ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มพาฉันขับรถออกจากโรงแรมราวกับพายุเหาะ ไม่ว่าฉันจะพยายามปฏิเสธยังไง สุดท้ายเขาก็ยืนยันที่จะมาส่งฉันที่คอนโดอยู่ดี แต่ขณะที่ร่างบางก้าวขาจะลงจากรถของเขา โดยไม่คิดจะมองหน้าคนใจร้ายนั้น
"ฉันอุตส่าห์ มาส่ง ...ไม่คิดจะขอบใจซักคำเลยหรือไง" ฝ่ามือหนาถือวิสาสะจับเข้าที่เรียวแขนของคนตัวเล็ก ณดาสบตาเข้ากับคนใจร้ายด้วยสีหน้าไม่พอใจที่ดีเอ็มยังถูกเนื้อต้องตัวเธอ
"นายไม่ควรได้รับคำนั้นจากฉันเลยด้วยซ้ำ" เสียงแข็งเอ่ยออกจากปากของเธออย่างไม่น่าฟัง ร่างบางพยายามที่จะเปิดประตู แต่ดีเอ็มยังคงปิดล็อคเอาไว้ไม่ให้เธอนั้นลงจากรถของตน
"ทำไม แค่มีฉันเป็นผัวเธอคนแรก โกรธเกลียดฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ" เสียงเข้มกดน้ำเสียงออกมาอย่างไม่น่าฟัง ดีเอ็มรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกดีที่ได้เธอเป็นคนแรกแต่สายตาที่เธอมองเขามาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังนี้สิ จุกชิบหายเพราะเขาไม่เคยได้รับสายตา
