สัมผัสร้ายนายวิศวะ

ตอนที่ 8 ร้ายมาร้ายกลับ

ด้านดีเอ็มหลังจากที่ดีเทลเอ่ยมาเช่นนั่น ร่างสูงถึงกับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ให้ตายเถอะนี้ผมกำลังเป็นอะไรไป จู่ๆ ภาพที่ผมจูบกับเธอในคืนวันนั้นก็วนเวียนเข้ามาในหัวของเขา ร่างสูงนึกถึงคำพูดของตน หึ...! จริงๆ จูบกับยัยนั้นไม่ห่วยอย่างที่ปากผมบอกกับเธอหรอกครับ แข็งๆทื่อๆ แต่นั้นกับถูกใจผมชิบหาย สายตาคมของดีเอ็มจ้องมองร่างบางเดินพ้นประตูออกไปจนกระทั่งลับตา

"แฮ้ม..." เสียงเข้มของเจมส์แกล้งเอ่ยออกมา แต่นั่นกับทำให้ดีเอ็มนั้นได้สติ ว่าเขานั้นเผลอมองณดานานเกินไป

"ตามไปไหม ถ้าตามพวกกูจะได้เปลี่ยนสถานที่กินข้าว" เจมส์เอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมาที่มุมปาก ราวกับรู้ทันว่าดีเอ็มนั้นกำลังคิดยังไง

"ตามใคร ทำไมกูต้องตาม" ดีเอ็มที่โดนเจมส์จับได้ถึงกับปากแข็งปฏิเสธไม่ยอมรับว่าตนนั่นกำลังสนใจณดา

"ปากแข็งชิบหาย ตามใครมึงเองก็รู้อยู่แก่ใจ"

"พวกมึงแม่งไร้สาระวะ กับยัยนั้นกูไม่ได้คิดอะไร" ดีเอ็มปฏิเสธอย่างไม่ยอมรับ

"ให้มันแน่นะครับ คนอย่างมึงไม่ยอมให้ใครมาทำมึงเจ็บตัวฟรีหรอกครับ กูเป็นเพื่อนมึงมานาน มองส้นตีนมึงยังรู้เลย ว่ามึงกำลังคิดอะไร" เจมส์เอ่ยกับดีเอ็มมาอย่างรู้ทัน

3 ชั่วโมงต่อมา

ร่างบางในชุดนักศึกษานั่งพิมพ์งานที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ของคณะอักษร ด้วยท่าทีขะมักเขม้น หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงเสร็จ จากที่ฉันจะต้องรีบไปทำงานที่โรงแรม แต่ตอนนี้ฉันกับต้องมานั่งทำรายงานส่งอาจารย์กันอย่างเร่งรีบ จะโทษใครได้นอกจากความสะเพร่าของตัวฉันเองที่ไม่ได้ดูวันส่งงานอาจารย์ให้ดีๆ ฉันอยากจะร้องไห้นัก ที่ต้องทำงานไฟลนตูดแบบนี้เพราะฉันดูวันผิด ให้ตายเถอะวันนี้อาจารย์นิสานัดส่งงาน เรทได้ไม่เกินหกโมงเย็น แต่นี้มันก็ผ่านมาสามชั่วโมงแล้ว เหลืออีก 10 กว่าแผ่นที่ฉันยังพิมพ์ไม่เสร็จ แต่โชคดีมากที่วันนี้ฉันหอบเอาโน๊ตบุ๊คนั้นติดตัวมาด้วยไม่งั้นแย่แน่ ฉันมองไปยังยัยมินนี่ และยัยโจอา ที่ตอนนี้พวกนางสองคนก็ไม่ต่างอะไรจากฉันนัก ที่นั่งพิมพ์งานกันอยู่คนละมุม เมื่อเห็นว่านั่งทำงานกันหลายชั่วโมงแล้วนั้น และตอนนี้ฉันรู้สึกเมื่อยตัวเอามากๆ

"พวกแก ใกล้เสร็จกันยัง ไปพักกันหน่อยไหม ไม่ไหวแล้วอะเมื่อยมาก" ฉันเอ่ยชวนยัยมินนี่และยัยโจอา เพราะตอนนี้ฉันเริ่มหิวและอยากทานอะไรเย็นๆ

"เอาดิ ฉันก็เหนื่อยแล้วอะ นี้ยังไม่ครึ่งทางเลย ตายค่ะ งานนี้มินนี่ตายสถานเดียว" ยัยมินนี่เอ่ยขณะที่หันมาทางฉัน

