Aşık olmanın hep kutsal olduğunu düşünmüştüm. Bunu düşünmemin başlıca sebepleri annem ve babamdı. Aralarında öyle bir sevgi, öyle bir bağ vardı ki, gözleri birbirlerine bakarken hep parlardı mesela, babam anneme hiç kızamazdı çünkü annemin bir gülümseyişi ile yumuşardı. Dünya bir yana, annem bir yanaydı hep babam için. Küçüklüğüme dair hiçbir kötü anım yoktu, annem ile babam bana öyle bir şefkat göstermişti ki...Hem aşk sadece iki insanım birbirini sevmesi değildi. Bir anne kızına aşık olabilirdi, küçük bir kız çocuğu babasına aşık olabilirdi, abisine hayranlık duyabilir, adını aşk koyabilirdi.
Gözlerimi kırpıştırdım ve her an düşecek olan göz yaşımın gelmesini engelledim. Tam bir saattir koltukta oturmuş, Şebnem'in saçını okşuyordum. O ise sadece duvara bakmakla yetiniyor, ara sıra ne k
