สัมผัสร้ายนายวิศวะ

ตอนที่ 6 ปิดปากด้วยจูบ

ร่างบางมองไปยังราเมศที่กำลังเดินผ่านฝูงนักท่องราตรีนั่นเดินเข้ามาหาเธอ เอาไงดีณดาแกคิดสิ คิด เมื่อดีเอ็มนั่นไม่ยอมปล่อยมือเธอ ร่างบางถึงกับกระชากแขนของคนตัวโตนั้นวิ่งออกจากคลับอย่างไม่คิดชีวิต ด้านดีเอ็มที่ไม่รู้สถานะการณ์อะไร ที่ถูกคนตัวเล็กนั้นพาวิ่งออกจากคลับ แต่ดูแล้วคงไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน ทั้งสองวิ่งออกมาหยุดที่ประตูด้านหลัง

"เธอกำลังหนีอะไร" เสียงเข้มเอ่ยถาม แต่ก่อนที่ณดาจะตอบอะไรนั้น ราเมศกับวิ่งตามเธอออกมา

"พี่เมศมาแล้ว ทำไงดี" ร่างบางถึงกับมืดแปดด้าน เอาไงต่อดี

"ทางนี้" เมื่อดีเอ็มเอ่ยจบฝ่ามือหนาก็จับเข้าที่แขนเรียวเล็กของณดาอีกครั้ง

!! หมับ !! ด้านณดาตัดสินใจวิ่งไปกับดีเอ็ม จนกระทั้งเขาพาเธอเข้ามาหลบที่ซอกตึกข้างๆ กับคลับ ที่มันทั้งเก่าและแคบมาก มันแคบมากจนฉันนั้นรู้สึกเริ่มจะหายใจแทบไม่ออก ร่างบางชะเง้อคอมอง แต่นั้นกับได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่ตามเธอมา

ณดาสบตาเข้ากับคนตัวโตที่ตอนนี้เธอและเขานั้นใกล้ชิดกันมากๆ ทั้งสองร่างที่หันหน้าเข้าหากัน ร่างบางขยับแต่นั้นร่างกายของเธอกับที่เสียดสีกับแผ่นอกของเขาไปมา ยิ่งขยับตัวเธอกับเขานั้นยิ่งสัมผัสกันมากขึ้น มันใกล้มาก แบบในชีวิตนี้ฉันไม่เคยใกล้และแนบชิดกับผู้ชายคนไหนมากเท่านี้มาก่อน ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่มันรดต้นคอของฉัน

ให้ตายเถอะ ใครจะคิดว่าฉันต้องมาหลบที่ซอกตึกแคบๆ กับผู้ชายที่ฉันเกลียดขี้หน้าเขาแบบนี้ ถึงนายนี้จะหล่อแบบนายแบบเกาหลีอย่างที่ฉันชอบก็เถอะ แต่เรื่องนิสัยและความเจ้าเล่ห์ไม่ผ่าน และติดลบ แต่จังหวะที่ณดาขยับตัวนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของดีเอ็มกับโน้มเข้าหาใบหน้าของเธอจนแทบจะแนบชิดกัน ฉันและเขาตอนนี้อยู่ในท่าทีที่อันตรายมาก เล่นเอาซะคนที่ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายใกล้ในระยะประชิดตัวแบบนี้ ถึงกับทำหน้าไม่ถูก

!! ตึก ตึก !! เสียงหัวใจดวงเล็กๆ เต้นแรงขึ้นมาอย่างถี่ยิบ ไม่เป็นจังหวะ สายตาคมสบตาเข้ากับดวงตาคู่สวย กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จางๆ ที่ลอยขึ้นมาแตะที่ปลายจมูกโด่งคมสันของดีเอ็ม ทั้งสองร่างสบตาเข้าหากันอย่างใกล้ชิด จนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของกันและกัน ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาคนตัวเล็กอย่างลืมตัว ใบหน้าเรียวสวย ปากนิดจมูกหน่อย พอทุกอย่างอยูบนใบหน้าของยัยนี้ทุกอย่างดูลงตัวสุดๆ ร่างบางของคนตรงหน้าสวยหวานกระชากใจผมชิบหาย ปากอมชมพูที่ตัดกับผิวขาวๆ หน้าอกอบอึ๋มที่เด้งออกมาแทบจะทะลุเสื้อของเธอนั้น