"ฉันก็ยังไม่ครึ่งทางเลย พวกแกไปเถอะ เดี๋ยวฉันเฝ้าที่ไว้ให้ ฝากซื้อชานมไข่มุกร้านหน้าโรงยิมมาให้ด้วยนะ" ยัยโจอาน่าไม่ยอมลุก แต่นางหันมาสั่งพวกฉัน

"ยะ" ณดาตอบยัยโจอาน่าไป

ด้านณดาหลังจากนั้นร่างบางก็ลุกออกจากโต๊ะไปพร้อมกับมินนี่ เมื่อเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วนั้น ก่อนที่จะไปซื้อชานมไข่มุกให้กับโจอาน่าก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้อพวกขนมขบเคี้ยว เพราะดูท่าทีแล้ววันนี้ฉันคงนั่งทำงานต่ออีกยาว ไม่นานทั้งสองสาวก็มาหยุดที่ร้านซุ้มน้ำที่อยู่ติดกับสนามบาส

ด้านดีเอ็มหลังจากที่เรียนเสร็จในช่วงบ่ายแล้วนั้น ผมก็โดนพวกรุ่นน้องในคณะนั้นลากมาดูพวกมันซ้อมบาส ร่างสูงในชุดนักศึกษาแขนยาวพับแขน สวมด้วยกางเกงยีนส์ขายาวสีเข้ม ที่กำลังเล่นบาส อยู่กับรุ่นน้องอยู่นั่น แต่ขณะที่ผมกำลังชู้ตลูกบาสเข้าห่วง สายตากับสะดุดเข้ากับพลอยณดาที่เธอกำลังเดินไปยังซุ้มขายน้ำพร้อมกับเพื่อนของเธอที่อยู่ไม่ไกลจากสนาม

ด้านดีเอ็มที่เห็นเช่นนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมาที่มุมปาก

ด้านณดาหลังจากที่ฉันได้ชานมไข่มุกของฉันและยัยโจอาน่าแล้วนั่น ฉันก็ถือขึ้นมาดูดกับยัยมินนี่กันคนละแก้ว

"อากาศร้อนๆ แบบนี้ก็ชื่นใจอยู่เหมือนกันนะ" ฉันหันไปเอ่ยกับยัยมินนี่ จากนั้นพวกเราก็เดินออกจากซุ้มน้ำเพื่อจะกลับไปยังคณะ แต่ขณะที่ฉันกำลังก้าวขาออกมาได้ไม่กี่ก้าวนั่น เสียงของยัยมินนี่ก็ดังขึ้นมา

"ณดา ระ...วัง"

!! ฟิ้ว ปรึก ตุบ !!

"โอ้ย...!! ลูกบาสที่อยู่ในสนามก็ลอยออกมา โดนเข้าที่หัวของฉันเต็มๆ เหมือนกับว่ามีดาวนับร้อยดวงที่วิ่งออกจากดวงตาฉัน ฉันรู้สึกมึนๆ แต่นั้นก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก

และที่หนักไปกว่านั้นแก้วชาไข่มุกที่อยู่ในมือฉันถึงกับกระเด็นลงที่พื้น และตอนนี้คราบชาไข่มุก มันเลอะเปรอะเปื้อนทั้งชุดนักศึกษาของฉัน รู้สึกเหนียวไปทั้งตัว

"ณดา แกเป็นไรมากไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ยัยมินนี่ที่เห็นสภาพของฉันถึงกับเอ่ยถามมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง

"ไม่ ฉันไม่เป็นอะไร" ณดาเอ่ยขณะที่สายตามองไปยังสนามบาส แต่แล้วกับต้องชะงัก เมื่อเห็นดีเอ็มนั้นเดินเข้ามาทางเธอ แบบนี้คงไม่ต้องเดาว่าเป็นฝีมือของใคร ร่างสูงในชุดนักศึกษาเดินมาหยุดที่ตรงหน้าของเธอ ทั้งสองจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"นายจงใจแกล้งฉัน" ณดาเอ่ยเสียงแข็งออกมาอย่างไม่มีท่าทีเกรงกลัวดีเอ็มเลยสักนิด ที่เขานั้นจงใจปาลูกบาสนั้นให้โดนเธอ

