ร่างบางของนินิวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเธอรู้สึกตัวในเวลาสามทุ่มกว่าๆ ให้ตายเถอะทำไมฉันถึงรู้สึกเมื่อยตัวและเพลียได้มากขนาดนี้ ฉันมองไปรอบๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่นอนอยู่ แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่าที่นี่มันไม่ใช่ห้องนอนของฉัน ห้องที่มันดูไม่คุ้นเอาเสียเลย ฉันพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดภาพและเหตุการณ์ต่างๆ มันวิ่งเข้ามาในหัวฉันและคนที่อยู่กับฉันคนสุดท้ายก็ไม่ใช่ใครที่ไหน อ่า… ร่างบางถึงกับเอามือกุมขมับมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ร่างบางลุกออกจากเตียงนอนและพยายามมองหาคนที่พาเธอมาแต่ก็ไม่พบหรือเจอใคร กลางคืนที่ดูเงียบสนิท
ร่างบางกวาดสายตามองรอบๆ สถานที่ที่ ดูไม่คุ้นเคย ข้างนอกในเวลานี้มันมืดและรู้สึกเงียบมากจนหน้ากลัว มองไปรอบๆ มีแต่ทะเลและเป็นป่าภูเขาล้อมรอบ
นินิวถึงกับใบหน้าถอดสี ฉันมองไปรอบๆ ไม่เจอบ้านคนเลยซักหลัง แต่แล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับเรือสปีดโบ๊ทลำหนึ่งที่จอดอยู่ริมชายฝั่ง ฉ
