รักนี้ไม่ผิดเพราะชะตาลิขิตแล้ว

ปาร์ตี้เล็กๆ

''โอ้โห้ อาหารเยอะมากมีแต่ดีๆทั้งนั้นเลย'' ฉลามเอ่ยอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นอาหารมากมายที่ถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะภายในห้องของช้อนกลาง

''พี่สาวมีแต่ของแพงๆทั้งนั้น ผมว่ามื้อนี้หารกันก็ได้นะครับพวกเราเกรงใจ''เสือที่มองอาหารบนโต๊ะแล้วก็รู้ได้ทันทีว่ามีแต่อาหารราคาแพง

''หารอะไรกัน บอกว่าเลี้ยงก็เลี้ยงสิ เชิญทานกันได้ตามสบายเลยนะไม่ต้องเกรงใจ แค่นี้สบายมาก นั่งเถอะๆ พี่หิวแล้วเนี่ย''ช้อนกลางพยายามทำตัวเป็นคนอ่อนโยนและโอบอ้อมอารีแม้ในใจอยากจะเก็บเงินทั้งสองคนมาช่วยจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ก็เถอะ

''งั้นพวกเราไม่เกรงใจแล้วนะครับ แฮร่ๆ'' เสือพูดพร้อมกับยิ้มจนตาหยี

''งั้นก่อนทานข้าวก็มาดื่มเพื่อฉลองมิตรภาพของพวกเราสักหน่อยแล้วกันนะ''ช้อนกลางพูดพร้อมกับเทเบียร์ใส่แก้วสามใบก่อนจะยื่นให้เสือใหญ่และฉลาม

''ชนแก้วจ้า ฉลองแด่มิตรภาพของพวกเราน๊า''เสียงหวานของช้อนกลางเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นแก้วไปตรงหน้าเพื่อชนกับทั้งสองหนุ่มคู่รัก สามคนชนแก้วกันก่อนที่แต่ล่ะคนจะยกแก้วขึ้นดื่ม

''หมดแก้วเลยนะจะได้กินข้าวอร่อย''ช้อนกลางเอ่ยบอกเสียงใส

''อ่าาาาาา ชื่นใจจัง!!!!''เสือที่ยกหมดแก้วก่อนส่งเสียงแห่งความสดชื่นแบบเต็มคาราเบลออกมาเมื่อยกเบียร์เย็นฉ่ำกระดกดื่มจนหมดแก้ว

''เบียร์เย็นๆกับเนื้อวัวชั้นดีมันช่างเข้ากันมากๆเลยเนอะ อร่อยจริงๆ'' ฉลามก็เป็นอีกคนที่แสดงออกถึงความพึงพอใจ

''ถ้าชอบก็กินเยอะๆเลยนะไม่ต้องเกรงใจ มาๆเอาแก้วมาพี่เทเบียร์ให้!!!'' ช้อนกลางพูดคุยอย่างเป็นกันเองพร้อมกับชวนสองหนุ่มคู่รักกระดกเบียร์ไม่หยุด ทั้งสามคนกินไปคุยไปได้สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าดังขึ้นจากมือถือของเสือ มือใหญ่จับหน้าจอพลิกขึ้นดูก็พบว่าเป็นลูกค้าประจำของตน จึงกดรับสายทันที ทุกคนบนโต๊ะเลยเบาเสียงลงเพื่อให้เสือได้คุยโทรศัพท์

''ฮัลโหลครับคุณนวลตา อะไรนะครับ ตอนนี้เลยหรอครับ ครับๆ ได้ครับผม งั้นเดียวผมขอเวลาสัก30นาทีนะครับจะรีบไปซื้อให้ ครับสวัสดีครับ!!!'' เสือพูดจบก็วางสาย

''มีงานด่วนเข้ามาอ่ะ คุณนวลตาโทรมาให้ซื้อยาพ่นหอบไปให้ แกบอกหลอดเก่าเหมือนจะหมด !!!'' เสือเอ่ยบอกขึ้นมาด้วยสีหน้าเซ็งๆที่วันนี้เป็นวันหยุดแท้ๆยังต้องทำงาน

''งั้นก็รีบไปซื้อให้ยายแกเถอะ แกอยู่คนเดียวน่าสงสาร เดียวเค้านั่งเล่นรอออยู่กับพี่ช้อนนี้แหละ!!!''ฉลามที่กำลังติดลมเอ่ยบอกแก่คนรัก

