วิวาห์พลอยโจน

บทที่ 4 ( 2 )

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณป้าเราไปกันดีกว่า” เธอบอกพร้อมกับเดินจูงท่านลงไปที่หน้าบ้านซึ่งชายหนุ่มผิวเข้มมาจอดรถรออยู่ก่อนแล้ว ด้วยความที่ท้ายไร่อยู่ไกลถ้าจะให้เดินไปคงไม่ไหวแน่

รถตู้คันใหญ่ขับมาตามทางที่เจ้าของไร่ได้ทำถนนอย่างดีไว้เพื่อสะดวกแก่การเดินทาง สิ่งที่ห็นตรงหน้าทำให้ รสิกาต้องยิ้มกว้างออกมาเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอไม่เคยได้เข้ามาที่นี่เลย ไม่คิดว่าภายในไร่จะมีสิ่งที่สวยงามซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ น้ำตกมีบ้านหลังเล็กตั้งอยู่อีกด้วย

“นั่นบ้านของตารบเวลาเครียดๆ เขาชอบมานอนเล่นจ้ะ” คุณจินตนาบอกเมื่อหันมาเห็นสายตาของรสิกาที่มองบ้านหลังเล็กอยู่

“อ๋อค่ะ น่ารักดีนะคะ” ไม่คิดว่าผู้ชายหน้าดุจะทำบ้านหลังเล็กได้น่ารักและล้อมรอบไปด้วยดอกไม้หลากหลายชนิด

“เราไปที่น้ำตกกันดีกว่า เดี๋ยวให้มิตรช่วยขนของลงไป” สองสาวต่างวัยเดินไปทางน้ำตกแล้วจัดการชวนกันปูผ้าที่เตรียมมา แล้วชายหนุ่มที่ชื่อมิตรก็เดินถือตะกร้าใบใหญ่มาให้ ส่วนกระเป๋าส่วนตัวรสิกาเป็นคนถือมาเอง

“เดี๋ยวผมเข้าไปนั่งรออยู่ในรถนะครับถ้ามีอะไรเลือกผมได้เลย” มิตรบอกทั้งสองคนออกมา

“ไปเถอะแล้วอาหารกลางวันเตรียมมาเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” คุณจินตนาถามชายหนุ่มที่ทำหน้าที่ขับรถให้เธอมาตั้งแต่อายุยังน้อย

“เรียบร้อยแล้วครับ” พูดจบมิตรก็เดินกลับไปที่รถทันที

รสิกาจัดแจงเอาอาหารออกจากตะกร้ามาเตรียมไว้ให้หญิงสูงวัยกิน เพราะตอนนี้ก็เที่ยงแล้วเดี๋ยวท่านจะได้กินยาต่อ พอได้กินข้าวในที่บรรยากาศดีๆ ก็ทำให้สองสาวเจริญอาหารกันมากขึ้นอากาศโดยรอบเย็นสบายน้ำตกก็มีน้ำเยอะสามารถว่ายเล่นได้สบาย คนที่ชอบน้ำอยู่แล้วเกิดอาการอยากลงไปแหวกว่ายเต็มที

“ถ้าอยากเล่นน้ำก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในบ้านก็ได้นะลูก” คุณจินตนาพูดออกมาหลังจากที่กินข้าวกินยาเรียบร้อย เธอเห็นรอยยิ้มและแววตาที่เหมือนเด็กเล็กๆ มองของเล่นที่อยากได้แล้วอดขำไม่ได้

“แล้วคุณป้าล่ะคะ” รสิกาถามถึงจะอยากเล่นแค่ไหน แต่ในเมื่อหน้าที่ของเธอคือดูแลหญิงสูงวัยจะให้เธอทิ้งท่านไว้ได้ยังไง

“ป้าก็นั่งอยู่ตรงนี้แหละแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ มิตรเองก็นั่งอยู่ในรถใกล้นิดเดียว”

รสิกานั่งตัดสินใจอยู่สักพักก็พยักหน้าออกมาแล้วหยิบกระเป๋าที่เตรียมเสื้อผ้าเข้าไปในบ้านหลังเล็ก ไม่นานหญิงสาวออกก็มาในชุดสียืดสีดำและกางเกงขาสั้นสีฟ้าสดใส พอมองแล้วเหมือนเด็กสาวที่เพิ่งจบมหาวิทยาลัยมาเลย

“ถ้าคุณป้าจะเอาอะไรก็ตะโกนเรียกหนูได้เลยนะคะ”

“จ้ะ หนูเทียนลงเล่นน้ำเถอะป้าอยู่ได้” คุณจินตนาพูดออกมา

รสิกาค่อยๆ เดินลงไปในน้ำก่อนจะพุ่งตัวลงว่ายไปมาอย่างสดชื่นและสนุกสนาน ทำให้เธอมีความสุขไม่น้อยแต่ระหว่างที่กำลังสนุกอยู่นั้นอยู่ๆ เธอก็เกิดเป็นตะคริวเจ็บจี๊ดขึ้นมาที่ขาทันที

