ด้านดีเอ็มที่สังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของณดาที่ดูนิ่งมากนั่น
"ณดาเธอเป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงทุ่มของดีเอ็มเอ่ยออกมาถามเธอ
"ปะ...ป่าว ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันนัดกับเพื่อนฉันเอาไว้ ฉันขอตัวก่อน" ด้านณดาฉันรู้สึกอายดีเอ็ม มากที่ฉันนั้นเผลอตัวจูบเขากลับ แต่ในใจอยากจะเดินหนีเขาให้เร็วกว่านี้ แต่ติดที่ข้อเท้ายังเจ็บอยู่นั้นฉันเดินเร็วไม่ได้
ด้านดีเอ็มที่ณดาเดินหนีตนนั้น ร่างสูงถึงกับรีบเดินตามมา
"ณดาเธอจะรีบหนีฉันทำไม เท้าเธอยังเจ็บจะรีบไปไหน" ด้านดีเอ็มอารมณ์กำลังดีอยู่แล้วเชียว พอจูบเสร็จณดากับเลือกที่จะเมินเขา จู่ๆ คนอารมณ์ดีถึงกับหงุดหงิดและหัวเสียขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
"ฉันเดินได้ ไม่ได้เป็นไรมาก นายไปเถอะ"
"แค่เดินยังลำบาก เจ็บแล้วยังไม่เจียมตัวอีก" เสียงเข้มเอ่ยดุคนดื้อรั้น ณดาที่กำลังจะอ้าปากเถียงนั้น แต่โจอาน่า และมินนี่เดินเข้ามาพอดี
"ณดา แกเป็นอะไร ทำไมแกเดินแบบนั้นอะ ดีเอ็ม