''เอางั้นหรอ ก็ได้งั้นจะรีบไปรีบกลับนะ ผมฝากแฟนผมแปปนะครับพี่ รบกวนหน่อยนะครับ!!!'' เสือหันไปพูดกับช้อนกลางที่ทำหน้าเจื้อนๆอยู่ ช้อนกลางในตอนนี้รู้สึกว่าเหมือนแผนของเธอนั้นจะล้มไม่เป็นท่าเสียแล้ว

''อ่ะ เอ่อ ได้ ๆ ได้จ๊ะรีบไปรีบมาแล้วกันนะ ขับรถดีๆล่ะ'' แม้จะรู้สึกไม่ชอบใจที่แผนไม่ได้ดำเนินไปในทางที่ตนวางไว้แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่ตามน้ำไปก่อน คิ้วเล็กขมวดมุ้ยพร้อมกับคิดหาแผนใหม่ในหัวทันที

''พี่ช้อน พี่ช้อนครับ ชนแก้ว!!!'' เสียงของฉลามดังเรียกให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์ได้สติ

''จ้า ชนแก้ว ชนแก้ว!!!!''ช้อนกลางยกเบียร์ขึ้นกระดกพร้อมแอบลอบมองฉลามที่ยกแก้วเบียร์เช่นกัน

'คนอะไรหน้าสวยกว่าผู้หญิงอีก ผิวพรรณก็ดี๊ดี ขาวเนียนละเอียดสุดๆไปเลย แล้วนั้นนิ้วมือนั้นสวยกว่าฉันไปอีก !!!'' ช้อนกลางแอบพิจารณาฉลามอยู่ในใจ พร้อมกับคิดว่าเธอจะทำยังไงดีให้แผนการวันนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ หากวันนี้กินอาหารหมดโต๊ะแล้วไม่มีอะไรคืบหน้ามีหวังยัยคุณนายเนื้อทองขี้เหนียวได้แหกอกคิดบัญชีกับเธอทบต้นทบดอกแน่ๆ

''ทำไงว่ะ ทำไงดี!!!!!'' ช้อนกลางเผลอพูดออกมาเบาๆ โดยไม่รู้ตัว

''ทำไงอะไรหรอครับพี่ช้อน ?'' ฉลามที่กำลังคีบเนื้อวัวเข้าปากหยุดชะงักพร้อมมองไปยังช้อนกลางที่ทำหน้าตาเลิ๊กลักเมื่อู้ว่านิสัยชอบพูดคนเดียวกำเริบไม่รู้ตัว

''เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก พอดีคิดเรื่องงานเพลินๆอ่ะ ไม่มีอะไร!!!''

''งานเครียดมากเลยหรอครับพี่ ผมขอถามได้ไหมพี่ทำงานอะไรครับ?'' ฉลามเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพราะเขาเองก็แอบสังเกตุท่าทางที่ดูวิตกจริตเป็นบางครั้งของเพื่อนข้างห้องคนใหม่เช่นกัน

''เอ่อ งาน งานเอ่อ....!!!!!'' ช้อนกลางอ้ำๆอึ้งๆไม่รู้จะตอบว่าเธอทำงานอะไรเพราะตอนนี้เธอเองก็ตกงานอยู่ จนกระทั้งสายตาเหลือบไปเห็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวของตนเองที่วางอยู่บนโต๊ะ

''ถ้า ถ้ารู้แล้วอย่าหัวเราะพี่ล่ะ สัญญาได้ไหม!!!!''ช้อนกลางทำเป็นลำบากใจที่จะตอบ

''ผมไม่หัวเราะครับ ผมไม่ใช่คนนิสัยแย่ๆแบบนั้นนะ บอกมาเถอะครับว่างานอะไรเพื่อผมจะได้แบ่งเบาความเครียดของพี่ได้บ้าง'' ฉลามเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนโยนๆให้ช้อนกลาง

''พี่เป็นนักวาดน่ะ รับวาดรูปเหมือน รูปการ์ตูนแล้วแต่ใครเขาจะจ้างวาดอะไร '' เธอพูดไปพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ

''ว้าว เจ๋งไปเลย ผมอ่ะชอบงานวาดมาก ตอนนี้ก็กำลังฝึกวาดอยู่ ผมขอดูงานวาดพี่ได้ไหมครับ !!!!''

''นี้แหละที่ทำให้พี่เครียด !!!'' ช้อนกลางรีบโพล่งขึ้นมาเพื่อหาทางออกให้ตัวเองทันที

''ทำไมครับพี่เกิดอะไรขึ้น?''

