HANNA (COMPLETED)

Chapter 4

"Babe.." tawag sakin ni Luis. Nasa may ilalim kami ng mangga sa favorite naming spot sa school.

"m?"

"Am I too fast?" tanong nya.

Napatingin naman ako sakanya.

"I mean, I know that we are still young to marry each other but I really wanted to take the opportunity to grab the chance to confess my undying love to you." sabi nya.

"Ikaw na babe. Are we really fast? You think?" balik ko ng tanong sakanya.

"No.. I mean..."

"Ok.  Let's settle this. I know that we are still young. How old are you? 20? I'm just 19. We are really that young to get married." sabi ko na nakangiti sakanya.

"Yeah. I know. But age doesn't the issue here. I love you beyond my limitations that's why I really wanted to spend the rest of my life seeing you every morning and feeling you every night." sabi nya.

Para akong nasa cloud nine. I am really happy that Luis is here for me. For us.

"Babe... I know you really love me. And yes, I will marry you. Don't worry.." I said and kiss him on the lips.

Ganyan lang kami. At the very age, ramdam na namin na kami ang para sa isa't-isa.

I don't know pero eto na siguro ang tinatawag nilang TRUE LOVE.

Siguro para sa iba it's just a puppy love or a teenage love but for us it's already a TRUE LOVE.

As the days passes by, takot pa din akong mag-isa sa bahay. Lalo na kapag padilim na. Kung nasaan si mama ay nandon din ako dahil natatakot akong baka bigla na namang dumating o magpakita sakin si Alex.

Yes.

Isang linggo na ang nakakalipas after the last encounter namin.

I might say na narealize na nya ang mga nagawa nya sakin at na hindi na nya guguluhin pa ang buhay ko.

Sana nga.

I am really HOPING.

At sana wag na syang magpapakita dahil ayoko na syang makita pa.

Baka hindi ko na alam ang pwede kong magawa.

Nagtitimpi lang ako.

Gusto ko na ngang mapabilis ang mga araw para graduation na agad kaso hindi pwede. Kung kaya ko lang hatakin ang araw, ginawa ko na kaso hindi ko kaya. Kung pwede lang sana na magteleport papunta sa future where in magkasama na kami ni Luis ginawa ko na kaso hindi naman pwedeng ganon kabilis.

I just have to wait for that day to happen.

Just like today.

Exactly 1-month na ang nakakalipas.

Hindi na ako takot magpaiwan sa bahay.

Tulad ngayon, ako lang mag-isa dito sa bahay dahil nagpunta si mama sa kaibigan nyang nasa ospital. Wala daw kasing magbabantay kaya naman sya na lang ang nagsabi na sya na lang muna ang magbabantay.

Pinatay ko na ang ilaw sa baba at umakyat na sa kwarto ng may marinig akong tahol.

Si Mumi yon ah?

Bumaba tuloy ako para tingnan sa bintana pero wala namang tao kaya---

"Mumi, stop it." I said.

Pero tahol pa din ng tahol si Mumi.

Binuksan ko tuloy yung pinto sa pagkakalock at lumapit kay mumi.

"Mumi, wala naman. Stop it na." sabi ko tapos pumasok sa loob.

Ng isasara ko na ang pinto ay may biglang tumulak nito.

"Hi Hanna mahal ko." sabi nito.

"Alex?!?!?" gulat kong tanong.

Hindi ko alm ang gagawin ko kaya naman pinilit kong tinutulak ang pinto para maisara pero pinipilit din nyang maibukas para makapasok sya.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko habang ginagawa ko yon.

"Hanna mahal, papasukin mo ako!" sabi nito.

"No!!" sigaw ko naman.

Pinipilit ko talagang maisara ang pinto dahil alam ko na kung ano ang mangyayari.

"Please Alex.. Umalis ka na!" I said habang naiiyak na sa sobrang takot.

Kaso hindi nya ako pinapakinggan.

"Hanna!! sabi nya habang patuloy na tinutulak ang pinto.

