“Uhm pwede nyo naman siguro ako hintayin na lang? I mean, hindi naman ako lalayo.” I was trying my best to smile but I really find this situation a little odd.
“Ma'am, pasensya na po. Ang utos po kasi sa amin ay samahan ka.” Mabilis na sagot ng isang lalaki. Tumingin pa sya sa kasama nya para siguro humingi ng backup pero nagkamot lang ng ulo ang isa.
“Pero makikita nyo naman ako. Iikot lang ako dito. You don't need to jog with me.” Pilit ko pa. Pakiramdam ko ay hind rin ako magiging comfortable to jog knowing na ang mga kasama ko ay hindi naman talaga gusto mag jogging kung hindi inutusan lang para sumabay sa akin.
I understand the hazard. Someone wants to kill me, and they're thinking of my safety. Hindi ako magpapaka bratinella para tanggihan ang security details na gusto nila pero s
