วิวาห์พลอยโจน

บทที่ 3 ( 2 )

ร่างสูงใหญ่ยืนมองธรรมชาติตรงหน้าอย่างสบายอารมณ์มือข้างหนึ่งถือกาแฟแก้วโปรดเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง ความหล่อเข้มบวกกับบรรยากาศสวยงามและความเป็นธรรมชาตินี่ถ้าสาวๆ มาเห็นท่าทางแบบนี้คงได้ทำหน้าเคลิ้มเป็นแน่

“ตื่นแต่เช้าเลยนะรบ เมื่อคืนกลับมาก็ดึกทำไมไม่นอนตื่นสายๆ หน่อยล่ะ” จินตนาเดินออกมาที่ระเบียงข้างบ้านแล้วก็เห็นลูกชายยืนจิบกาแฟอยู่

“ชินแล้วครับ” อชิระหันหลังกลับมาพูดพร้อมกับยิ้มให้มารดา เขาพยายามกลับมานอนบ้านนี้ให้ได้มากที่สุดถ้าวันไหนมีประชุมหรืองานเลี้ยงเขาก็นอนที่บ้านในเมืองแทน ส่วนบ้านหลังนี้นอกจากมารดาแล้วยังมีเด็กรับใช้อีกสี่คน

“รบมาก็ดีแม่มีเรื่องอยากบอกอยู่พอดี” จินตนาพูดเพราะเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองมีเรื่องจะคุยกับลูกชาย

“เรื่องอะไรครับ หรือว่าแม่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” อชิระถามพร้อมกับมองไปที่มารดาอย่างสังเกต

“แม่ไม่ได้เป็นอะไรสบายดี แต่เรื่องที่แม่จะพูดคือแม่ได้คนที่จะมาดูแลและอยู่เป็นเพื่อนแม่แล้วนะ” เธอพูดแล้วยิ้มกว้างออกมา เมื่อวานนวลพรรณโทรมาบอกว่าจะส่งลูกสาวคนโตมาดูแลและบอกว่าต้องให้ลูกกลับไปดูแลร้านบ้าง ซึ่งเธอก็ไม่ขัดข้องแต่อย่างใด

อชิระเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างแปลกใจ เพราะเขาเห็นว่าท่านไม่ได้เอ่ยถึงนึกว่าลืมไปแล้ว เขาเองก็ไม่ได้ถามไถ่ในเรื่องนี้เหมือนกัน

“ใครเหรอครับ แล้วเขาจะมาเมื่อไร”

“เขาเป็นลูกสาวของคนรู้จักแม่เอง อะๆ ไม่ต้องมองแบบนั้นรับรองว่างานนี้ไม่มีจับคู่แน่นอนจ้ะ” จินตนารีบพูดเมื่อเห็นว่าอชิระกำลังจะพูดแย้งขึ้นมา

“ถ้าเป็นอย่างนั้นผมก็สบายใจ แล้วเขาจะมาเมื่อไรครับ”

“อีกสองวันจ้ะ รบช่วยไปรับน้องมาส่งแม่ที่บ้านหน่อยสิ” เธอพูดกับลูกชายและพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด

“แต่ถ้ารบไม่ว่างเดี๋ยวแม่ไปรับน้องเองก็ได้”

“ผมว่างครับ เดี๋ยวผมไปรับให้เองแม่จะได้ไม่ต้องนั่งรถไกลๆ ด้วย” ระยะทางจากบ้านเข้าไปในเมืองใช้เวลาค่อนข้างนานเขาไม่อยากให้มารดานั่งรถไปกลับแบบนั้น นานๆ ทีก็ได้อยู่

“ขอบใจลูกมานะ เอาไว้แม่จะวาดแผนที่บ้านของน้องให้แล้วกันนะ” พูดจบจินตนาก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อดูว่าอาหารมื้อเช้าเสร็จหรือยัง

อชิระมองตามมารดา และพยายามจับผิดด้วยความที่กลัวว่าท่านจะหาผู้หญิงที่ไหนมาให้เขารู้จักอีกหรือเปล่า แต่ก็ปัดความคิดไปเมื่อเห็นท่าทางมีความสุขและรอยยิ้มของท่าน นี่แสดงว่าไปเจอคนถูกใจมาแน่ๆ เพราะท่าทางของท่านไม่เหมือนคนดูแลคนก่อนที่เจอท่านแผลงฤทธิ์ใส่เมื่อรู้ว่าหญิงสาวคนนั้นย่องเข้าไปดูแลเขาถึงในห้องนอน ทำให้คนภายนอกเอาไปลือว่าคุณจินตนาเป็นคนใจร้ายไล่คนดูแลออกตั้งแต่ยังทำงานไม่ครบเดือน ตอนแรกเขาก็ไม่พอใจแต่ข่าวนี้ก็ช่วยกันสาวๆ ออกไปไม่น้อยเขาเลยไม่ได้สนใจจะแก้ข่าวแต่อย่างใด

“รบมากินข้าวเช้าก่อนเถอะลูก วันนี้แม่ทำโจ๊กหมูเห็ดหอมให้เลยนะ” จินตนาส่งเสียงเรียกบอกมาแต่ไกล เพราะรู้ว่าโจ๊กหมูเห็ดหอมเป็นของชอบของลูกชาย