"ฉันไม่ได้แกล้ง แต่ฉันแค่เอาคืน ที่เธอเหยียบเท้าฉันในวันนั้น" เสียงแข็งเอ่ยออกมาจากปากของคนใจร้าย แต่นั่นใช่ว่าณดานั้นจะยอมให้ดีเอ็มนั่นทำกับเธอเพียงแค่ฝ่ายเดียว

มือเรียวหยิบแก้วชานมไข่มุกที่เหลืออยู่ประมาณครึ่งแก้วนั้นขึ้นมา

!! ซ่า !! และสาดชานมไข่มุกใส่ร่างสูงตรงหน้าจนมันเลอะเสื้อขาวๆ ของเขา

"เธอ..." ด้านดีเอ็มที่คิดไม่ถึงว่าณดานั้นจะกล้าทำกับเธอเช่นนี้

"หึ...! งั้นก็ถือว่าเราหายกัน" ใบหน้าสวยยกยิ้มออกมาด้วยท่าทีสะใจ

ด้านมินนี่ที่อยู่ในเหตุการณ์อยากจะห้ามเพื่อน แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ให้ตายเถอะ ณดานะยัยณดา ทำไมถึงกล้าทำแบบนี้ ถึงฉันจะไม่ค่อยรู้จักผู้ชายกลุ่มนี้แต่ก็พอจะรู้นิสัยพวกเขามาบ้าง

"ณดาฉันว่า พอเถอะแก" มินนี่เดินเข้ามาห้ามปราม เพราะกลัวว่าณดานั้นจะมีเรื่องไปมากกว่านี้

ด้านเจมส์ และดีเทลที่เห็นจู่ๆ ดีเอ็มก็โยนลูกบาสออกนอกสนามหาเรื่องผู้หญิงที่ตนกำลังสนใจนั้น ทั้งสองหนุ่มถึงกับมองหน้ากัน

"คุ้นๆ เหมือนว่าเหตุการณ์นี้ พึ่งเกิดที่ไหนมาก่อน" ด้านเจมส์นั้นรู้ได้ทันทีว่าดีเทลเอ่ยมาเช่นนั้นหมายถึงใคร

"มึงรีบไปห้ามมันสิ"

"ห้ามทำไมปกติ มึงเห็นมันเข้าหาใครแบบนี้ไหม ครับ อย่างว่าแหละผู้หญิงคนนั้นสวยหวานจับใจ จูบนัวเนียกันมาซะขนาดนั้นมีหรือไอ้ดีเอ็มจะไม่หวั่นไหว อีกไม่นานเพื่อนมึงมีเมียชัวร์" ดีเทลที่สังเกตท่าทีของดีเอ็มที่มีต่อณดา จู่ๆ เพื่อนก็เข้าไปหาเรื่องเธอ แบบนี้ไม่สนใจ จะเรียกว่าอะไร

แต่ก่อนที่ดีเอ็มจะหาเรื่องณดาไปมากกว่านี้นั้น ดีเทลก็เดินเข้ามา

"เออ ไม่ทราบว่า มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าครับ" ดีเทลเอ่ยถามแต่สายตากับจ้องใบหน้าสวยของณดาและยกยิ้มให้กับเธอมาอย่างเป็นมิตร ท่าทีของดีเทลที่มีต่อณดาแต่นั้นกับยิ่งทำให้ดีเอ็มนั้นรู้สึกไม่พอใจ

"เพื่อนนายกำลังหาเรื่องเพื่อนฉัน" เป็นมินนี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ กับณดานั่นตอบดีเทล

"อ่า...ฉันก็นึกว่าใคร ยังไงขอโทษคนสวยเพื่อนมินนี่ด้วยนะครับ" ดีเทลเอ่ยขอโทษณดาแทนดีเอ็ม

"ไม่เป็นไรค่ะ" เสียงหวานของณดาเอ่ยกับดีเทล ซึ่งต่างจากดีเอ็มอย่างเห็นได้ชัด

"ณดาฉันว่าเรารีบไปเถอะ" ด้านมินนี่ที่เห็นเช่นนั้นถึงกับรีบดึงแขนณดานั้นออกไป

"ณดา งั้นเหรอ สวยก็สวย ชื่อก็เพราะ" ดีเทลเอ่ยพร้อมกับหันมองมาที่ใบหน้าของดีเอ็ม

ด้านดีเอ็มที่เห็นท่าทีของดีเทลที่มีต่อณดานั้น มันกับยิ่งทำให้เขานั้นรู้สึกหงุดหงิดและหัวเสียเข้าไปอีก