EP0 What the f*ck!
1902 Words
EP0 What the f*ck!
"ฮื่อออ พี่มังกร… อ๊ะ ไม่เอานะเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน"
ร่างบางผลักคนตัวสูงที่กำลังซุกหน้าลงกับซอกคอของเธอออกหลังจากที่ ‘มังกร’ คนที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘แฟน’ ของเธอขับรถมาส่งถึงที่คณะแต่กลับไม่ยอมกลับไปสักทีหาเรื่องรุ่มร่ามกับร่างกายเธอจนจะเข้าเรียนสายอยู่แล้ว
"นิดเดียวน่า"
มันไม่ได้นิดเดียวเหมือนที่เขาบอกสักนิดนอกจากจะไม่ยอมปล่อยแล้วยังวอแวกับร่างกายเธอหนักขึ้นมือไม้อยู่ไม่สุขลูบไล้วนอยู่บนเอวบางก่อนที่เขาจะสอดมันเข้าไปในเสื้อนักศึกษาของเธอ
"บอกว่าไม่ไงเล่า! ปล่อยเลยนะ”
‘ไพน์’ ตัดสินใจผลักร่างสูงออกสุดแรงจนหลุดพ้นจากสัมผัสของเขา
"อะไรวะไพน์ช่วงนี้เป็นอะไรนัก แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลย"
มังกรที่โดนขัดใจขมวดคิ้วมองแฟนตัวเองที่ช่วงนี้ไม่ค่อยยอมให้เขาเข้าใกล้เหมือนแต่ก่อนเท่าที่ควรจะเป็น ไม่รู้เป็นอะไรแตะนิดหน่อยก็ผลักออกจะจูบแต่ละทียังยากเลย ส่วนเรื่องบนเตียงเหรอ เหอะ! ไม่อยากพูดถึงเขาอดอยากมาเป็นอาทิตย์แล้ว
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดไม่รู้เพราะอะไรไพน์ถึงไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้อาทิตย์ที่แล้วยังดีๆ อยู่เลยแท้ๆ
"ก็มันจะสายแล้วไม่เห็นหรือไง ปล่อยได้แล้วไพน์จะไปเรียน"
"เออ แล้วแต่กลับเองแล้วกันนะวันนี้ แม่ง" คนที่โดนขัดใจอารมณ์เสียสบถเสียงดังทำเอาแฟนตัวเล็กไม่พอใจบ้าง
"นี่! อย่ามาอารมณ์ร้ายใส่ไพน์นะ"
"จะไปเรียนไม่ใช่ไง ลงไปดิ!" นอกจากจะไม่สนใจแล้วยังไล่เธอลงจากรถอีก เขาก็แบบนี้ตลอดไม่ได้ดั่งใจก็เป็นแบบนี้ตลอดคบกันมาเกือบปีแทบไม่มีวันไหนเลยที่เธอกับเขาไม่ทะเลาะกัน
ร้อนด้วยกันทั้งคู่ ไม่มีใครยอมใคร
ไพน์ไม่ยอมขยับไปไหนนั่งจ้องหน้าคนเอาแต่ใจนิ่งๆ จนเขาต้องเอ่ยปากไล่อีกครั้ง
"ลงไปดิ!"
"เออ! จำไว้เลยนะ"
ปึง!
ร่างบางลงจากรถพร้อมกับปิดประตูรถยนต์คันหรูราคาแพงเสียงดังอย่างไม่สนใจว่ามันจะพังหรือเปล่า คิดว่าตัวเองโมโหเป็นคนเดียวหรือไงกัน!