“ขอบคุณนะครับ ผมกำลังอยากกินเลย” อชิระยิ้มกว้างพร้อมกับวางแก้วกาแฟในมือทันทีที่รู้ว่าเช้านี้มีอะไรกิน และเขาก็ไม่ทำให้คนทำเสียใจเพราะอชิระเล่นกินโจ๊กหมดหม้อเลยทีเดียว

“แม่อย่าลืมเอาแผนที่บ้านคนที่จะมาดูแลให้ผมนะครับ แล้วเรื่องเงินเดือนเขาว่ายังไงครับ” อชิระถามมารดา

“เรื่องเงินเดือนแม่จัดการเองไม่รบกวนรบหรอกจ้ะ” เธอเองก็มีเงินเดือนในส่วนที่ลูกชายให้แล้วมันก็เหลือใช้เหลือเก็บทุกเดือนเลยไม่อยากรบกวนลูกเท่าไร

“ไม่เป็นไรครับ เรื่องแค่นี้เองผมจัดการให้แม่ได้เงินแม่เก็บไว้เที่ยวดีกว่า” อชิระพูดเย้าแหย่มารดาออกมา เพราะท่านเป็นคนชอบเที่ยวถ้าไม่ติดว่าเป็นโรคเบาหวานท่านคงจะเที่ยวเล่นมากกว่านี้ และเขาคงไม่เป็นห่วงมากนัก

“เอางั้นเหรอ แม่ให้เงินเดือนน้องเขาห้าหมื่นรบจะว่าแม่ไหมล่ะ” เธอไม่ได้ใช้เงินล่อให้อีกฝ่ายยอมมาดูแล เพราะยังไม่ได้บอกอีกฝ่ายเลยว่าจะได้เงินเดือนเท่าไร

“ไม่ว่าหรอกครับเรื่องแค่นี้ ถ้าเขามาอยู่ดูแลแล้วแม่มีความสุขมากกว่านี้ผมก็จ่ายได้” อะไรก็ตามที่ทำให้มารดามีความสุขเขาก็ยินดีทำให้ ยกเว้นการแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รักเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เขาอยากแต่งงานแค่ครั้งเดียวและอยู่ด้วยกันไปจนตาย

“ขอบใจมากนะลูก” จินตนาพูดแล้วจับแก้มสากระคายมืออย่างเอ็นดู

++++++

อชิระขับรถเข้ามาในเมืองเพื่อมารับคนที่จะมาดูแลมารดา เมื่อเช้าท่านเอาแผนที่มาให้เขาดูแป๊บเดียวก็รู้ว่าอยู่ที่ไหน เขาอดแปลกใจไม่ได้เพราะเขาไม่คิดว่าคนที่มาดูแลมาจะมีฐานะขนาดนี้ดูได้จากหมู่บ้านที่อยู่ เพราะบ้านแต่ละหลังราคาไม่ธรรมดาและอดระแวงไม่ได้ว่ามารดาจะมีแผนจับคู่อะไรหรือเปล่า งานนี้ต้องดูกันยาวๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขานี่แหละจะเป็นไล่ผู้หญิงคนนั้นออกเอง พอคิดถึงมารดาท่านก็โทรเข้ามาพอดี

“ครับแม่ ผมกำลังจะถึงบ้านของคุณรสิกาแล้วครับ...ครับๆ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงรับรองผมจะพาน้องไปส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน” เขาเพิ่งรู้ชื่อของคนที่ดูแลมารดาว่าชื่อรสิกา อายุสามสิบปีเขาเลยเรียกน้องตามมารดาเสียเลย ไม่นานเขาก็ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ ไม่รอช้าเขาก็ลงไปกดกริ่งเรียกคนในบ้านทันที

“ผมมารับคุณรสิกาตามคำสั่งของคุณจินตนาครับ” อชิระพูดกับหญิงสาวที่ออกมาเปิดประตูให้เขาอย่างสุภาพ

“เชิญคุณเข้ามาข้างในก่อนนะคะ” รุ้งพูดแล้วเดินนำชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เข้ามาในบ้าน อชิระเดินเข้ามาในบ้านและมองอย่างพอใจที่เห็นต้นไม่ร่มรื่นต่างจากบ้านหลังอื่นอย่างสิ้นเชิง

“นั่งรอสักครู่นะคะเดี๋ยวดิฉันจะไปตามคุณรสิกาให้ค่ะ” รุ้งพูดพร้อมกับวางแก้มน้ำให้อย่างรู้หน้าที่ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเดินขึ้นไปตามหญิงสาวเจ้าของชื่อก็เดินถือกระเป๋าใบย่อมเดินลงมาเสียก่อน

“คุณเทียนคะ คนของคุณจินตนามารับแล้วค่ะ” รุ้งพูดแล้วยื่นมือไปรับกระเป๋าจากเจ้านายสาว

“ไม่เป็นไรค่ะพี่รุ้ง กระเป๋าใบแค่นี้เทียนถือเองได้” รสิกาปฏิเสธแล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขก และต้องชะงักเมื่อเห็นว่าใครที่รับเธอ

+++++