ฟ้ามณีที่ตอนนี้สงบลงแล้ว นั่งมองหน้าองค์นคราอยู่อย่างนั้น ไม่มีคำพูดใดๆออกมา
"น้องพี่ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"องค์นคราถามเมื่อเห็นอาการนิ่งเกินไปของฟ้ามณี
"เปล่าค่ะ แค่อยากรู้ ว่ามันจะเป็นเช่นไรต่อ" ฟ้ามณีตอบออกมาตามตรง
"ได้สิ พี่จะพาไปดู" สิ้นเสียงองค์นคราทุกอย่างหยุดนิ่ง
แล้วฟ้ามณีและองค์นครา ก็มายืนอยู่ที่วังนคราจันทราในอดีตอีกครั้ง เพื่อมองภาพเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นแล้ว
องค์นคราเปิดประตูเข้ามาในห้องประทับอีกครั้ง พระนางมันทกามองมาที่องค์นครา แก้มทั้งสองข้างยังคงมีคราบน้ำตา ใต้ตาช้ำบงบอกได้เป็นอย่างดี ว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก พระนางมันทกามองมาที่พระสวามี มิมีคำพูดใดๆ มีแต่สายตาที่ตัดพ้อและเสียใจและน้ำตาที่รินไหลเพียงเท่านั้น
องค์นคราก็ไม่พูดอะไร แต่เข้ามานั้งข้างๆพระนางมันทกา พราะนางมันทกาจะลุกหนี แต่องค์นคราทรงรั้งสวมกอดเอาไว้
"อย่าหมางเมินพี่เถิดหนา พี่จักขาดใจแล้ว ฟังพี่ซักครู
