Korku iliklerime kadar işlemiş, savunmasız bir halde kapatıldığım iğrenç yere baktım.Gözyaşları içinde karanlık ve
rutubetten çürüyen baraka berbat kokuyordu.Kimse yoktu etrafımda ve ben çaresizce ağlıyordum saatlerdir.Şirwan şerefsizi adamları ile beni kaçırmış ve buraya kapatmışlardı.Saat kaçtı, nereye getirilmiştim,hiçbir şey bilmiyordum.
Ensem halâ acı ile yanıyordu.
Babaannem kim bilir nasıl ağlıyordur şimdi?
Çöktüğüm duvar kenarından ayaklanıp kapıya gittim.Elimle ard arda vurup yeniden bağırdım.
"Çıkarın beni buradan!Şirwan!Allah'ın belası çıkar beni buradan!"
Yüzüme yapışan saçlarımı geriye attım.Yanaklarım sırılsıklamdı.
Ağlamaktan gözlerim acıyordu.
Zihnime düşen ela gözlerle ağlayışım arttı.
Gelip beni kurtarır mıydı?
Belki de tek kişi için askerlerini tehlikeye atmak
