คู่หมั้นเฮียเป็นนางร้าย

เข้าห้องผิด นอนด้วยผิดคน!!

นอนหลับไปได้สักพักเขาก็รู้สึกอุ่นๆแปลกๆเหมือนมีคนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเขา ด้วยความเมาเขาจึงคิดว่าคงฝันไป มือหนาคลำไปตามสิ่งนั้น ยิ่งลูบไล้ไปกับผิวเนียนนุ่มก็ยิ่งได้ใจ มันกึ่งฝันกึ่งตื่นเขาคิดว่าคงฝัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครอยู่ในห้องเขา... หรือว่าจะเป็น...

"พิมพ์ คุณกลับมาหาผมใช่ไหม" ริมฝีปากหยักพูดพร่ำละเมอลูบไล้ไปตามผิวเนียนลื่นมือ ไม่ว่าจับไปส่วนไหนก็นุ่มนิ่มไปหมด.. ความหื่นกระหายจากที่โดนวางยาบวกกับคิดว่าเป็นคนรักทำให้เขาไม่ได้เผลอฉุกคิดเป็นอื่น....

ริมฝีปากหยักไล่พรมจูบไปตามซอกคอหอมกรุ่นมือใหญ่ก็ทำงานได้ดีลูบไล้บีบนวดคลึงไปทุกสัดส่วน..

"อื๊อ.." ริมฝีปากบางขยับครางเสียงหวานเธอฝันไปแต่ความฝันมันเหมือนจริงมาก.. เธอไม่ได้เมาถึงขนาดไม่ได้สติ "อ๊ะ" มือใหญ่เริ่มลูบไล้เข้าไปสัมผัสใจกลางของสงวนทำให้เธอตกใจ ดวงตารีเล็กค่อยๆปรือตาตื่นขึ้นมา..และเมื่อเธอรู้ว่ามีอะไรอยู่บนตัวเธอ เธอก็ร้องกรี๊ด... ตามสัญชาตญาณ

"กรี๊ดด ช่วยด้วย ช่วยดะ.. อื๊อๆๆ"

ริมฝีปากเล็กถูกปิดด้วยริมฝีปากของอีกคนเขามอมเมาเธอด้วยรสจูบแสนหวานมันละมุนละไมไม่ได้ดุดันแต่อย่างใด ร่างบางพยายามดึงสติกลับมาแต่มันยากมาก..อยู่ๆน้ำตาเธอก็ไหลออกมา เธอกำลังจะถูกข่มขืนจากใครก็ไม่รู้ ชีวิตเธอช่างโหดร้าย เธอไม่อยากอยู่แล้ว เธอพยายามขัดขืนทุกวิถีทางแต่ก็ถูกมือใหญ่ตรึงไว้ ตัวเธอเล็กมากถ้าเทียบกับร่างใหญ่ที่ทาบทับอยู่บนตัวเธอ...

"พิมพ์.. ผมรักคุณ" ใบหน้าหล่อผละออกมากระซิบข้างใบหูเล็ก เสียงที่คุ้นเคยน้ำเสียงโทนอบอุ่นที่เธอเคยได้ฟัง มันชัดเจนจนเป็นใครไม่ได้อีก...

"ฮะ..เฮียภู" เสียงเล็กกระซิบแผ่วเบา เธอตกใจตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก ทำไมถึงเป็นเฮียภู ภาพทุกอย่างที่เธอเสียใจหมุนวนอยู่ในหัวจนเธอเวียนหัวไปหมด คำบอกรักที่เขาพร่ำออกมามันไม่ใช่ชื่อเธอ.. นั่นแหละถึงพอดึงสติเธอกลับมาได้

"เฮีย..นี่ผิงเอง เฮีย อื๊ออ" เขาไม่ได้สนใจฟังเธอพูดเลยสักนิดเมื่อเธอพูดเขาก็ก้มลงมาจูบ.. แต่คราวนี้ต่างจากก่อนหน้าเป็นจูบดูดดื่มหิวกระหายดึงอารมณ์ในส่วนลึกความต้องการความอยากราคะมอมเมาไปด้วยจูบนี้ แต่ร่างบางก็ยังพยายามขัดขืนจนหมดแรง.. เธอเหนื่อยไปทั้งร่างกายและหัวใจความเจ็บปวดที่กำลังเกิดขึ้นมันมากมายจนเธอไม่มีแรง มันหมดแรงแล้วจริงๆ...

