หลังจากที่กลับมาดูแลร้านรสิกาก็ยุ่งวุ่นวายเพราะต้องเร่งทำตัวเรือนชุดใหม่ให้ทันขายในงานที่จะออกบูทในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ส่วนเรื่องทุนที่ทำเธอก็ได้มาจากเงินเดือน และเงินทุนจากหญิงสูงวัยที่ไม่ยอมให้เธอเอาเงินเก็บมาใช้ เพราะท่านเหตุผลว่าถ้าเกิดมีใครเจ็บไข้ไม่สบายไปจะได้มีเงินรักษา ซึ่งเธอเองก็ลืมคิดเรื่องแบบนี้เหมือนบิดามารดาท่านเองก็มีเงินเก็บแต่ไม่มากมายอะไร ร้านของเธอส่วนมากก็ใช้ระบบเงินหมุนรายได้ก็ไม่ได้มากอะไร เพราะร้านขายเครื่องประดับมีอยู่หลายร้าน และอีกอย่างสินค้าพวกนี้มันเป็นของฟุ่มเฟือยชนิดหนึ่งด้วย เธอกับบิดายังมองหาลู่ทางที่จะทำอาชีพอื่นไว้เลย เพราะรายได้ตรงนี้มันก็ไม่แน่นอนเท่าไรที่เป็นแบบนี้เนื่องจากบางร้านและช่างทำตัวเรือนบางคนต่างก็ปรับราคาให้ต่ำเพื่อเรียกลูกค้าทำให้การตั้งราคาสูงขายได้ยาก เมื่อราคาต่ำแต่ต้นทุนสูงการอยู่รอดเลยลำบากมากยิ่งขึ้น
“เทียนพักผ่อนบ้างนะลูกเดี๋ยว