หลังจากที่ไพน์ลงจากรถไปแล้วมังกรก็ขับรถออกไปอย่างเร็วจนเธอกลัวว่าเขาจะไปชนคนอื่นเข้าให้เพราะนี้มันเป็นเขตมหาลัยร่างบางได้แต่ถอนหายใจกับตัวเองอย่างเหนื่อยใจ เมื่อเช้าก่อนออกจากห้องมายังดีกันอยู่แท้ๆ ไม่ถึงชั่วโมงทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว
แค่เธอไม่ยอมให้จูบนี่ต้องโมโหขนาดนี้เลยหรือไง
5PM @คณะวิศวกรรมศาสตร์
MungGon’ s Part
"แดกเหล้ากันปะ"
"อ้าว มึงไม่ไปรับน้องไพน์เหรอวะ"
"ไม่ไป เบื่อ!"
ผมตอบไอ้พายุอย่างเซ็งๆ เมื่อมันถามถึง ‘ไพน์’ แฟนของผมที่คบกันมาเกือบปีแล้วแต่เมื่อเช้ามีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อยทำให้ผมเซ็งไปทั้งวัน
"โห ผิดปกติแน่ๆ ปกติติดเมียอย่างกับอะไรตอนนี้บอกเบื่อ"
ไอ้ดีนที่เดินตามหลังพวกผมมาทันได้ยินที่ผมบ่นพอดีแซวขึ้นบ้าง ติดเมียอะไรล่ะทุกวันนี้แทบจะไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดหาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมไพน์ถึงไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เลย จะว่าลีลาตกก็ไม่น่าใช่นะเพราะทำทีไรก็เห็นครางลั่นตลอด
"พูดมาก มึงจะแดกมั้ยเหล้ากูเลี้ยง"
"เอ้า ของฟรีก็แดกสิครับรอไร"
“เออ แดกที่คอนโดมึงนะพายุ เมาแล้วจะได้นอนนู่นเลย” ผมบอกมัน เบื่อเมียวันนี้ไม่กลับห้องแม่ง
“เออ จะแดกไรก็ซื้อไปแล้วกัน” พายุบอกก่อนจะเดินนำไปที่ลานจอดรถ ผมก้าวขาออกจากคณะได้ไม่กี่ก้าวแจ้งเตือนข้อความก็เตือนเข้ามาซะก่อน หยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นยัยคนที่ทำให้ผมอารมณ์เสียนั่นแหละที่ส่งมา
เหอะ ทั้งวันไม่ทักมาพอจะกลับถึงทักมาหากันได้สินะ
Pine
Pine: เลิกแล้ว
Pine: จะมารับมั้ย
Read
ผมกดเข้าไปอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปทำเอาปลายทางรัวข้อความมาอย่างไม่พอใจ เออ ให้มันรู้ซะบ้างผมเองก็ไม่พอใจเธอเหมือนกันนั่นแหละ
Pine: พี่มังกร!
Pine: อย่ามาอ่านไม่ตอบนะ
Pine: จะมารับมั้ย!
Munggon: เมื่อเช้าบอกว่าไงล่ะ
Pine: โอเค
Pine: งั้นคืนนี้ไพน์กลับไปค้างที่บ้านนะ
Munggon: สิบนาที
Munggon: ถ้าไปแล้วไม่เจอใต้ตึก เจอดีแน่
Pine: ไม่ต้องมา
Pine: ไพน์จะกลับเอง
Munggon: สิบ-นา-ที!
สุดท้ายก็เป็นผมที่ทนไม่ได้ แค่เธอบอกว่าจะกลับไปค้างที่บ้านผมก็ยอมไม่ได้แล้ว ไอ้กลับไปค้างที่บ้านของเธอน่ะค้างทีไม่ใช่คืนสองคืนไงถ้าปล่อยให้ไปนะเป็นสัปดาห์อะ ทุกวันนี้ก็แทบจะไม่ยอมให้เข้าใกล้อยู่แล้วถ้าปล่อยให้ไพน์กลับบ้านผมได้ลงแดงตายพอดี
“พวกมึงไปรอเลยนะเดี๋ยวกูตามไป ซื้อของไปก่อนเดี๋ยวโอนเงินให้”
ผมเก็บโทรศัพท์หลังจากที่ขู่ยัยตัวร้ายเสร็จก่อนจะตะโกนบอกให้ไอ้เพื่อนสองคนนั้นให้ไปก่อนส่วนผมก็รีบเอารถออกแล้วขับไปที่คณะของไพน์อย่างรีบร้อนก่อนที่เธอจะหนีผมกลับบ้านจริงๆ
ถ้าไปแล้วไม่เจอล่ะน่าดู
"อ้าว รีบไปไหนวะไอ้กร มังกร!!"