Sa isang malakas na tulak nya ay napaupo ako at nabuksan nya ang pinto ng ubod bukas tapos sinarado nya ito.

“Alex!!” sabi ko habang napaupo sa sahig ng salas namin dahil sa pagkatulak nya ng malakas sa pintuan namin.

Nakatitig lang ako sakanya habang patuloy sa pagtibok ng mabilis ang puso ko. At habang patuloy na bumabaha ng luha sa mukha ko.

“Kamusta ka na mahal ko?” tanong nya ng mahina habang papalapit sakin ng dahan-dahan.

“Alex..” kabado, natatakot kong tawag sa pangalan nya habang inaatras ang sarili ko sa papalapit na lalaking nasa harapan ko ngayon.

Alam ko na ang mangyayari anumang oras. Pero dapat akong lumaban.

“Hanna… Bakit ba pinapahirapan mo pa ako?” tanong nito habang papalapit pa din sakin.

Umiiling naman ako habang patuloy na umaatras.

Bigla syang huminto sa paglapit sakin…

Tumitig sya sakin. Titig na titig.

Dahan-dahan naman akong tumayo habang nakatitig sya sakin.

“Alex…” tawag ko dito. Garalgal na ang boses ko. Hindi ko na din alam kung ano ang tumatakbo sa isip nya dahil nakatingin lang sya sakin. “Please Alex.. Don’t do this T.T” I said habang niyayakap ang sarili ko tapos yumuyuko. “Please T.T stop doing this...” iyak ko.

Pero hindi pa din sya nagsasalita. Hindi ko alam kung ano ang iniisip nya.

Napatigil ako sa pag-iyak at tumingin sakanya. Walang ekspresyon ang tingin nya sakin. At isa pa, hindi ko masyadong maaninagan ang mukha nya kung sakin ba talaga sya nakatingin dahil against the light sya.

I need to escape!

Yan ang nasa utak ko kaya naman bigla akong tumalikod at tumakbo papuntang kusina tapos nakita ko ang kutsilyo malapit sa lamesa.

I need you! Sabi ng utak ko na kukunin na ng----

“Ah!!” sigaw ko.

Hinila nya ang buhok ko kaya hindi ko nakuha ang kutsilyo sa lamesa namin.

“Ah!! Bitawan mo ako, Alex!!” sigaw ko.

Pero hindi nya ginawa. Hinila nya ako papunta sa salas at..

“Lalo ka lang masasaktan, Hanna!!” sabi nito sakin tapos pabagsak akong sinalya sa sofa namin at dinaganan nya.

“Alex!!!” sigaw ko.

Pinipilit kong mahawakan ang mukha nya para ma-i-scratch-an sya ng mabawasan ang lakas nya kaso patuloy naman nyang pinipigilan ang mga kamay ko.

“Hayop ka!!”

Patuloy nyang pinipigilan ang kamay ko hanggang sa mahawakan nya ito tapos dumagan sakin at----

“Ano ba?! Tigilan mo na ang magpumiglas kasi wala ka ring magagawa!” sabi nito.

“Hayop ka talaga!!” sabi ko.

Sinampal nya ako ng malakas na naging dahilan para hindi ako makapagsalita.

Alex T.T bakit ganyan ka na? sabi ko sa isip ko habang hawak-hawak ang pisngi ko na sinampal nya.

Naramdaman ko na lang na nakabukas na pala ang blouse na pantulog ko at pati bra ko ay nasira na.

“Alex!!” sabi ko bigla habang tinatakpan ang dibdib ko pero pinipigilan nya naman ako.

“Sinabi ng wag ka ng magpumiglas eh!” sabi na naman nya na may kasama na namang sampal sa kabilang pisngi ko.

“Ah!” daing ko. Tapos iyak na naman.

“Mas lalo kang masasaktan kapag nagpumiglas ka pa!” dagdag pa nya.

Umayos sya ng pwesto habang nakadagan pa din sakin. Pero hinuhubad na nya ang pang-ibaba nya.

