This Euphoric Love

Prologue

"Lorena? Ikaw na ba 'yan?" Napatingin ako sa tumawag sa akin. Nakangiti siya sa akin habang hawak niya ang isang batang mukhang nasa pitong taong gulang palang. Ngumiti ako sa kanila.

"Elene? Kumusta ka? Mas lalo kang gumanda ha." Bati ko. Parehas kaming tumawa.

Ilang taon narin simula nang makita ko siya. Parang dati lang ay pumupunta pa kami sa cpffee shop para makasilip sa crush namin. Pero ibang-iba na ngayon dahil ngayon llang kami nagkita mula noong engagement party nila.

Masaya akong nakita k o siya ngayon. Kahit na busy ako nitong mga nakaraang araw.

"Ano ka ba! Ako lang 'to, si Elene na iniwan mo." Tawa niya kahit alam ko namang totoo ang sinabi niya. Sinabayan ko nalang siya sa pagtawa kaysa naman maging awkward kami dito. "Ikaw? Kumusta ka na ba?" 

"Still pretty and sexy! But I'm perfectly fine." I answered happily. Hinampas naman niya ako sa braso. Napangiwi ako doon at napahawak dahil medyo napalakas ang hampas niya.

Medyo lang naman. Hindi masakit.

"Ah. Dito ka rin ba nakatira? Ngayon lang kita nakita dito." Saad niya at napatingin s pintong nasa harap namin.

"Yes. Kakalipat ko lang kasi kagabi. Hindi pa nga kumpleto yung mga gamit sa loob e. Ikaw ba?" Bago pa man siya makasagot. Someone pulls her shirt. Sabay kaming napatingin doon. I smiled when I saw young man pulling her shirt.

"Mom, gutom na po ako. Gusto ko na kumain." Sabi nito. Napatingin ako kay Elene na nakangiti sa lalaki.

"Sige, kakain tayo paguwi natin. Basta behave ka lang ah." Isang tango lang ang isinagot nang bata. 

"Gusto niyo ba munang pumasok? I have a food." I said while holding the Mcdo I bought before I got in here. Mukhang nagulat naman si Elene sa sinabi ko. Mukhang hindi niya inaasahan ang sinabi ko. 

"I want Mcdo, Mom." Siglang sabi nang cute na cute na lalaki.

"Mamaya na, baby." Bulong nito sa kaniya. Natwa naman ako. Alam kong nahihiya naman siya.

"Kumusta na pala kayo?" Nagulat ako nang biglang naging mapangasar ang tono niya.

Grabe talagang 'tong babaeitang 'to ang bilis mag change topic.

"Ikaw ha, baka mamaya pumunta dito yung lalaki mo. Naku, kumusta na ba kayo? Kasal na ba?" Kung kanina ay siya ang natahimik pero ngayon parang ang bilis naman nang karma at ako naman ang natahimik ngayon.

Kinagat ko ang ibaba kong labi. I'm feeling uncomfortable now. 

Alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin at alam ko rin kung sino ang tinutukoy niya. Pero hindi ko alama kung anong isasagot ko. Parang hindi ko nga kayang sagutin.

Nakita ko kung paan siya napasandal sa upuan. Naningkit ang mga mata niya habang nakatitig sa nakatitig sa akin. Parang pinagaaralan ang nagig reaksyon ko sa sinabi niya.

Siyempre hindi ako nagpatalo at ginaya ang ginawa niya. Hindi ako patalo 'no.

"Hmm. Nagaway ba kayo?" Hindi ko iniwas ang tingin ko sa kaniya. "Bakit ganyan reaksyon mo?"

"Mukhang huli ka na sa chismis ngayon ah. Akala ko ba chismosa ka?" Tanong ko kahit kinakabahan na ako sa mga titig niya.

Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. 

Teka, totoong hindi niya alam? Parang hindi si Elene ang kasama ko a. Hindi siya ang Elene na kilala ko, ang Elene na kilala ko ay bago palang kumalat ang chismis ay alam na niya. Pero sabagay pwede naman siya nagbago na.

Siya nga bigla nalang nagbago tapos iniwan pa ako.

"May nangyari ba?"

"You didn't know? We broke up seven years ago." I tried to be casual pero mukhang may bumara sa lalamunan ko kaya medyo pumiyok ako. 

Shock is evident to her face. Nagulat siya sa sinai ko at paniguradong hindi niya nga nabalitaan ang nangyari seven years ago. 

Seven years ago was my worst nightmare.