"อะไรของมันวะ"
.
.
@คณะนิเทศศาสตร์
"ขึ้นมา!"
ไม่ถึงสิบนาทีรถผมก็มาจอดอยู่หน้าคณะตรงที่คนตัวเล็กยืนอยู่ ผมลดกระจกลงแล้วตะโกนบอกให้เธอขึ้นรถแต่ยัยตัวดีก็ยังทำเฉยไม่สนใจผมสักนิด
“ขึ้นมาไพน์ อย่าให้พี่ต้องพูดหลายรอบนะ”
ผมแทนตัวเองว่าพี่เพราะไพน์เป็นรุ่นน้อง ผมอยู่ปีสี่ส่วนเธออยู่ปีสาม ยัยเด็กนี่เอาแต่ใจและไม่สนใจผมเลย ท่าทางหยิ่งๆ ของเธอทำให้ผมยิ่งอยากปราบพยศนัก
“ไพน์จะกลับเอง”
“พูดให้มันรู้เรื่องนะ ขึ้นมา!”
“ไม่ขึ้น ไม่ไป จะกลับบ้าน!”
“ต้องให้ลงไปอุ้ม?” ผมขู่เมื่อเห็นคนเริ่มมองมาทางเราอย่างสนใจ ผมไม่ได้แค่ขู่นะถ้าเธอยังไม่ยอมขึ้นมาบนรถผมลงไปอุ้มขึ้นมาจริงด้วย ซึ่งไพน์ก็น่าจะรู้ดีว่าผมไม่เคยพูดเล่นเธอถึงได้ยอมเปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถพร้อมปิดประตูเสียงดัง
เออ ถ้าพังนะจะคิดบัญชีหนักๆ เลย
“ทำหน้าดีๆ หน่อยได้มั้ยวะ” ใบหน้าสวยหงิกงออย่างไม่พอใจทำเอาผมเห็นแล้วขัดใจ
ทำไมวะ อยู่กับผมมันทำไมนัก
แต่นอกจากจะไม่สนใจแล้วยัยตัวแสบยังปรับเบาะให้เอนลงแล้วทิ้งตัวลงนอนหันหน้าเข้ากระจกอีกฝั่งเหมือนไม่อยากมองหน้าผม
"เออ แล้วแต่เลย"
.
.
@คอนโดพายุ
Pine’ s Part
"นี่! จะไปไหนพาไพน์กลับห้องเลยนะ ไพน์เหนื่อยอยากพัก"
ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของคนตัวสูงที่เดินนำลากแขนฉันเข้าไปในคอนโดหรูแห่งหนึ่งซึ่งมันไม่ใช่คอนโดของเรา ตลอดทางที่เขาขับรถมาที่นี่ฉันเผลอหลับไปตื่นมาอีกก็มาโผล่ที่นี่แล้ว
"มังกร!"
"..."
"พี่มังกร! พาไพน์กลับคอนโดเดี๋ยวนี้!"