Nakita ko sya kaya naman hinampas ko na naman sya para pigilan ang paghuhubad nya kaso sadya atang malakas ang katawan nya at bato na ito dahil hindi nya nararamdaman ang sakit sa ginagawa ko sakanya.

Patuloy pa din sya sa paghuhubad ng damit nya hanggang sa----

Sinira nya ang pajama ko!

Kaya naman mas lalo akong nagpumiglas para hindi nya magawa ang gusto nya.

“No!” sigaw ko.

Pero wala pa ding kwenta ang ginagawa kong panlalaban sakanya.

Tuluyan nyang nasira ang pajama ko at nahubad ang pang-ibaba kong suot.

“Wag please… T.T” iyak kong sabi sakanya pero wala syang ibang pinapakinggan.

Hubo’t hubad na ako. Ganun din sya.

Nakapatong sya sakin habang pinipilit ang sarili nya.

“Hanna!! I must have you!!!” sabi nya habang patuloy na pinag-iisa ang mga katawan namin.

Patuloy pa din akong lumalaban pero parang wala lang sakanya.

Maya-maya ay umayos sya ng pwesto. Tumayo sya at alam ko pagkakataon na kaya naman mabilis akong kumilos at tinuhod sya sa parte na alam kong hindi sya makakatayo.

“Ahh!!!!” sigaw nya na napatuhod dahil sa sakit.

Alis na Hanna!! Yan ang sabi ng utak ko kaya naman ginawa ko.

Tumayo ako kahit hirap na hirap na ako at tumakbo paakyat sa hagdan kaso----

“Hayop ka, Hanna!” sigaw ni Alex sakin.

“Ah!!” sabi ko dahil nahawakan nya ang binti ko habang paakyat ako ng hagdan.

“Humanda ka!” sabi ni Alex na lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa binti ko.

“Bitiwan mo ako!!” sigaw ko naman na pinipilit maalis ang pagkakahawak niya sa binti ko.

Hanggang sa maluwagan nya at makaakyat ako ng hagdan.

Tumakbo ako ng mabilis paakyat at pumasok sa kwarto ko pero bago ko pa sana maisara ay nahablot na naman nya ang buhok ko kaya naman---

“Ah!! Alex! Bitiwan mo ako!” sigaw ko pa din. Kaso mas lalo nyang hinigpitan ang paghawak sa buhok ko na naging dahilan para bumagsak ako sa sahig ng kwarto ko.

Patalikod akong napabagsak at agad naman nya akong nadaganan.

“Bitiwan mo ako!” pagpupumiglas ko pa din.

“Hanna ano ba?! Tumigil ka na!!” sigaw nya tapos----

Pak! “Ah!” sampal sa kanan.

Pak! “Ah!” sampal sa kaliwa.

“Yan ba ang gusto mo huh?!” sigaw nya at---

Pak! “Ah!” sampal na naman sa kanan. “Alex!! Aha T.T” iyak ko habang patuloy nyang sinasaktan.

Napatigil lang sya sa ginagawa nya ng----

“Tama na, Alex!” sabi ko.

Napatigil sya sa pagsampal sakin.

“Ta----ma na… Aha (ToT)” iyak ko.

Umalis naman sya sa pagkakadagan sakin.

Iyak pa din ako ng iyak.

“Napakasama mo!” sigaw ko sakanya habang nakahiga pa din sa sahig at yakap-yakap ang katawan ko.

Hindi sya nagsasalita at kumikibo. Wala na naman syang reaksyon. Eto ang ayaw ko. Ang wala syang reaksyon dahil mas lalo akong kinakabahan.

Ng bigla syang tumayo at bumaba. Sinundan ko lang ang paghakbang nya.

Maya-maya ay narinig ko na naman si Mumi na tumahol tapos yung pinto namin na sumara.

Tumayo ako dahan-dahan at sumilip sa bintana ko. Nakita ko syang naglalakad ng palayo sa bahay namin at hindi na lumingon pa.

Napaupo na lang ako sa sahig at umiyak.

-          - - - - - - - - -

Kinabukasan…

Bumaba na ako sa salas namin at----

“Ma..” tawag ko kay mama kaso wala namang sumasagot.

