Gözlerimi açtığımda nerede olduğumu anlamaya çalışırken resmen araba çarpmış gibi yorgun ve ağrılı hissediyordum. Nefes alıp verirken acıyan boğazım ve ciğerlerim daha hızlı kendime gelmeme neden olurken “Neredeyim ben?” dedim. Sesim kısık olsa da “Gelincik” diyen adam kocamdan başkası değildi.
Bana bakarken ki tedirgin halleri zihnimin bulanık yanının sisini temizliyordu.
“İyi misin?”
“Ne oldu bana?”
“Kendini zorladığın için tansiyonun çıkmış. Burnun kanadı bayıldığında. Ama şu an iyisin değil mi?”
Kendimi dinlediğimde beynimin uyuşuk olması ağrının azalması ve ruhumun daralması canımı sıkıyordu.
“Değilim. Konakta neler oldu?”
“Düşünme sen şimdi konağı. Hemen doktoru çağırmalarını söylüyorum. Belki bir ilaç ya da iğne ile yardımcı olur.”
Beni geçiştirmeye çalışmasına karşın