"หุบปากน่า"
มังกรยอมปล่อยมือฉันเมื่อเรามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง เขาเปลี่ยนมากอดคอฉันไว้แทนเหมือนกลัวว่าฉันจะหนีก่อนจะกดออดหน้าห้องไม่นานก็มีคนมาเปิดประตู
"อ้าว น้องไพน์" พี่พายุเพื่อนของมังกรที่พอเปิดประตูออกมาเจอฉันก็ทักทายทันทีก่อนจะหลีกทางให้ฉันกับมังกรเข้าไปข้างใน
“สรุปคือไปรับน้องไพน์หรอกเหรอวะ”
พอเข้ามาในห้องก็เจอพี่ดีนที่กำลังชงเหล้าที่มีมากกว่าสิบขวดอยู่ เขาจะมาดื่มกับเพื่อนแล้วทำไมต้องลากฉันมาด้วยก็ไม่รู้
ฉันหันไปทักทายพี่ๆ ทั้งสองคนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเซ็งๆ เพราะรู้ว่าทำยังไงก็คงหนีไปไหนไม่ได้ถ้ามังกรไม่ยอมไปส่ง
“ทำหน้าดีๆ ดิ๊ไพน์ เห็นหน้าแล้วหมดอารมณ์ว่ะ" คนที่ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ฉันว่าก่อนจะเอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันจนมันเจ็บไปหมดฉันปัดมือเขาออกแล้วมองเขาตาขวาง
ไม่พอใจ ไม่พอใจมากๆ ทั้งที่ตัวเองจะมากินเหล้ากับเพื่อนแท้ๆ ทำไมไม่ยอมปล่อยให้ฉันกลับบ้านก็ไม่รู้ เรียนทั้งวันก็เหนื่อยจะแย่แล้วนี่ต้องโดนบังคับมาเฝ้าเขาอีกไม่เห็นใจกันเลยหรือไง
“ก็ไปส่งไพน์ดิไม่ได้อยากมาด้วยสักหน่อย เหนื่อยอยากนอนเข้าใจมั้ย!"
"ปล่อยกลับเดี๋ยวเธอก็หนีกลับบ้านอีก"
"ก็ไพน์เหนื่อย! ไม่อยากทะเลาะด้วยเข้าใจมั้ย!"
"ใครกันแน่วะที่ชวนทะเลาะ" เราสองคนจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนพี่พายุกับพี่ดีนต้องรีบเข้ามาห้ามฉันก็ไม่ยอมเขาก็ไม่ยอมเราต่างคนต่างไม่มีใครยอมใครถ้าพูดอะไรมากไปกว่านี้ได้ทะเลาะกันใหญ่โตแน่ แค่ที่ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ ทุกวันนี้ก็แทบจะเป็นบ้าแล้ว
ดีกันได้ไม่เคยเกินสามวันอะ
“พอๆ หยุดทั้งสองคน น้องไพน์ไปนอนพักในห้องพี่ก่อนก็ได้ใจเย็นลงค่อยออกมาคุยกัน"
“แต่ไพน์อยากกลับแล้ว”
“ไม่ให้กลับ!”
“หุบปากไปเลยมึงไอ้กร”
“นะครับน้องไพน์ เข้าไปพักก่อนรออารมณ์เย็นก่อนเดี๋ยวค่อยกลับนะ”
"ไพน์ให้ไม่เกินสองทุ่มนะ! ถ้าไม่ไปส่งไพน์จะกลับเอง!"
ฉันถอนหายใจก่อนจะยอมเข้าไปพักในห้องพี่พายุแต่โดยดีถ้าไม่เห็นแก่หน้าเพื่อนเขานะฉันไม่ยอมหรอก
เอาแต่ใจไม่มีใครเกินก็มังกรนี่แหละ!
.
.
.
IG
(รูปไพน์เซลฟี่แบบเซ็กซี่แต่หน้าบึ้ง)
PINE: เบื่อ!
Munggon: ลบ!
PINE: ไม่! @Munggon
Munggon: เปิดประตูเดี๋ยวนี่ไพน์! @PINE
Payu: มึงไปซื้อของถึงโลกไหนกลับมาช่วยกูดิ๊ ปวดหัวประตูห้องกูจะพังแล้วโว้ย @Deann
Tawan: ใครทำอะไรคนสวยของพี่ครับ
Candy: ตี้มั้ยๆ เดี๋ยวไปรับ
Deann: โอยอะไรอีกเนี่ย ใจเย็นโว้ยจะถึงแล้ว @Payu
- Writer