Hinanap ko si mama sa labas pati sa banyo pero wala pa din sya.

Nasan kaya yon?

Maya-maya ay pumasok na ulit ako at kumuha ng twalya tapos naligo. Pagtapos maligo ay naghanda na din ako ng pagkain at saka nag-ayos para sa pagpasok ko.

Nag-iwan ako ng sulat sa lamesa na nagsasabing:

Ma,

Pumasok na po ako. Hindi po ata kayo umuwi kagabi. May pagkain na po kayo na naluto ko.

Yan ang sabi ko sa sulat.

Pumasok na ako at nakita ko si Luis.

“Hi babe..” bati nya sakin sabay halik sa pisngi. “How are you? You seem so tired.” Sabi nya na hinawakan ang kamay ko.

I just shook my head.

“I’m fine. I just need some rest. Wala kasi si mama kagabi kaya ako lang mag-isa ang nasa bahay.” Paliwanag ko.

“Sana you texted me para nasamahan kita sa inyo kagabi.” Sabi naman nya.

“I’m sorry if I didn’t kasi alam ko namang busy ka din.” Sabi ko.

“But it’s ok naman with me, babe. You know naman how important you are to me, right? I can give and offer anything and everything for you.” Sabi nya tapos lumapit sakin at hinalikan ako sa noo.

“Yeah I know..” I said then I smiled. Kahit sa simpleng paghalik lang nya, gumagaan na ang pakiramdam ko.

“Ahm, why don’t we go out tonight? Tutal wala naman tayong class tomorrow. It’s Saturday, right?” sabi nya na hinihintay ang pagsang-ayon ko.

Tumingin naman ako sakanya and---

“Do I have a choice to say No?” sabi ko.

“Off course not. I won’t take no for an answer.” Sabi nyang ngumiti tapos hinalikan ako sa labi.

Smack lang sya na matagal.

Then----

“I guess I’m better now.” Ngiti kong sabi sakanya kaya naman hinalikan pa nya ako ulit kahit may mga nakakakita pa.

-          - - - - - - - - - -

Habang nasa classroom kami ni Missy at hinihintay ang susunod na prof. namin….

“Hanna..” tawag sakin ni Missy.

Tumingin naman ako sakanya.

“May tanong ako. Pero walang malisya to ah?” sabi nya.

Ngumiti naman ako.

“Ok. Tanong ko lang, ahm.. Meron na ba?” tanong nya.

“Huh?” tanong ko naman. Hindi ko kasi nagets kung ano yung tanong nya.

“Haist… Kung ano, ahm, kung meron na ba kayong ano ni Luis..” sabi nya na dinutdot ang hintuturo nya sa braso ko.

Napalaki naman ang mata ko.

“Missy!” sabi ko dito.

“Ahe J Sorry. Curious lang kasi ako. Ano meron na ba?” tanong nya.

“Off course wala pa.” sagot ko naman.

“Sure? Eh bakit inaya ka na nya ng kasal?” tanong nito.

Tumingin naman ako sakanya.

“He just love me, I guess.” Sabi ko sabay ngiti.

“Ayyy!” tili naman ni Missy. “Ikaw na. Grabe ka the ah? Kasal agad samantalang nag-aaral pa lang tayo. Pero ilang months na lang naman at gagraduate na tayo eh. Wait. After graduation ba, preparation na agad ng kasal nyo?” tanong nito.

I just shook.

“Hindi pa. Pinag-usapan na namin na after 3 years pa kami magpapakasal.” Paliwanag ko.

“Edi engaged na kayo?” tanong nya.

“Ahm, siguro hehe J.” Ngiti ko.

“Ah…. Ang sweet… Grabe no? Sana ganyan din ako. Kaso wala namang natitisod sa harap ko. Haist..” sabi naman nya.

Ngumiti lang ako.

Tapos tumahimik na naman kami pero biglang----

“Ganyan sana kayo ni Alex no kung hindi ka lang nya iniwan. Nasan na kaya yon? Kamusta na kaya yon no?” tanong nito sakin.