"ให้ตายเถอะ เสน่ห์ของยัยนี้ดึงดูดอารมณ์ความต้องการเขาชะมัด" ร่างสูงที่อยู่ในระยะแนบชิด ดีเอ็มถึงกับเสียการควบคุมไปชั่วขณะ ปากน่าจับดูดแบบนี้เขาจะปล่อยยัยนี้ออกไปอย่างไม่ลิ้มลองรสชาติแปลกใหม่ได้ยังไงกัน จู่ๆ ความคิดอันร้ายกาจนั้นกับผุดขึ้นมาในหัวของเขา แต่ก่อนที่ดีเอ็มจะทำอะไรไปมากกว่านี้นั่น

!! แก๊ก !! เสียงฝีเท้าหนักของคนที่ตามพวกเธอมานั่นก็ดังขึ้นมา

แขนแกร่งของคนตัวโตยกขึ้นมาทาบติดผนังห้องเพื่อล็อคให้ร่าบางเผชิญหน้ากับตน ร่างบางสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มของคนตรงหน้าอีกครั้ง

"นี้นายจะทำอะไร อย่าคิดทำอะไรบ้าๆ นะ" เสียงเล็กเอ่ยออกมาอย่างกล้าๆ กลัว ณดาตอนนี้เธอไม่ได้ติดกับดักของราเมศแต่เธอกับติดกับดักของดีเอ็มแทน สายตาคมมองมาอย่างไม่เป็นมิตร

ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาคนตัวเล็ก อย่างไม่คิดจะปล่อยเธอ ทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

ณดาที่เห็นท่าทีไม่ดีของคนตรงหน้าแล้วนั้น จู่ๆ ร่างบางนั้นรู้สึกเริ่มกลัวเขาถึงกับขนลุก นี้อย่าบอกนะว่าเขาจะใช้วิธีสกปรกนั้นเอาคืนเธอ สายตาคมก้มต่ำมองสำรวจคนปากดีตรงหน้าทั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พร้อมกับเสยิ้มออกมาด้วยสีหน้าอันเจ้าเล่ห์

"เธอกำลังหนีอะไร" เสียงเข้มของดีเอ็มถามคนตรงหน้า พร้อมกับโน้มจมูกโด่งคมสันโน้มลงจนแทบจะแนบชิดใบหน้าของคนตัวเล็ก คนบ้านี้เขากล้าดียังไงถึงได้ทำท่าทีน่ารังเกลียดเช่นนี้กับเธอ

"ตอบมา เธอกำลังหนีใคร ถ้าไม่ตอบฉันจะตะโกนให้คนพวกนั้นมาจับตัวเธอ" ดีเอ็มเอ่ยเสียงเข้มอย่างรอดไรฟันกับเธอ

"อย่านะ" มือเรียวของณดายกขึ้นมาปิดปากของดีเอ็มเอาไว้ หึ...! นี้เขานั้นคิดจะหักหลังเธองั้นเหรอ ร่างบางสบตากับคนตัวโตด้วยท่าทีทั้งโกรธและโมโหเขาร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้อีก

!! อืม อืม !! เสียงอู้อี้ของดีเอ็มหลุดออกมา

"พลอยณดา พลอย" จากนั้นเสียงราเมศนั้นตระโกนเรียกชื่อของเธอดังมา

เมื่อเห็นว่าเสียงตะโกนเรียกชื่อเธอก็ดังออกไปทางอื่น มือเรียวของณดาจึงยอมปล่อยออกจากปากของเขา

"หรือที่วิ่งหัวซุกหัวซุนแบบนี้ เพราะกำลังหนีผัว" คำพูดอันน่ารังเกียจหลุดออกจากปากคนใจร้าย

"นาย อย่าปากเสียกับฉันให้มากนัก" ณดาจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาของคนปากเสียอย่างเอาเรื่อง

แต่ก่อนที่ทั้งสองจะเถียงกันไปมากกว่านี้นั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นมาใกล้ๆ อีกครั้ง

" พลอย พลอยณดา" เสียงเรียกของพี่ชายต่างสายเลือด ใบหน้าสวยถึงกับซีดเผือกลงทันที แต่นั้นเสียงของราเมศกับดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

"มือของเธอปิดปากฉันไม่ได้อยู่หรอกนะ ถ้าฉันตระโกนออกไป พวกนั่นคง..."

