รักนี้ไม่ผิดเพราะชะตาลิขิตแล้ว

ระบายความอัดอั้น

มนุษย์ทุกคนมักมีความอ่อนแอซ่อนอยู่เสมอ และมักจะเปิดเผยมันออกมาในตอนที่รู้สึกไว้ใจใครสักคน ฉลามเด็กน้อยที่ไม่ระแวดระวังตัวเองได้เล่าเรื่องราวความรักของตนและเสือแฟนหนุ่มให้เพื่อนบ้านคนใหม่ได้ฟังอย่างไม่ปกปิด โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่ตนเองไว้ใจนั้นที่แท้คือนางงูพิษดีๆนี้เอง

''โอ๋ๆ ไม่ร้องนะจ๊ะ ไม่ร้องนะ พี่เชื่อว่ารักต้องชนะทุกอย่าง!!!'' ช้อนกลางทำตัวอบอุ่น เธอแสดงความเห็นอกเห็นใจและเข้าใจเขาเป็นอย่างดี หญิงสาวขยับเข้าไปนั่งใกล้ฉลามก่อนจะหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้เขาเพื่อเช็ดน้ำตา

''ไม่มีทางหรอกครับผมรู้ดี ว่าแม่เสือจะไม่มีวันยอมรับความรักของพวกเราแน่ๆ อันที่จริงผมก็รู้สึกผิดนะที่ทำให้แม่ลูกเขาผิดใจกัน ผมไม่อยากให้เสือต้องทะเลาะกับแม่เขาเพราะผมเลย'' ฉลามเอ่ยบอกพร้อมกับยกเบียร์ขึ้นดื่มอีกแก้ว ใบหน้าหล่อตอนนี้มีสีแดงเข้ม บ่งบอกว่าแอลกอฮอล์ในเลือดนั้นสูบฉีดมากเพียงใด ช้อนกลางก็คีพลุครับบทเป็นผู้ฟังดีๆโดยไม่ได้แสดงอาการอะไร ทั้งที่ในใจนั้นอยากจะบอกพ่อหนุ่มน้อยตรงหน้าว่าถ้าไม่อยากให้แม่ลูกเขาทะเลาะกันก็เลิกๆไปสิ !!!! งานของเธอจะได้จบแบบง่ายๆซะที....

''ลองพยายามหาทางเอาชนะใจแม่แฟนดูรึยังจ๊ะ แบบว่าทำให้เขารักเราอะไรแบบนี้ พี่ไม่เชื่อหรอกนะว่าคนเป็นแม่จะใจจืดใจดำกับลูกได้ขนาดนั้น !!!!'' สิ่งที่เอ่ยไปช่างตรงข้ามสิ่งที่อยากจะพูดจริงๆเหลือเกิน ช้อนกลางรู้ดีว่าคุณนายเนื้อทองเขี้ยวลากดินสุดๆไปเลย ถ้าจะตัดลูกชายคนเดียวทิ้งจากกองมรดกก็ไม่ยาก และไม่มีทางจะยอมรับความรักของลูกชายที่เกิดกับผู้ชายด้วยกันแน่ เพราะถ้ายอมคงไม่ส่งเธอมาล่มรักลูกตัวเองแบบนี้

''พี่มองโลกในแง่ดีจัง ไอ้เรื่องพยายามลองเอาชนะใจอะไรนั้นผมลองมาหมดแล้วครับแต่ไม่ได้ผล''ฉลามพูดจบก็มีท่าทีซึมลงไปอย่างชัดเจน ช้อนกลางเห็นว่านี้เป็นโอกาสดีที่เธอจะได้จัดการแผนขั้นต่อไป

''ไม่เอาสิฉลาม อย่าทำหน้าอมทุกข์แบบนั้นเลยนะ เปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่าเนอะ มาๆชนแก้วดีกว่า พี่เติมเบียร์ให้นะจ๊ะ'' มือเล็กฉกเอาแก้วเบียร์ที่ว่างเปล่าของฉลามที่พึ่งดื่มหมดไปเมื่อครู่เติมเบียร์แก้วใหม่ให้เขา.....

...........................................................................

เช้าวันต่อมา

รถมอเตอร์ไซส์ของเสือใหญ่วิ่งเข้าไปจอดยังลานจอดรถของหอพักของเขาเอง ก่อนที่ชายหนุ่มจะดับเครื่องยนต์ของรถและถอดหมวกกันน็อคคู่ใจออกเผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหล้าไร้ที่ติ ใบหน้าทรงเสน่ห์เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส บ่งบอกว่าเขานั้นอารมณ์ดีมากเพียงใด เพราะงานที่ไปทำมาเมื่อคืนทำให้เขาได้ค่าตอบแทนพิเศษมากถึงสามหมื่นบาท เนื่องด้วยว่าลูกๆ ของคุณนวลตาที่เขาไปเฝ้าไข้และดูแลตลอดทั้งคืนนั้นกลับมาในช่วงเช้าพอดีและทราบซึ้งใจมากที่เขาช่วยเป็นธุระดูแลคุณนวลตามาตลอดจึงให้ค่าตอบแทนพิเศษมาและอนุญาตให้เขากลับได้เพราะตอนนี้ลูกๆ กลับมาดูแลแม่อย่างใกล้ชิดแล้ว

