SA DALAMPASIGAN
JAMILLAH POV.
SA loob ng tatlong araw namin ni Ninong Ruins dito sa isla, parang nawala ang lahat ng bigat sa mundo.
Walang puwang ang lungkot, walang bakas ng pag-aalala — tanging tawanan, kwento, at walang sawang pagpapalitan ng matatamis na salita. Doon umikot ang bawat oras na magkasama kaming dalawa.
Napatunayan kong mahal talaga ako ni Ninong. Sa mga simpleng hiling ko, agad siyang kikilos — parang gusto niyang siguraduhing makuha ko ang lahat ng kaligayahang ngayon ko lang mararanasan.
Ngayon, habang unti-unting lumulubog ang araw, magkatabi kaming nakahiga sa malapad na banig. Ang lugar na ‘yon ay paborito naming tambayan dito sa dalampasigan.
Sa gilid namin, may bonfire na naglalaro na apoy, nagbibigay liwanag at init sa malamig na simoy ng gabi.
Tahimik lan
