“ไม่แรดหรอกคะ... เพราะที่นู่นไม่มีผู้ชายให้มอง” ใบหน้าหวานยกยิ้มกวนให้เขา แต่ได้สายตาดุกลับมาแทน
“เดี๋ยวจะโดน!!”
“อายไปก่อนนะคะ ถึงแล้วจะโทรบอกค่ะ” ว่าแล้วก็หมุนตัวเดินหนีออกมาทันที
อายตาเดินตัวปลิวเข้าไปหากลุ่มเพื่อนโดยไม่ได้สังเกตุเลยว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองการกระทำของเธอกับธามธาวินอยู่ห่างๆ....
ฉันเดินไปหาเพื่อนรักทั้งสองคนที่ยืนรวมกลุ่มอยู่กับเจนนี่ ไอ้แตงกวาสภาพดูหนักสุดในบรรดาพวกเรา มันดูเหมือนยังไม่ตื่นแต่พอฉันหันไปมองพี่รหัสของตัวก็ต้องส่ายหัวเพราะสภาพไม่ต่างจากยัยแตงกวาเท่าไรนัก พี่ภูผาดูเหมือนอยากกลับไปนอนซะมากกว่าแต่ด้วยความที่เป็นรุ่นพี่ของฉันเขาก็เดินเข้ามาหาพูดคุยกันนิดหน่อยพร้อมส่งน้ำเต้าหู้อุ่นๆ ให้ฉันถุงหนึ่งแถมบังคับให้กินให้หมดอีกด้วย พอเช็คชื่อเรียบร้อยทุกคนก็ขึ้นรถบัสที่ถูกจัดไว้จากนั้นก็หลับยาวจนถึงที่หมาย....
ค่ายอาสา... รีสอร์ทเล็กกลางหุบเขาห่างไกลตัวเมือง