‘’วันนี้จะพาฉลามไปช้อปปิ้งให้หน้าบานเลย อิอิ’’เสือพูดกับตัวเองขณะหยิบเอาถุงกับข้าวสามสี่ถุงหน้ารถมอเตอร์ไซส์ ในหัวของชายหนุ่มจินตนาการไปถึงรอยยิ้มของคนรักที่พอรู้ข่าวว่าเขาทำงานเพียงคืนเดียวได้เงินมามากแค่ไหนหัวใจของเสือก็พองโตไปด้วยความสุข

ชายหนุ่มเดินถือถุงกับข้าวและผิวปากอย่างอารมณ์ดีขึ้นไปยังห้องพักชั้นบนก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเองและหยิบกุญแจไขประตูเข้าไป

‘’อ้าว สะ เสือ กลับมาแล้วหรอ?’ ’ ฉลามที่อยู่ในชุดผ้าขนหนูปิดท่อนล่างและเปลือยท่อนบนแต่มีผ้าขนหนูคล้องคอไว้ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ หันไปมองหน้าประตูที่เสือพึ่งเปิดเข้ามาด้วยท่าทางที่ดูตกใจแต่เสือไม่ได้สังเกตุ

‘’ดีใจไหม กลับมาไว’’เสือเอ่ยถามขณะถอดรองเท้าก่อนจะเดินเอาถุงกับข้าวไปวางบนโต๊ะแล้วเดินเข้าไปจะกอดฉลามเหมือนที่เคยทำแต่ฉลามกลับมีท่าทีแปลกไป เขาสะดุ้งทันทีเมื่อเสือดึงเข้าไปกอด

‘’เอ่อ ดะ ดีใจ ดีใจที่สุดเลย ‘’ฉลามตอบไม่เต็มเสียง

‘’เป็นไรเนี่ยทำไมตัวสั่นๆ’ ’เสือพูดพร้อมกับจะแตะหน้าผากฉลามดูว่ามีไข้รึป่าวแต่ฉลามกลับกระชับกอดเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

‘’เอ่อ เค้าหนาวน่ะเมื่อคืนเค้าดื่มเยอะไปตอนนี้เหมือนจะเมาค้าง’’ฉลามพูดกับเสือแต่สายตาเขากำลังจับจ้องไปยังผ้าม่านที่ระเบียง ที่ตรงนั้นมีใครบางคนกำลังยืนหลบบังอยู่ ใจของฉลามเต้นระส่ำแทบไม่เป็นจังหวะกลัวเสือจะเห็นว่ามีใครอยู่ในห้อง ในหัวเขาตอนนี้กังวลมากเพราะไม่ควรมีใครคนอื่นจะมาอยู่ในห้องของพวกเขา......

‘’โห้…ขนาดนั้นเลยดื่มไปเยอะแค่ไหนเนี่ย’’เสือเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงก่อนจะกระชับกอดฉลามไว้เพื่อให้ความอุ่นแก่คนรัก

‘’เยอะอยู่เหมือนกัน เอ่อ…เสือไปซื้อยาแก้เมาค้างให้หน่อยสิ เค้าหนักหัวมากเลยกลัวจะไปเรียนไม่ไหว’’ฉลามเอ่ยอ้อนพร้อมกับสายตาที่จ้องไปยังผ้าม่านตรงหน้าตาไม่กระพริบ เขาต้องหาวิธีให้เสือออกไปจากห้องให้ได้ก่อนที่ความลับที่ปกปิดไว้จากเมื่อคืนจะถูกเปิดเผย

‘’ได้ๆ เสือจะไปซื้อให้ตอนนี้เลย ‘’เสือรับคำ ก่อนจะหอมแก้มฉลามแล้วรีบใส่รองเท้าและออกจากห้องไป ฉลามถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนที่คนที่หลบอยู่หลังผ้าม่านจะค่อยๆ เดินออกมา

‘’พี่ พี่ขอโทษอีกครั้งนะฉลาม พี่ขอโทษจริงๆ’ ’ช้อนกลางที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่เรียบร้อยและหัวที่ยุ้งเหยิงเอ่ยขอโทษฉลามที่ยืนอยู่ตรงหน้า

‘’ผม….ผมเองก็ผิดที่ไม่ยับยั้งตัวเอง ตอนนี้พี่รีบกลับห้องพี่ก่อนได้ไหม เรื่องของเราไว้ค่อยคุยกันทีหลัง ผมไม่อยากให้เสือมาเห็นเราสองคนในสภาพแบบนี้’’ฉลามพูดด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีเขาสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกมากมายตีกันไปหมด เมื่อคืนนี้เขากับช้อนกลางทำเรื่องบางอย่างที่ไม่ควรเกิดขึ้น

‘’อืม พี่จะไปเดียวนี้ สบายใจได้นะ พี่จะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่จะไม่บอกเสือแน่นอน’’ช้อนกลางรับคำก่อนจะรีบกลับห้องของตัวเองไปทันทีด้วยท่าทางที่รู้สึกผิด

ส่วนฉลามรีบเข้าไปในห้องนอนของตัวเองเพื่อจัดการร่องรอยสีแดงสดบนผ้าปูที่นอนและร่องรอยอื่นในห้อง เขาจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่และจัดห้องให้ดูปกติเหมือนที่เคยเป็น.....