"ไอ้ดิม มึงเป็นเป็นงัยบ้างวะ" ไอ้แพคทริคมันวิ่งเข้ามาดูผม โชคดีที่มันตามมาทัน และมันเห็นไอ้ลูกน้องกระจอกก่อน ไม่งั้นผมคงโดนเป่าร่วงดับไปแล้ว กระสุนนัดแรกออกจากปืนไอ้แพคทริคที่พุ่งใส่มันล้มลง นัดที่สองผมยิงสวนหลังจากกระโดดหลบข้างเสา
"กูไม่เป็นไรโชคดีที่มึงเห็นก่อน ขอบใจว่ะเพื่อน" ความเร็วของผมมีมากกว่าไอ้คนที่มันถูกยิงล้มลงจมกองเลือด
"เออ!! แล้วไอ้จินล่ะ มึงเห็นมันบ้างไหม แม่งพากันขนมาเป็นทองทัพเลยไหมนั่น เริ่มมืดขึ้นทุกที ยิ่งแย่ไปกันใหญ่คงสู้กันลำบาก กระสุนกูใกล้หมดแล้ว งานนี้เหลือแค่วัดดวง กูไม่เคยต้องวัดดวงเลย" พวกผมสามคนไม่เคยมีชีวิตอยู่กับการวัดดวงเลยสักครั้ง
"ของกูก็ใกล้แล้วเหมือนกัน ขืนเป็นแบบนี้คงแย่แล้วทางท่าเรือมึงเป็นงัยบ้าง ได้ข่าวพวกมันบ้างไหม กูกลัวต้านพวกมันไม่อยู่" ผมก้มดูอาวุธปืนในมือ และถามข่าวอีกทาง ที่ให้มือซ้ายและขวาของพวกเรา จัดการเรื่องส่งของ และเอาตัวเองเป็นตัวล่
