Prelude Proposal
1635 Words
Hapon na at wala ng tao sa library. Mag isa lang akong nanonood sa loob. Wala ang masungit na librarian kaya malaya akong nakakanood. Hindi naman niya ako nakikita at naririnig dahil nasa second floor ako ng library at malayo kung nasaan ang table niya.
Napangiti ako sa ending ng pinapanood ko. Isang chinese movie. Maraming pinagdaanan yung lalaki at babae pero in the end sila parin. Tapos ang cute kasi babae ang nag propose.
Bigla tuloy akong na motivate na gawin din iyon sa taong mamahalin ko. Feeling ko ang cute tapos masaya tapos enjoy din kasi ako magyayaya ng kasal. Tinakpan ko ang bibig ko sa tawa ko.
Wala kasi ang tatlong best friends ko na dapat ay kasama ko ngayong manuod. Sila ang nagyayang manuod. Sila din ang nagplay ng movie, kaso biglang sabay sabay na tumawag ang parents nila at pinapauwi silang maaga. Nandito kasi sila kanina, kaso hindi pa nag start ang movie umuwi na sila kaya ako nalang.
Time check. 6:01 pm.
Kainis. Manunuod pa sana ako ng Hello Kitty kaso never mind. Papagalitan lang ako nila mommy.
Agad kong niligpit ang tape ng movie at in off ang dvd at tv. Pasimple ko ding pinatay ang maliit na lamp sa gilid na nagsisilbing ilaw ko.
Dahan dahan akong naglakad at sumilip sa first floor kung nasaan ang librarian. Agad akong nataranta nang makitang papalabas na siya.
"T-Teka po miss.." dali dali akong bumaba ng hagdan para sana habulin ang librarian. Hindi pa ako nakakalahati ng hagdan ay bigla na niyang in-off ang ilaw at sinara nag pinto.
Narinig ko nalang ang pag lock nito at ang tunog ng takong niyang papalayo. Bigla akong nataranta.
Bumaba agad ako ng mabilis kaso ay nang nasa ibaba na ako at patakbo na bigla namang lumusot ang paa ko sa butas ng hagdan. Rinig na rinig ang paglagapak ko sa sahig. "Ouch!" napaupo ako sa sahig at napahawak sa kanang paa kong parang nabalian yata.
Waahh! I can't be locked in here! Pagagalitan ako nila mommy at daddy plus madilim pa.
Tiningnan ko ang switch. Katabi siya ng pintuan. Halos hindi ako makatayo nang pilitin kong igalaw ang paa ko. Sobrang sakit.
Napapikit ako at napaiyak.
I need my phone. But nasa bag ko iyon na naiwan sa second floor kung saan ako nanood. Ngayon ko lang narealize na naiwan ko pala sa taas.
It's too dark. Tanging ilaw lang sa labas ang naaaninag ko.
Masyadong nakakatakot.
Gumapang ako para maabot ang switch. Inextend ko ang kamay ko pero hindi ko talaga maabot. Kumatok ako sa pintuan baka may makarinig mula sa labas.
"Someone is still here! Open the door please!" pakiusap ko. Nakaupo ako pero kinakalampag ko parin ang pinto.
Today is friday the 13th. Sabi na nga ba totoo talaga ang rumors na malas ang day na ito. Kainis!
A minute has passed pero walang sumagot. Lalo akong naiyak. I feel tensed and panic. I can't be here till midnight. Hindi ko kaya.
Napahawak ako sa paa kong sprained. Napangiwi ako sa sakit non. Sumandal ako sa pinto at niyakap ang dalawa kong tuhod. I need to do something pero hindi ko alam kung anong gagawin.
I really don't know!
My breathe stopped when I heard noises in the second floor. Napalunok ako at sumiksik sa pinto. Tiningala ko ang second floor at napatakip ako ng bibig nang may nakita akong anino.
It's a man's figure!
Mumu? Alien? Demon?
Umiling iling ako at pinapakalma ang sarili ko. Pero lalo lang akong naiyak at humikbi ng malakas. Lalo na ng bumaba siya sa hagdan.
"N-No! Huwag kang lalapit!" sigaw ko.
Pero hindi niya ako pinakinggan at nagpatuloy sa pagbaba. Niyakap ko ng mahigpit ang dalawang tuhod ko at tiniis ang sakit sa paa ko.
"Stubborn creature.." I murmured.
Yumuko ako at pumikit. I don't care kung patayin niya ako. Just make sure na maganda ang coffin ko.
Pero hindi pala ganon. Para akong nanghina nang makita ang dalawang pares ng itim na sapatos sa harap ko. Lumunok ako dahil parang may bumarang kung ano sa lalamunan ko.
I slowly look up.
"S-Sino ka?" kinakabahang tanong ko.
Napaatras ako lalo nang yumukod siya at hinawakan nalang niya ang paa kong nay sprain. Lalo akong naiyak. "N-No.. It already hurts.." my tears just can't stop from falling.
He caressed my foot. I can't even managed to move it. His touch is very warm. "You're badly hurt." komento niya at kinuha ang kanang paa ko.
He has a deep manly voice!
"Are.. Are you a human?" I heard his chuckled.
"What if I'm not?" hamon niya.
"Why? Robot ka?" ramdam ko ang pag ngisi niya.
