น้องแป้งสุดเนิร์ด ถือศีล กินมัง(กร)

บทนำ

'ความกังวล ช่างเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ'

'เพราะเธอมักจะได้รับความสนใจจากทุกคนโดยที่ไม่ต้องทำอะไรยิ่งใหญ่น่าสนใจ แต่ความเป็นธรรมชาติกลับสามารถเรียกพวกแมลงเม่าให้มาเกาะแกะอยู่บ่อยครั้ง ผมเลยติดนิสัยชอบสังเกตสีหน้า และ สายตาของคนอยู่เสมอ ถึงแม้จะโชคดีที่เธอไม่ค่อยสนใจอะไร นอกจากสิ่งที่ใส่ใจจริง ๆ เพราะงั้นเธอเลยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองมีเสน่ห์มากแค่ไหน การกำจัดพวกสิ่งรบกวนใจจึงสามารถทำได้โดยง่าย แต่จะสามารถวางใจได้ยังไง ไม่มีอะไรการันตีได้เลยว่าเธอจะไม่ถูกใครแย่งไป ใจมันสงบไม่ลงเลยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกคิดว่าความคิดที่มีต่อเธอมันเป็นแค่ความสนใจใคร่รู้เฉย ๆ แต่ทว่าพอเอาเข้าจริงกลับถอนตัวไม่ขึ้น ได้พบ ได้พูดคุยกับเธอมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกปรารถนาในตัวเธอมากขึ้นเท่านั้น แค่คิดว่าอาจมีคนที่เป็นแบบผมเหมือนกัน แค่นี้ก็ทำให้วางใจไม่ลงแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงเสน่ห์ของเธอตลอดไป อยากให้มีแค่ผมคนเดียวที่ได้รู้ และ ให้เธอเป็นของผมแค่คนเดียวเท่านั้นก็พอ เสน่ห์ของเธอน่ะ ให้มีแค่ผมคนเดียวที่รู้ก็พอแล้ว'

'ซึ่งก่อนที่ใครจะได้แย่งเธอไป ผมก็แค่ต้องทำให้เธอมาเป็นของผมก่อนก็หมดเรื่องแล้ว'

'ส่วนความว้าวุ่นใจนี้อาจเป็นเพราะผมหมกมุ่นอยู่กับเธอจนเกินไป จนผมเริ่มสงสัยว่าได้สัมผัสเธออย่างลึกซึ้งสักครั้ง ความยึดติดของผมนี้จะลดลงบ้างหรือเปล่ากันนะ.....ผมอยากรู้จริง ๆ เลย'

"ไหนพี่มังกรบอกว่าจะรอให้แป้งเรียนจบก่อนไงคะ?"

"พี่เปลี่ยนใจแล้วครับ.....เรามาเริ่มตอนนี้กันเลยเถอะ"

"พี่รอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว"