“นี่บริษัทของพี่เหรอคะ? ทำไมไม่เห็นเคยบอกเลยว่าพี่เป็นคนบริจาคเงินกิจกรรมค่ายอาสาด้วย” ฉันเอียงคอมองหน้าเขา
“ใช่...ทำไม? ก็เธอไม่เคยถามนี่ แล้วเป็นเมียภาษาอะไรถึงได้ไม่รู้ว่าบริษัทของผัวตัวเองชื่ออะไร” เสียงทุ้มตอบราบเรียบพร้อมกับจ้องมองฉันนิ่ง
“ก็ไม่ได้สนใจไงเลยไม่ได้ถาม” ตอบกลับไปด้วยท่าทางกวนๆ เดี๋ยวนี้เรียกฉันเต็มปากเต็มคำว่า เมีย เลยนะ ฉันย่นจมูกใส่เขาแต่แล้วก็ต้องตกใจเพราะเขายื่นแขนมารวบเอวของฉันแล้วออกแรงดึงจนตัวลอยไปนั่งอยู่บนตักของเขา
“ทำอะไรของพี่เนี้ย ปล่อยค่ะ” พูดไปก็เขินไป ช่วงนี้รู้สึกฉันแพ้ทางเขาเข้าทุกวัน
“เขินทำไม ทำมากกว่ากอดก็ทำมาแล้ว” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายบนใบหน้าหล่อเหลาทำเอาใจฉันเต้นหนักกว่าเดิม
“ไอ้พี่ธาม!!” เรียกเขาเสียงดุแต่คนฟังกลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ทำเอาคนฟังอย่างฉันตาเป็นประกายขึ้นมาทันที
“วันหยุดนี