สุดท้ายแล้วสิ่งที่ไม่ควรเกิดมันก็เกิดขึ้น..แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วเธอกลับไม่มีความสุขอย่างที่เคยฝัน กายสาวนี้รอให้เฮียภูเข้ามาเชยชมเพียงผู้เดียว เธอเฝ้ารอเขามาตลอด แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ เฮียเห็นเธอเป็นคนอื่นพร่ำบอกรักผู้หญิงคนนั้น ในขณะที่ทำกับเธอ เฮียจะรู้บ้างไหม ว่าเฮียได้ฆ่าน้องสาวคนนั้น คนที่รักเฮียมาก เฮียได้ทำร้ายเธอจนไม่เหลือความรัก เหลือเพียงความแค้นรู้สึกเกลียดชังผู้ชายที่กำลังกระทำกับเรือนร่างของเธอ...แม้แต่เสียงกรีดร้องของเธอที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน เขายังไม่สนใจยังคงกระทำตามใจที่ตนเองต้องการจนสุขสม...

"อ๊ะๆ..อ๊าา" ร่างสูงก้มลงไปพรมจูบตามเรือนร่างงดงาม เขายังต้องการเธออีกมันยังไม่พอไม่รู้ว่าจริงหรือฝัน เขารู้แค่ว่าเขามีความสุขกับเรือนร่างนี้มาก กลิ่นกายของเธอหอมละมุนผิวนุ่มนิ่มลื่นมือละมุนไปทุกที่ที่เขาได้สัมผัส... ใจส่วนลึกของเขา ก็ยังคงคิดว่าเป็นคนที่อยู่ในใจ เธอมาหาเขาจริงๆ บทรักเกิดขึ้นซ้ำๆตามความพึงพอใจของเขา.. จนถึงรุ่งเช้าฟ้าสว่าง

ใบหน้างดงามอ่อนเยาว์ราวกับเด็กสาวผิวขาวใสผ่องเมื่อกระทบกับแสงแดดยามเช้า..เปลือกตาเล็กค่อยๆ ขยับรู้สึกตัว เธอปรือตาตื่นขึ้นด้วยความงัวเงีย..รู้สึกหนักตรงช่วงท้องเหมือนมีอะไรทาบทับอยู่ กายสาวพลิกตัวขยับหันมองสิ่งรอบข้างก็พบกับใบหน้าคมหล่อเหลาที่เธอเฝ้าใฝ่ฝันแต่ตอนนี้มันต่างไปแล้วเด็กผู้หญิงที่รักเขามากคนนั้นได้ตายไปแล้ว... น้ำตาเธอไหลรินออกมาเมื่อนึกถึงภาพที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ผู้ชายตรงหน้าเธอนั้น ไม่ใช่คนที่เธอเคยรู้จัก....

มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาทำให้อีกคนรู้สึกตัวตื่นร่างสูงขยับตัวเล็กน้อยแล้วก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า..ทุกอย่างนิ่งค้างอยู่สักพักเขากำลังประมวลภาพว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมผู้หญิงตรงหน้าเขาถึงไม่ใช่.. พิมพ์ แต่เป็น?

"ผ..ผิง" เสียงเขาแหบแผ่วเบา..ใจเต้นรัวจนเขาแทบจะควบคุมมันไม่ได้ เขาทำอะไรลงไปวะเนี่ย

ร่างบางหยัดตัวลุกขึ้น ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกายเปลือยเปล่า...เธอไม่ได้เอ่ยคำพูดอะไรออกมา

"ผิงมาอยู่ในห้องเฮีย ได้ยังไง" เขายังคงงง สับสน เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะมาอยู่ที่นี่...

"เฮียถามได้ยินไหม! " ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ มัดผูกเอวสอบไว้หลวมๆ น้ำเสียงเขาอาจจะมั่นคงแต่ใจเขานั้นไม่เลย

"นี่มันห้องผิง" ก่อนที่เธอจะพูดเธอหันมองโต๊ะเครื่องสำอางของใช้ทั้งหมดมันเป็นของเธอ

ดางตาคมมองสำรวจภายในห้องใจเขาหล่นวูบ..มันเป็นไปได้ยังไง?

"แล้วผิงมา อยู่ที่นี่ได้ยังไง มาอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่" สีหน้าเขาดูหงุดหงิด กังวลใจ..