำท่วมปาก ภาพที่เฮียกอดและบอกรักผู้หญิงคนนั้นมันยังจุกอยู่ในอก.. เขายังคงนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะทานข้าว ไม่พูดไม่จากับเธอ ดูท่าจะโกรธจริง... เหอผิงนั่งลงตรงข้ามกับเขา.. "ป้านวลตักให้ผิงด้วยค่ะ" มีพูดค่ะด้วยจนป้านวลตกใจหันมองยิ้มๆ คุณหนูผิงเปลี่ยนไป คนอยู่ตรงหน้าเธอลุกขึ้นยืน... "ป้านวลผมขอเอาไปกินข้างนอกนะครับ" "เดี๋ยวสิเฮีย" ... เหอผิงเดินเข้าไปขวางด้านหน้า "ต้องเป็นผิงไม่ใช่หรอที่ต้องโกรธเฮีย" น้ำตาเธอก็พลอยจะไหล " หลบไป" เขาพูดโดยไม่มองหน้าเธอเลยสักนิด "ไม่หลบ ถ้าเฮียไม่คุยกับผิง ผิงฟ้องอาแปะ ผิงจะฟ้องทุกคน ว่าเฮียนอกใจผิง" "ก็ตามใจ" พูดจบเฮียภูก็เดินหลบออกไป กรี๊ดดดเธออยากจะกรี๊ดด นางร้ายจะกลายร่างอีกแล้วว แต่ต้องอดทนไว้ " ป้านวล ผิงก็ขอเอาไปทานข้างนอก" เฮียไม่มองไม่อยากจะคุยกับเธอเลยสักนิด เขามองเธอเป็นอากาศ.. บรรยากาศที่โต๊ะด้านนอก... สองพี่น้อง เฮียภูกับเฮียหวังต่างก็คุยเรื่องงานกันส่วนอาแปะก็นั่งข้างอาผิง...เหอผิงได้แต่นั่งมองเฮียภูอย่างเคืองๆ...อ้อนให้อาแปะช่วยก็ช่วยไม่ได้คราวนี้เฮียภูท่าจะโกรธจริง... มันควรเป็นเธอสิ เป็นเธอที่ต้องโกรธ เชอะ...เกิดเป็นเหอผิงนี่เหนื่อยจริงๆ "แล้วสรุปปีนี้เฮียจะจัดที่ไหน ภูเก็ตหรือว่าตรัง" "คงไม่ทั้งสอง เฮียให้เลขาคุยไว้แล้ว น่าจะที่หัวหิน" "อืม ก็ดีนะใกล้ดี แล้ววันที่ละเลือกได้ยัง" "เรื่องนั้นเฮียให้เลขาดูให้แล้ว" "เลขาคนใหม่เฮียนี่ น่าจะเก่งเนอะ ทำได้ทุกอย่างจริงๆ" เลขาใหม่เฮียภู เฮียหวังเองก็ยังไม่เคยได้พูดคุยอย่างจริงจัง เห็นแค่ผ่านๆรู้แค่ว่าสวย... " ก็เก่งดี" เอียภูพูดขึ้นใบหน้าหล่อมีรอยยิ้มนิดๆ ............ " อะโอ๊ยย อาผิงแปะเจ็บๆ" เหอผิงโกรธจนเผลอจิกเล็บลงแขนอาแปะเธอไม่ได้ตั้งใจ " อาแปะผิง ขอโทษ"... ใบหน้าเล็กอ้อนขอโทษไม่นานอาแปะก็หาย สองหนุ่มหยุดคุยกัน ต่างคนก็ต่างแยกย้าย.... "แล้วนั่นเฮียจะไปไหน วันนี้วันหยุด" เฮียหวังทักขึ้น "ไปธุระ" พูดจบก็เดินไปหยิบกุญแจรถเดินออกไป " อาแปะผิงขอตัวก่อนนะคะ" เหอผิงเดินไปทางลัดเข้าบ้านของตัวเอง.... คนอย่างเหอผิงต้องตามไป..เธอรู้ว่าเฮียภูจะไปไหนและเธอเองก็อยากจะรู้ว่าชีวิตผู้หญิงคนนั้นน้ำเน่าจริง อย่างที่สายสืบเธอส่งมาหรือเปล่า.... เหอผิงให้คนขับรถตามเฮียภูไปห่างๆเธอแค่อยากจะรู้ว่าเฮียภูไปทำอะไร ไม่ได้จะไปโวยวายเหมือนเมื่อก่อน.. เพราะถ้าเธอทำอย่างนั้นเฮียภูคงจะเกลียดเธอมากขึ้นซึ่งเธอทนไม่ได้ แค่เฮียภูไม่พูดมองธอเป็นธาตุอากาศหัวใจผิงก็เจ็บปวดมากแล้ว... ทางเข้าสลัมแห่งหนึ่ง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more