Güvenmek. Belki de bu hayatta ki en zor şeydi. Birisine, kalbini vermekti. Kendini ona teslim etmekti. Güvenin kazanılması zor olduğu gibi, kaybedilmesi bir o kadar kolaydı. Bir söze bakardı, bir bakışa...Babama her zaman güvenmiştim. Çünkü o benim tek dayanağımdı. Bu hayattaki en hakikat benim babamdı. Bana yalanlar söylediğini bilsem de, ona her zaman güvenmiştim. Ama babam, sandığımdan daha fazlasını yapmıştı bana.
Gerçekleri saklamıştı.
Kucağımdaki pembe oyuncağıma daha sıkı sarılarak geçen gün ki olayı düşünmeye başladım. Bayılışımdan kısa bir süre sonra, burnuma Alaz'ın o muhteşem kokusu dolmuştu. Daha sonra arabaya bindiğimi hissetmiştim. Her şeyi duyuyor, hissediyor ancak kendimde kımıldayacak gücü bulamıyordum. Kısa bir süre sonra koltuğa yatırılmıştım.
Alaz büyük ihtimalle