Hindi ko maaninag ang madilim niyang mukha dahil sobrang dilim. May ilaw mula sa labas pero umiiwas siya doon at tanging nakita ko lang sa kanya ay ang blue niyang mga mata.
"You have a blue eyes." komento ko.
"It's not real." nanlaki ang mata ko.
"Your eyes is fake? Wala kang mata? Alien ka?" hindi siya sumagot. It's funny how I'm normally talking to him when I don't even know who is he. "H-Hey mister.. You're not a bad person right?"
"I am." sagot niya pero hindi ko alam kung bakit hindi ako kinabahan.
"Weh?" hinihilot niya ang paa ko and somehow I don't feel pain na unlike kanina. "Then why are you massaging my foot right now?" hindi ulit siya umimik. I sniffed and wiped my tears. "Makakalabas pa ba tayo dito?" napangiwi ako nang bahagya niyang diniinan ang paghilot sa paa ko. Hindi ko alam pero feeling ko namaga siya.
Ang sad naman.
"Yes, we will." three words but I felt assured.
"Can I see your face?" biglaan kong tanong.
"No." matigas na sagot niya.
"Can I know your name then?" hindi siya naimik. Napahinga ako ng malalim sa pag iisip na ayaw niyang magpakilala sakin.
"Drei."
"Huh?"
"Call me Drei." I silently smiled.
"Thank you Drei." maya maya ay binitawan niya ang paa ko. "Bakit ka nga pala nanggaling sa second floor? Nakakatakot ka."
"Kaninang umaga pa ako doon."
Hala! So nandoon siya the whole time na nanonood ako ng movie? And good thing, he's speaking filipino. Akala ko kasi marich kid siya eh.
"What are you doing there?"
"Sleeping."
What? The whole time nag sleep lang siya?
Magsasalita palang sana ako ulit nang biglang namatay ang ilaw sa hallway. I felt him stiffed when I gripped his arm. "A-Ang dilim.." humigpit ang hawak ko sa braso niya.
Ilang saglit pa ay naramdaman kong tumabi siya sakin. Parehas na kaming nakasandal sa pinto. Naramdaman ko ang init ng katawan niya. His body is built and hard. I can feel it. He's sitting in front of me pero hanggang balikat lang niya ako.
"Are you scared?" hindi agad ako nakasagot. I don't even know if I'm still scared. I'm with stranger but I don't feel any fear right now. "Don't be. I'm here. I'm not going to leave." sabi niya nang hindi ako sumagot.
Three sentence. Enough to make me feel at peace.
Who exactly is this man?
"Drei? Hindi naba tayo makakalabas dito?" mahinang tanong ko sa kanya. "May phone ka ba? Kailangan kong tumawag sa bahay, nag aalala na siguro yung mommy at daddy ko."
"Nasa locker ang phone ko."
"Paano yan? Hindi tayo makakauwi?" nanghihinang tanong ko.
"Enjoy mo nalang." napalingon ako sa kanya kahit alam kong hindi ko naman nakikita ang ekspresyon niya.
"Ang ano?"
"Na katabi mo ako at nakikipagusap ka sakin." naningkit ang mata ko sa sinabi niya. Narinig ko ang mahinang tawa niya. "You happy with the movie you watched?" biglang pag iiba niya ng tanong.
"Ah oo naman. Ang cute kasi yung babae nag propose sa lalaki doon sa ending." I felt his head moved.
"And you like that?" tumango ako.
We're having a good conversation and I think I'm starting to like it.
"It's cute."
"Why? Do you wanna do it someday?" he gave me an idea.
"Can I try?"
"What?"
"Proposing. I wanna say the lines of what the girl said in that movie." now he's shaking his head.
"You're impossible."
"I'm possible." nakangiting sagot ko. Tumikhim ako at huminga ng malalim. "I want to give my life to you. I want to spend my last breath with you. I love you, Drei. Will you marry me?" recite ko sa speech ng babae na kabisado ko sa movie nayon.
Magsasalita palang ako ulit nang sumagot siya.
"Yes."
"H-Huh?"
"Yes, I'll marry you." nanlaki ang mata ko at biglang natawa.
"I'm not referring to you. Ni recite ko lang ang sinabi ng babaeng bida sa movie nang nag propose siya. The name of the guy is Drei." sabi ko at napangiti.
He thinks that he's the Drei I'm talking about. Hindi ko alam kung bakit natutuwa ako ngayon.
"f**k. You're embarrassing me woman." natawa ako ng mahina. Hindi ko alam kung naiinis siya sakin pero gusto ko siyang kausap. I like him already.
Crush ko na siya!
"Those lines.." napatigil ako sa bigla niyang pagsasalita. "Can you keep it for me?" napaawang ang bibig ko at parang biglang may dumaang kung ano sa puso ko.
"W-Why?"
"You made it for me. You should take the responsibility." napakurap ako at bumilis ang t***k nito sa di malamang dahilan.
I didn't made it. It came from the movie. Gusto ko sanang sabihin pero ang tanging lumabas lang sa bibig ko ay.. "Really?" halos pabulong na tanong ko.
"Yes. Like how I take responsibility everytime when you're near me.." he paused then suddenly I felt his hot breathe in my neck. Nanginig ako sa pakiramdam at nakakapanibago. "And the feeling is f*****g good.." napalunok muli ako at hindi makagalaw. "Briana Ann.."
My eyes widened. I don't remembered that I mentioned my name. How on earth did he knew me?!
--
- Writer