"Woah..." I chuckled to her reaction. Nakatakip ang dalawa niyang kamay sa bibig niya at nanlalaki ang mga mata. "Wait, I'm speechless. That's..." 

Wala na siyang nasabi at natahimik nalang. Kinuha ko ang isang baso ng tubig at ininom iyon. Umayos na rin siya nang upo at napayuko na para bang may iniisip. Hinayaan ko nalang siya dahil mukhang importante ang iniisip niye pero hindi ko rin maiwaan ma-curious dahil napapatingin siya sa akin. 

After a long silence she finally spoke up.

"Pero kung ganon... bakit niya sinabing mahal ka niya sa akin?" 

I stilled.

"Ate, baka pwede pa tayong bumalik sa bahay. Baka lang naman. Hindi natin sure." Isang malakas na batok ang natanggap niya mula sa akin. Napasigaw siya doon kaya pinagtinginan kami nang iba pang nasa dressing room. 

"Hindi ko naman natin sure. Ate e! Kailangan talagang mamatok? Ang sakit kaya, sumbong kita kay Kuya e." Ngiwi niya sa akin. Natawa nalang ako at binelatan siya. Akala mo naman talaga makakapagsumbong e wala nga yung tao dito.

Alam kong kinakabahan siya para sa mamaya. Hindi ko nga alam kung bakit siya kinakabahan e matagal na naman niya itong ginagawa. But I think dahil isa ito sa pinakamalaking fashion show event na masasaliha niya at kabang-kaba siya. 

Nagpaalam na ako kay Shy kahit hindi naman takag siya mahiyain. Buti nga at pinayagan akong papasukin dahil pinilit talaga ni Shy para lang makapasok ako. Inasar ko nalang siya dahil sa ginawa niya. Kapag kasi kinakabahan siya y ako talaga ang tintawag niya pero kapag wala ako si Cohen ang tinatawag niya.

Pumunta na ako sa upuan ko. May mg tao na din na nakaupo at mukhang excited na. Nasa bandang unahan ako nakapuwesto kaya kitang-kita ko talaga ang magaganap na ramphan mamaya. I want to see how Shy will confidently walk. I want to show supprt. 

Nahihiya nga ako dahil karamihan ay mg artisita na ang ganda talaga nang suot habang ako simpleng tao na suot ang simpeng dress galing kay Shy. Isuot ko daw yun dahil nakakahiya naman kung ibang brand ang gamitin ko sa fashion show. Mukhang totoo naman ang isnbai niya dahil lahat sila ay nkasuot nang damit galing sa Jemsdia. Kahit nga sapatos at mga bag na dala nila o kung ano mang suot nila ngayon.

"You fine?" Muntik na akong mapatalon nang biglang may tumbi sa akin. Gusto kong maiyak nang makita ko kung sino yun. I wanna hug him so tight right now kaso nakakahiya naman.

"Cohen!" I cried. Kahit walang luhang lumalabas. 

"Oh. Sobrang miss mo ata ako at iniiyakan mo pa ako?" Natatawa niyang tanong. Pasimpleng tinapakan ko ang paa niya. Kumunot ang noo niya kaya natawa ako. 

"Atleast I cried because I missed you, hindi yug umiyak ako dahil inwan." Sabi ko. Mukhang tinamaan naman siya dahil sinamaan niya ako nang tingin.

"Akala mo kung sino, e ikaw nga umiyak na nga tapos nadulas pa." 

I smiled sarcastically at him. I just wanna hurt him right here, right now,

"Damn you." I mouthed on him.

"Sumbong kita kay Mama." Parang bata niyang sabi.

Edi isumbong niya. Wala naman akong paki. Bahala siya sa buhay niya hindi naman ako papagalitan. Baka nga mas mahal pa ako ni Mama kaysa sa kaniya. 

Kinamusta ko siya kung anong nangyari sa kaniya sa Barcelona. Ang tanga kasi ay bigla nalang lumipad papunta doon at sinabi niya lang kung kailan nandoon na siya kaya wala na kaming nagawa ni Mama. At nagtagal pa talag siya doon nang isang linggo. 

Tumigil lang kami nang nagsimula na. Ms lalong dumami ang mga flash nang cameras kaysa kanina. Ewan ko kung bakit but I suddenly felt uncomfortable. Hidni ko alam kung dahil ba 'to sa kaba ko na bigla nalang nagparamdam.

Pero mukhang mali ako...

Iba pala talaga ang biglang nagparamdam.

He's staring at me.

Nagtagpo na naman ang mga mata namin. 

The man who cause this nightmare.