''แท็บเล็ตพี่หน่ะสิ อยู่ๆก็มาใช้งานไม่ได้ มีคิวงานค้างส่งลูกค้าเพียบเลย!!!!'' ช้อนกลางโกหกถูๆไถๆไปเพื่อเอาตัวรอด

''โห้ แบบนั้นแย่เลย ลองเอาไปซ่อมรึยังครับพี่!!!!''

''ยังเลย มันพึ่งเสียวันนี้เองพี่มัวแต่ยุ่งๆเตรียมอาหารน่ะ แต่ไม่เป็นไรเดียวพรุ่งนี้พี่เอาไปให้ร้านเขาดูให้แปปเดียว''

''โห้ งั้นเพราะพวกผมมารบกวนสินะครับพี่เลยต้องมาลำบากคิดมากเรื่องงาน'' ฉลามเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

''ป่าวๆไม่เกี่ยวกันซะหน่อยอย่าคิดแบบนั้นเลย ว่าแต่ชอบวาดรูปหรอ มีตัวอย่างงานให้ดูไหม!!!''ช้อนกลางกลัวจะทำเสียบรรยากาศจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง

''ผมเพิ่งเริ่มหัดได้ไม่เท่าไหร่เองครับ เดียวให้ดูนะ แปป !!!'' ฉลามเอ่ยพร้อมกับทำท่าเปิดค้นหาภาพในโทรศัพท์มือถือและเหมือนเขาจะนึกอะไรออกได้

''เอ่อพี่ ผมฝึกวาดในมือถือนะพี่ไม่ได้สำรองงานไว้ในเมล์หรอ ดึงจากแท็ปเล็ตกลับมาวาดที่มือถือได้นะ อาจจะวาดยากหน่อยเพราะจอมันเล็กแต่ผมว่าน่าจะพอทำให้พี่เคลียส์งานค้างลูกค้าได้ทันนะ แล้วถ้างานไม่ยากมากเดียวผมช่วย นี้ครับงานผม!!!'' ฉลามที่พูดจบก็ยื่นหน้าจอโชว์ผลงานของตัวเองให้ช้อนกลางดู หญิงสาวตาโตทันที

''โอโห้ นี้หรอพึ่งหัดวาด ฝีมือดีขนาดนี้เนี่ยนะหัดวาด !!!!!''ช้อนกลางดึงโทรศัพท์จากมือฉลามมาดูผลงานวาดของเขาใกล้ๆด้วยความรู้สึกชื่นชม เพราะเธอเองก็วาดรูปอยู่จริงๆ แต่เป็นเพียงการรับวาดทั่วไปแล้วแต่ใครจะจ้างวาดอะไรเท่านั้น เธอชอบวาดรูปเพียงเพื่อหารายได้เสริมเวลาว่างจากงานประจำ แต่ตอนนี้เธอออกจากงานแล้วเพราะต้องมาทำงานให้คุณนายเนื้อทองเพื่อล้างหนี้สิน

''เอ่อ คือว่า โทรศัพท์พี่มันทำแบบนั้นไม่ได้อ่ะดิ แฮร่ๆ!!!'' ช้อนกลางพูดพร้อมกับล้วงเอามือถือกลางเก่ากลางใหม่ของตนขึ้นมาโชว์ให้ฉลามดู โทรศัพท์เธอในตอนนี้แค่มันยังพอเล่นไลน์ เล่นเฟซ ส่องไอจีชาวบ้านได้ก็ถือว่าบุญมากแล้ว

''โห้ เยินขนาดนี้ผมว่าพี่น่าจะสอยเครื่องใหม่ได้แล้วนะครับ มือถือในยุคนี้มันจำเป็นมากนะพี่ยิ่งพี่ทำงานวาดด้วยมันจำเป็นจริงๆ ซื้อแพงหน่อยแต่เน้นใช้งานหนักๆ ใช้งานหลายปีก็คุ้มนะพี่ อ่ะ อย่าบอกผมเชียวว่าพี่ไม่มีตังค์ เพราะดูจากอาหารวันนี้ที่ทำเลี้ยงพวกผมแล้วผมว่ามันน่าจะซื้อโทรศัพท์ที่ดีกว่าเครื่องเก่าพี่ได้เลยนะ !!!!'' ฉลามผู้ที่ปากตรงกับใจพูดออกไปตามสิ่งที่เห็น แต่มันช่างเสียดแทงใจช้อนกลางยิ่งนักเพราะอย่าว่าแต่เงินจะไปซื้อมือถือใหม่เลย วันนี้หากไม่ได้เงินจากคุณนายเนื้อทองมาเธอเองก็มีเงินติดตัวอยู่ไม่กี่ร้อยด้วยซ้ำ