Bigla naman akong kinabahan bigla. Hindi na sya nagpakita simula nung huling tangkain nyang gahasain ako.

“Oi friend.. Ok ka lang ba? Namumutla ka.” Sabi nya bigla.

“H-Huh?”

“Ok ka lang ba? Gusto mo dalhin kita sa clinic?” tanong nya.

I just shook again my head.

“I’m ok. Nahilo lang ako.” Sabi ko.

“Sure? Gusto mo tawagan ko si Luis?”

I just shook again.

“Wag na. May klase na yon. Ok lang ako, Missy.” Sabi ko naman.

Ok ako. Sabi ko sa utak ko.

Maya-maya ay dumating na ang prof. namin.

Hindi na ako nakapagfocus dahil sa nararamdaman kong hilo. Ayokong isipin pero wala pa namang isang linggo ang nakakalipas after ng nangyari samin ni Alex. Ayokong isipin.

No please!

Natapos ang last subject at umuwi na din I Missy. Hinihintay ko na lang si Luis dito sa waiting shed.

Mejo nahihilo na naman ako. Kanina ok na eh. Nakaramdam ako ng hindi maganda at bigla akong natumba pero naramdaman ko namang may sumalo sakin at---

“Hanna!” narinig kong banggit nito sa pangalan ko.

-          - - - - - - - - - -

Nagising ako dahil sa mga boses na naririnig ko.

Pagdilat ng mata ko ay---

Where am I?

Luminga-linga ako at nakita ko si Luis na kausap ang doctor. Mukhang seryoso ang usapan nilang dalawa.

No it’s not. Saway ko kagad sa utak ko dahil sa isiping I am pregnant. No please!

Alam ko hindi lang dalawang beses na may nangyari samin ni Alex pero hindi pa naman agad tumatagal ng ilang linggo. Oo may nangyari samin pero kelan lang yon. Ayoko mag-isip.

Babangon sana ako ng maramdaman ko na namang nahihilo ako. Parang gumagalaw ang sahig at kama ko.

Napasapo tuloy ako sa ulo ko at----

Oh my God! No, no, no! Sigaw kong bigla sa utak ko. I almost forgot. The very first na may nangyari samin ni Alex sa bakanteng lote malapit samin! That was the very first! And yung sumunod naman nung nasa bahay ako tapos recently lang!

No, no, no, no!! This can’t be!! T.T yan ang sigaw at panalangin ng isip ko habang nakikita kong kausap pa din ni Luis ang doktor.

Maya-maya lang ay nagpaalam na ang doktor at humarap na sakin si Luis.

“Hey, gising ka na pala.” Sabi nya na lumapit sakin and kiss me on my forehead.

I can see his facial expression towards me. Alam na ba nya?

Umupo sya sa gilid ng hospital bed ko then he held my hand.

Tumingin naman ako sakanya na kinakabahan dahil hindi pa sya nagsasalita.

He took a very deep breath and start talking.

“Babe, we promised each other that we will be honest to one another, right?” malumanay nyang sabi.

I just nodded dahan-dahan. I want to cry that time! Gusto ko na syang unahan bago pa nya sabihin pero I don’t have the courage to tell him what is really going on.

“Hindi naman ako nagkulang sayo, babe. But I am just wonderin’.. How it happened?” tanong nya na biglang napayuko.

I know any moment tutulo na ang luha sa mga mata ko pero I need to stop it. Ayoko!

“Babe naman… Next time, don’t stress yourself..” sabi nya na tumingin sakin ng diretso.

Is he going to tell me that I am pregnant??

“The doctor said that….” Lumunok muna ako. Sobrang hindi ko alam kung anong sasabihin kong explanation kapag nalaman nya.

“Wha---What is---is it, babe?” Lakas loob kong tanong dito kahit alam kong hindi ko kakayanin.

Tumitig lang sya sakin at---

“You have to take plenty of rest.. Babe over fatigue kaya ka nadala dito sa Hospital.” Sabi nya.

Pagkasabi nya non ay para akong natanggalan ng tinik sa sarili ko.

