Ne kadar geçmişti ki yaşadıklarımın üstünden. Ben ne zaman delirmiştim? Şu an yerde dağıttığım odanın ortasında otururken karşımda diz çökmüş insanlar benim neyimdi? Bana yardım etmeye çalışıyorlardı besbelli ama yardım edilecek bir tarafım mı kalmıştı? Aldığım darbe beni dev bir binanın altında bırakmıştı.
Sonunda birinin beni kucağına aldığını hissettim ama tepki veremiyordum. Bakışlarım donuktu. Sanki ruhum parmak uçlarımdan sökülüp gitmişti. Temiz havaya çıkmak bir insanın ciğerlerine şifa olmaz mı benim olmadı. Kül soluyordum. Yanıyordum ve küllerimi soluyordum.
“Adem abi nereye?”
“Bu kız bu odada yapamaz. Diğer odalardan birine yatıralım. Doktor çağırın sakinleştirici bir şey yapsın. Aklını kaybedecek yoksa.”
“Hemen arıyorum.”
Sesler kimse aitti kim konuştu ya da ben artık
