อันเฟยเทียนเบื่อหน่ายกับคนตระกูลเจียจริงๆ มีแต่คนที่วุ่นวาย แม่ค้าขายผักคนนี้เหนื่อยจริงๆ หน้าฉันคนนี้ดูมีความสุขหรืออย่างไรที่ต้องเจอแต่ศัตรูรอบตัวเนี่ย “หลานย่า หลานคิดว่าย่าเล็กคนนี้มีความสุขหรือไม่” พร้อมกับรอยยิ้มสยาม
ยังไม่ทันที่ฮันอ๋องจะตอบก็มีเสียงบุรุษท่านหนึ่งเดินมาขัดจังหวะเสียก่อน น่าจะเป็นคุณชายหรือคนมีตำแหน่งดูจากการแต่งตัว เสื้อผ้าที่มีราคาแพง รูปร่างสูงโปร่งสมกับเป็นชายชาตรี หน้าตาหล่อเหลา เพียงเดินมาข้างฮันอ๋องออร่าก็จับแล้ว ความหล่อไม่แพ้กันเลย “ขออภัยที่มาขัดจังหวะของท่านทั้งสอง แต่ที่ท่าเรือในเวลานี้ไม่อนุญาตให้คนนอกมาอยู่บริเวณนี้”
อันเฟยเทียนรู้สึกว่าคุณชายท่านนี้มองมาที่นางเหมือนต้องการถามหรือพูดคุยอะไรบ้างอย่าง แต่เวลานี้นางรู้สึกขอบคุณที่มาขัดจังหวะ “ข้ากับหลานชายขออภัย พวกเราจะออกจากตรงนี้เดี๋ยวนี้” และอันเฟยเทียนก็จับแขนฮันอ๋องเดินออกมา มุ่งหน้ากลับทันที โดยที