Thank you, Lord! T.T

May pumatak tuloy na luha sa mga mata ko.

“I’m sorry babe.” Sabi ko na lang.

“Oh please babe, don’t cry. Basta you have to take enough rest para marestore mo lahat ng energy mo ulit.” Sabi nya then kissed me again on my forehead.

Nasa ganyan kaming position ng biglang bumukas ang pinto at iluwa nito Missy.

“Hanna?!” tawag nito sakin tapos lapit at yakap sakin. “Hanna!” sabi nya tapos… “Sorry friend ah? Iniwan kita. Alam mo naman diba? Hai.. Ok ka na ba??” sabi nya.

“Missy, I’m ok.. Don’t worry. Over fatigue lang to.” Sabi ko.

“Naman… Papa Luis, pasensya ka na ah? Naiwan ko si Hanna sa school. Promise di na mauulit.” Sabi nya.

Ngumiti lang naman si Luis. “It’s ok, Missy. Atleast ok na sya. Uhm, iwan ko muna kayo guys. Bili lang ako ng foods.” Sabi nito sabay halik sakin sa lips at labas ng room ko.

“Friend… Sorry talaga ah?” sabi na naman ni Missy.

“Ok na Missy.. Atleast nadala agad ako ni Luis dito.” Sagot ko naman.

“Huh?” napatanong nyang bigla.

“Bakit?” takang tanong ko naman dito.

“Sya ba nagdala sayo dito? Akala ko hindi eh.” Sabi nyang bigla.

Nagtaka naman ako.

“Huh?”

“Kasi tumawag sya sakin kanina nung nasa SM ako. Sabi nya may tumawag daw sakanya at sinabi ngang nasa ospital ka kaya tinawagan nya ako kanina nung on the way na sya dito sa ospital.” Paliwanag nito.

Nagulat naman ako sa sinabi ni Missy.

“Missy are you sure?” tanong ko sakanya.

“Oo naman. Gusto mo pakita ko pa sayo yung recent calls ko?” tanong nito na maglalabas talaga ng phone nya pero pinigilan ko.

“Oo na. Naniniwala na ako.” Sabi ko naman dito.

Napaisip tuloy ako. Sino ang nagdala sakin dito? Kung hindi si Luis? Sino? Sino yung narinig kong tumawag sa pangalan ko kanina sa waiting shed?

“Alam mo friend, hindi na talaga kita iiwan. Nako kapag naulit pa yan, talagang magagalit ako sa sarili ko.” Sabi nito.

Napangiti naman ako sakanya kasi niyakap na naman nya ako.

Pero hindi pa din maalis sa isip ko yung sinabi ni Missy ngayon lang..

Sino kaya yon?

“Basta friend ah? Kapag hindi ka din ok, please sabihin mo din sakin.” Sabi nya.

“Missy, ok na ako.” Sabi ko naman.

“Hmmm.. Sana nga.” Sabi nya.

Pumasok sya sa cr.

Napaisip na naman ako. Sino kaya talaga yong naghatid sakin dito? Hindi ko pa din kasi maalis na mag-alala at mag-isip.

Lumabas si Missy sa banyo at---

“Friend, may tanong ako.” Sabi nya habang nagsusuklay na nakatapat sa salamin.

“Ano yon?” tanong ko.

“May communication pa ba kayo ni Alex?” tanong nya.

“H-Huh?”

“Kung may communication pa ba kayo ni Alex..”

“Ahm… Wa-Wala. Matagal ng wala.” I said.

“Ah.. Eh nasan kaya yun ngayon? Simula nung magbreak kayo hindi ko na sya nakita sa University. Lumipat siguro.” Sabi nya. Lumapit sya sakin tapos umupo sa gilid ng kama. “Alam na kaya nya na ikakasal na kayo ni Luis?” tanong nito na hindi naman talaga tinatanong sakin.

Tumingin naman ako sakanya.

“Sa tingin mo?”  bigla nyang tingin sakin.

“Hindi ko alam, Missy.” Sagot ko lang.