อันเฟยเทียนแทบไม่เชื่อสายตาคุณชายเจียตงหยางคุกเข่าลงทันที “พอใจเจ้าแล้วหรือยัง”
“เมื่อคุณชายยอมคุกเข่าให้แก่ข้า ก็เชิญพาฮูหยินของท่านกลับจวนไปเสียเถอะ ชาวบ้านมาพบเห็นจะกล่าวหาข้ารักแกพวกท่าน” แล้วหันหลังเข้าจวน
หน็อย!
เอินลู่จิวกำมัดแน่น ครั้งนี้ทำให้นางต้องอับอาย อย่างหวังว่าเจ้าจะมาความสุขอยู่กับอี้ฝ่านฝ่านได้เลย อันเฟยเทียนข้าจะไม่ลืมแค้นครั้งนี้ ก่อนที่สติของตนจะดับวูบลงไป
อันเฟยเทียนเดินเข้ามาในจวน แล้วเข้าไปรับสำรับเช้ากับท่านพ่อ แต่เมื่อเข้ามาเรือนใหญ่กลับเห็นท่านพ่ออยู่คนเดียว แล้วอี้ฝ่านฝ่านยังไม่มาอีกหรือ ยามนี้ก็สายมาแล้ว
“ไม่ต้องชะโงกหน้าหาคนของเจ้า องครักษ์มาแจ้งว่ารัชทายาทไม่สบาย”
“ท่านพ่อตามหมอแล้วหรือยังเจ้าค่ะ”
“เพียงตัวร้อน ดื่มโอสถไม่กี่ตำรับก็หาย บุรุษอะไรใจเสาะ ไม่รู้ว่าลูกสาวข้าไปชอบได้อย่างไร”
“ท่านพ่อ หยุดหาเรื่องข้าได้แล้ว”
“แตะต้องไม่ได้เชียว ถึงขั้นให้ข
