ดาริกาเดินมานั่งลงที่โต๊ะข้างหมอวี หญิงสาวอยากจะทำให้ตัวเองหายไปจากตรงนี้เสียจริงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนนี่ดีนะที่เขาช่วยแก้ตัวให้ได้คนเป็นพ่อก็เลยไม่ได้สงสัยอะไร
"แสดงว่าคบกันตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลเดิมที่ต่างจังหวัดแล้วเหรอ"
"เอ่อ... ครับ เราคุยกันมาสักพักพอผมย้ายมาที่นี่ก็เลยกะว่าจะเซอร์ไพรส์ดาเค้านะครับ ความลับมาแตกซะได้แย่เลย แหะๆ"
"โอ๊ยไม่ต้องไปเซอร์ไพรส์อะไรหรอก พ่อนี่เซอร์ไพรส์ยิ่งกว่า หมอวีรู้มั้ยว่าพ่อนะบังคับให้ลูกสาวเรียนหมอแต่เธอไม่ยอมเรียนทั้งที่ครอบครัวเราเปิดโรงพยาบาล นี่ยังคิดนะว่าลูกสาวพ่อจะบริหารโรงพยาบาลยังไงต่อ แต่ถ้าหมอวีกับลูกสาวพ่อคบกันจริงจังพ่อก็วางใจว่าจะมีคนสานต่อสิ่งที่สร้างมา"
หมอวีหันไปมองดาริกาที่ตอนนี้เอาแต่เขี่ยอาหารในจานไม่ยอมกินสักที เขาตักกับข้าวตรงหน้าให้หญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมา
"กินข้าวสิ"
"อื้ม... ค่ะ"
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะตักกับข้าวทานตามที่เข