''คือ พี่เป็นคนหวงของอ่ะ เครื่องนี้ก็ยังพอใช้ได้อยู่ไว้ถ้ามันไม่ไหวแล้วจริงๆพี่จะซื้อใหม่แล้วกัน !!!'' ช้อนกลางพยายามข่มใจตัวเองไว้เพื่อให้เป็นผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยอ่อนหวานใจเย็นต่อไป แม้ว่าอันที่จริงเธออยากจะลุกขึ้นเท้าสะเอวด่าฉลามว่าอย่ามาเสือกกับชีวิตเธอก็ตาม

'ชิ พูดง่ายนักนะไอ้เด็กนี้ ซื้อโทรศัพท์ใหม่งั้นหรอ แกจะไปรู้อะไร เงินจะใช้ให้ถึงเดือนฉันยังมีไม่พอเลย '

'ฉันไม่ได้มีผู้เปย์เหมือนแกหนิ ถึงจะได้มีมือถือดีๆใช้ แถมยังไม่ต้องมากังวลค่าใช้จ่ายอะไรอีก ชิ!!!!'

'ดูๆทำเข้า ยังจะมายิ้มให้อีก!!!!'ช้อนกลางนึกด่าทอฉลามอยู่ในใจแม้ว่าภายนอกนั้นเธอจะทำเป็นส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เขาก็ตาม

นั่งคุยกันไปได้สักพักเสียงแจ้งเตือนจากมือถือของฉลามก็ดังขึ้น ช้อนกลางสังเกตุเห็นว่าพออ่านข้อความเสร็จฉลามก็หน้ามุ้ยทันที

''อีกแล้วยัยคุณนวลตา เฮ้อ สงสารก็สงสารอยู่หรอกแต่รบกวนเวลาชีวิตคนอื่นชะมัดเลย ลูกหลานก็เหลือเกินปล่อยให้คนแก่อายุปูนนั้นอยู่บ้านคนเดียวได้ไงก็ไม่รู้ เห้ออออ!!!!''' ฉลามบ่นบางอย่างขึ้นมาด้วยท่าทางที่ไม่สบอารมณ์

''ทำไมหรอ มีอะไร?'' ช้อนกลางรีบถามด้วยความอยากรู้

''ก็ลูกค้าที่พี่เสือไปซื้อยาให้ตะกี้อ่ะดิ เกิดหอบกระทันหันต้องส่งโรงบาลด่วนแล้วเขาป่วยหลายโรค ลูกหลานก็อยู่ไกลอีก นี้พี่เสือคงจะต้องไปเฝ้าไข้เขาอีกตามเคย ''

''โห้ เป็นไรเดอร์ที่ทำทุกอย่างเลยหรอเนี่ย แล้วได้ค่าเหนื่อยคุ้มไหมนั้น!!!''

''คุ้มนะพี่เขาให้วันล่ะสามพันเลย แต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาป่วยบ่อยๆไง ป่วยแต่ล่ะทีก็อยู่โรงพยาบาลนานสองสามคืน พี่เสือก็ต้องไปเฝ้าไม่ได้ห่าง ผมติดพี่เสือมากเลยไม่ได้กอดแล้วนอนไม่หลับ'' ฉลามเอ่ยพร้อมทำปากงุ้ยๆซึ้งมันดูน่ารักมาก

''โอ้ยคลั่งรักแฟนอะไรขนาดนั้นจ๊ะ เขาไปทำงานได้เงินก็ดีแล้ว แปปๆหาเงินได้ตั้งหลายพันดีออก !!!''

''อันที่จริงพี่เสือเขาไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ แต่เพราะผมแท้ๆเขาถึงต้องมาเป็นแบบนี้!!!'' ฉลามในตอนนี้แววตาดูเศร้าลงอย่างชัดเจน ช้อนกลางรู้สึกได้ถึงสัญญาณบางอย่าง สัญญาณการจะได้หาทางเข้าใกล้ชีวิตรักของฉลามและเสือเพราะคนเราเกือบ99%มันต้องมีเรื่องอยากระบายอยากเล่า เม้าส์มอยชีวิตของตัวเองทั้งนั้นโดยเฉพาะเวลาเมา......