“โอ๊ย!” เธอร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือไปบีบนวดขาแล้วว่ายกลับเข้าฝั่ง แต่เพราะเธอว่ายออกมาไกลทำให้ต้องใช้เวลาแถมตอนนี้ขาก็เกร็งไปหมด พอเห็นว่าไม่สามารถว่ายไปไหนได้เธอก็เอ่ยปากตะโกนเรียกชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งอยู่ในรถ

“พี่มิตรๆ ช่วยเทียนด้วย” เสียงเรียกไปไม่ถึงชายหนุ่ม แต่ก็ทำให้หญงิสูงวัยที่นั่งอยู่ไม่ไกลได้ยินพอดี

คุณจินตนาหันไปตามเสียงเรียกแล้วต้องตกเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นร่างบางของรสิกาโบกมือให้ช่วยอยู่พร้อมกับส่งเสียงเรียกอยู่

“มิตรๆ หนูเทียนจะจมน้ำไปช่วยเร็วเข้า!!” ชายหนุ่มที่ชื่อมิตรทันทีที่ได้ยินก็รีบวิ่งลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังช้ากว่าใครบางคนที่วิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้พุ่งลงไปในน้ำ

ตูม

เสียงน้ำกระจายดังไปทั่วบริเวณร่างสูงใหญ่ว่ายน้ำอย่างรวดเร็วไม่นานก็ถึงตัวหญิงสาว รสิกาถูกดึงและลากกลับเข้าฝั่งตอนนี้หญิงสาวสลบไปแล้ว สองแขนแกร่งช้อนตัวร่างบางขึ้นแล้วเดินลุยน้ำขึ้นมาก่อนจะค่อยๆ วางลงที่ผ้า

“รสิกาๆ ได้ยินผมไหม” อชิระตบแก้มขาวซีดเบาๆ เพื่อเรียกให้อีกฝ่ายมีสติ ส่วนอีกสองคนได้แต่ยืนงงปนตกใจว่าอชิระมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีสติเขาก็จัดการผายปอดทันทีโดยที่ไม่มีใครตั้งตัวได้ทัน คุณจินตนาและมิตรต่างก็อ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าอชิระจะกล้าทำแบบนี้

“แค่ก แค่ก แค่ก”

“หนูเทียนได้ยินป้าไหมจ๊ะ” คุณจินตนานังลงข้างๆ ร่างบางพร้อมกับส่งเสียงเรียก และต้องยิ้มออกมาได้หลังจากที่ได้ยินเสียงพูดของรสิกา

“คุณป้าคะ” รสิกาพูดออกมาแล้วมองไปรอบๆ อย่างงงๆแล้วต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเข้มโวยวายขึ้นมาเสียงดังลั่น

“ลงไปเล่นน้ำซะไกลแบบนั้นถ้าผมไปไม่ทันไม่เป็นผีเฝ้าน้ำตกหรือไง!!” ตอนที่เห็นว่าตัวรสิกากำลังจมลงขาทั้งสองข้างก็ขยับเองอย่างไม่รู้ตัว ตอนที่กลับมาถึงบ้านก็ได้รู้จากเด็กรับใช้ว่ามารดากับรสิกามาที่น้ำตกเขาเลยรีบตามมาและนึกขอบคุณตัวเองที่มาทันเวลาได้ช่วยหญิงสาวร่างบางไว้

“รบอย่าว่าน้องเลยแค่นี่หนูเทียนก็ตกใจจะแย่แล้ว” คุณจินตนาหันไปพูดกับลูกชายที่นั่งหอบหายใจแรงอยู่ เธอรู้ว่าอชิระเป็นห่วงรสิกาไม่น้อยถึงได้พูดออกมาแบบนั้น

“ขอโทษค่ะ” รสิกาพนมมือไหว้ขอโทษทั้งชายหนุ่มหน้าดุและหญิงสูงวัย เธอยอมรับว่าประมาทที่ไปเล่นไกลจากฝั่งแถมไม่ได้ยืดเส้นยืดสายอีกทำให้เป็นตะคริวขึ้นมา

“ไม่เป็นไรจ้ะ ป้าว่าเรากลับบ้านกันดีกว่าหนูเทียนจะได้อาบน้ำสระผมด้วย” คุณจินตนาพูดแล้วหันไปเรียกให้มิตรมาเก็บของทั้งหมด ส่วนเธอก็เข้าไปหยิบเสื้อผ้าของหญิงสาวในบ้านด้วย

รสิกาพยายามลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง แต่ก็ต้องทรุดลงไปนั่งอีกรอบแล้วค่อยๆ นวดขาที่ยังปวดและเจ็บอยู่ดูเหมือนว่าการกระทำทุกอย่างที่เธอเป็นจะอยู่ในสายตาของชายหนุ่มหน้าดุตลอดเวลา เมื่อเห็นว่าร่างบางลุกไม่ขึ้นเขาก็ถอนหายใจแรงๆ แล้วเสยผมหนาดำที่ตอนนี้เปียกชุ่มอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินไปช้อนตัวคนอวดเก่งขึ้นมา

+++++