“อย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน” สิ้นสุดคำพูดนี้ตัวปราชญ์ก็ไม่ได้รั้งเธอไว้อีก เขากดท้ายทอยของเธอลงมาบดจูบเข้าริมฝีปากอิ่มเอิบนั่นอย่างไม่เบาเลย
“อื้ม!” เธอจูบตอบเขาอย่างไม่รู้จักคำว่าเจ็บแม้แต่น้อย บดเบียดร่างกายของตัวเองเข้าใส่ลำตัวของเขาจนสัมผัสกับความฉ่ำแฉะจากใจกลางรักของเธอ
ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปที่แผ่นหลังบาง ปลดตะขอเสื้อชั้นในจนมันหลุดแล้วดึงออกโดยเจ้าตัวก็ไม่รอช้าที่จะขยับถอดมันทิ้งไปอย่างไม่ใส่ใจ
เธอขยับกายควานหาสิ่งที่ต้องการจนเจอ จ่อส่วนหัวไปยังรอยแยกของตัวเองอย่างไม่รอช้า
“อื้ม!” เหมือนกับพอใจในสิ่งที่ได้มากจนส่งเสียงร้องออกมา พยายามกดตัวเองลงไปอย่างยากลำบาก
“.....” ปราชญ์ผละออกจากจูบหลุบตามองการกระทำด้านล่างพร้อมกรามแกร่งขบแน่นจากความรัดรึงและเจ็บส่วนหัว
“อื้อ!” ลาทิชากัดริมฝีปากแน่นเมื่อพยายามสุดความสามารถแล้วแต่มันยากเกินกว่าเธอจะทำได้
ทั้งที่รู้สึกดีและอยากได้มากกว่าเดิม แต่ม