"อย่านะ นายคิดจะทำอะไร" ณดาถึงกับเอ่ยน้ำเสียงรอดไร้ฟันกับคนตรงหน้าอย่างเหลืออด

"ถ้าไม่อยากให้ฉันตระโกน ก็ปิดปากฉันเสียสิ ปิดปากฉันด้วยปากของเธอ" ด้านณดาที่ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับชะงักด้วยความตกใจ

"นาย..." ร่างบางจ้องมองคนตรงหน้าด้วยท่าทีที่โกรธ และโมโหสุดๆ เธอไม่คิดว่าคนอย่างดีเอ็มนั้นจะกับใช้วิธีสกปรกนั้นบีบบังคับ

ดีเอ็มไม่พูดเปล่า ปกติเขาไม่เคย อดทนกับผู้หญิงคนไหนนานเท่ากับเธอมาก่อน เมื่อเห็นว่าณดานั้นไม่ยอมทำตามที่ตนสั่งนั้น ฝ่ามือหนาของคนตัวโตจับเข้าที่ต้นคอของคนตัวเล็ก

ร่างสูงกระชากใบหน้าหวานตรงหน้าเข้าหาและจูบมันลงอย่างรวดเร็ว ปากหนาของคนมากประสบการณ์อย่างดีเอ็ม ประกบลงริมฝีปากอวบอิ่มอมชมพูของณดาลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว คนโดนจูบถึงกับซะงักนิ่งด้วยท่าทีตกใจ ราวกับกำลังโดนสาบ ปากหยักหนาพยายามแทรกลิ้นร้อนเข้าหาคนตัวเล็กเพื่อให้เธอนั้นยอมเปิดปากรับเรียวลิ้นของเขา

แต่นั้นใช่ว่า ณดาจะยอมให้เขาเปิดปากแทรกเรียวลิ้นเข้ามาได้อย่างง่ายดาย และด้วยความมากประสบการณ์และช่ำชองของดีเอ็มนั่น แค่เธอปิดปากไม่ยอมนั้นไม่ใช่ปัญหาอะไร ดีเอ็มใช้เวลาไม่นานในที่สุดณดาก็อึดสู้แรงของคนมากประสบการณ์อย่างเขาไม่ไหว

ปากอวบอิ่มอมชมพูยอมเปิดปากรับเรียวลิ้นของคนตรงหน้า ณดารู้สึกได้กลิ่นและรสชาติของบรั่นดีจางๆ ที่เข้ามาปนเปรอในปากของเธอจนขมคำ

ดีเอ็มจูบคนตรงหน้าอยู่เช่นนั้น จนเวลาผ่านไปหลายนาที เอาจริงเขาไม่เคยโดนใครปฎิเสธจูบของเขาเลยสักครั้งเดียว จูบที่แน่นิ่งราวกับขอนไม้ตายอย่างเธอ แต่นั้นกับทำให้คนอย่างเขานั่นติดใจรสชาติที่แข็งทื่อแบบเธอ ให้ตายเถอะปกติเคยเจอแต่จูบที่สาวๆ ปรนเปรอให้ แต่นี้กับเป็นเขาเสียเองที่ปรนเปรอจูบเขาให้กับเธอ ติดใจจนยากที่จะถอน

ตอนแรกเขาเพียงจะจูบเธอเล่นๆ เท่านั้น แต่พอได้ใกล้ชิดกับใบหน้าหวานๆ บวกกับใบหน้าหวานใสที่แต่งแต้มเติมเครื่องสำอางมานิดๆ หน่อยๆ ปากอวบอิ่มอมชมพู กลิ่นน้ำหอมจางๆ บนตัวของเธอแล้วนั้น รสจูบแข็งทื่อมันเป็นเชื้อเพลิงและแรงดึงดูดชั้นดี ทำเอาคนอย่างเขาแทบคลั่ง เพลย์บอยอย่างดีเอ็มถึงกับเสียการควบคุมไปชั่วขณะ

จูบที่ขัดขืนและไม่เต็มใจ นี้ยัยนี่ไม่คิดจะอยากจูบเขาตอบเลยหรือไง จูบที่ดูดดื่มและรุนแรงหนักมากขึ้นเรื่อยๆ หวังว่าจะให้คนในอ้อมกอดนั้นเป็นใจ แต่นั้นยิ่งกดจูบลงหนักๆ ร่างบางกับยิ่งต่อต้าน ให้ตายเถอะยัยนี้คือคนแรกที่กล้าปธิเสธจูบของผม

ร่างบางพยายามต่อต้านคนนิสัยเสียอย่างสุดกำลัง แต่นั้นก็ไม่เป็นผล เสียงอู้ อี้ ใน ลำคอของ ณดาดังออกมาขาดๆ หายๆ

เมื่อเขาเห็นว่าคนในอ้อมกอดนั่นเริ่มจะขาดอากาศหายใจ ดีเอ็มค่อยๆ ถอนจูบออกจากเธออย่างเชื่องช้าๆ