พิษรักร้าย (Toxic Love)

ตอนที่ 3 เด็กน๊อต

@คณะวิศวะ

ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปงสั้นที่ยาวเพียงไม่กี่คืบ ผมยาวสีบรอนซ์ถูกม้วนยาวปล่อยยาวถึงหลัง ใบหน้าหวานซ่อนเปรียวถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง แม้นว่าเวลาบ่ายแก่ๆ แต่ใช้ว่าใบหน้าของร่างบางฉันจะฉืดลง เพราะพึ่งเติมหน้าก่อนมาไม่กี่นาทีนี้เอง นินิวยืนชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอในห้องสมุดของคณะ เนื่องจากวันนี้คนตัวเล็กนั้นนัดกับน็อตเอาไว้ นินิวถึงกับรู้สึกประหม่าเมื่อมีสายตาหลายคู่ที่จับจ้องเธอมา สาวสวยมาทีแน่นอนก็มักจะตกเป้าสายตาให้กับหนุ่มๆ ต่างคณะ ได้มองกัน แต่นั้นก็ได้แต่สงสัยที่เห็นร่างบางนั้นเดินเข้าไปหาน๊อต

"ทำไมมาเอาป่านี้ อีกห้านาทีถ้าไม่มา พี่จะออกไปดื่มกับเพื่อนแล้วนะ" น็อตเอ่ยกับน้องสาวมาพร้อมกับยื่นกุญแจบีเอ็มซีรี่ย์สามให้กับน้องสาว แล้วดูแต่งตัวสิ น๊อตถึงกับสายหัว เข้าใจแหละว่าน้องสาวนั้นเรื่องหน้าตาก็ถือว่าฮอตในระดับนึง กระโปรงนั้นจะสั่นไปถึงไหน

"ขอบคุณคะะ ไว้รถนิวซ่อมเสร็จจะรีบเอามาคืนให้อย่างไวเลย" ร่างบางถึงกับยิ้มร่า อย่างดีใจที่ได้เอารถของน็อตไปใช้งานก่อน เนื่องจากน้องกล้วยหอมลูกรักของเธอนั้นโดนชนตูดยุบไปครึ่งคันจึงต้องเข้าศูนย์ฉันเลยไม่มีรถขับมาเรียน ขอยืมลูกรักพี่น๊อตไปใช้ง่านก่อนละกัน

"เออ และก็ขับระวังด้วยละ ห้ามไปชนใครอีกเข้าใจไหม ไม่งั้นอดใช้รถ นั่งวินมาเรียนเอาเองละกัน" น๊อตยังคงย้ำกับน้องสาวสุดที่รักมา ใจจริงคนพี่ก็ไม่ยอม แต่ม๊าของเขานั้นรบเร้าจนเขายอมใจอ่อนยกลูกรักที่พึ่งถอยมาได้ไม่กี่วันให้กับน้องสาวเอาไปใช้งานก่อน เนื่องจากม๊าเป็นห่วงยัยนินิวมาก

"ชิ ฉันก็ระวังสุดๆแล้วไง แต่คู่กรณีดันเมา จะโทษฉันได้ไง ต้องโทษคนที่มันมาชนลูกฉันสิ" นินิวบอกเสียงดัง อย่างไม่ยอมมีอย่างที่ไหนมาโทษเธอ ไอ้พี่น๊อตไม่คิดจะถามฉันบ้างหรือไงว่าใครผิด

แต่จู่ ๆ กับมีเสียงที่สามนั้นแทรกขึ้นมาระหว่างฉันกับพี่น็อตที่คุยกันอยู่

"บอกเด็กมึงเบาๆ หน่อยสิ กูกำลังพักสายตา เสียงดังหนวกหู " คนที่นอนเอาหนังสือปิดหน้าเอ่ยขึ้นมาราวกับว่าเธอรบกวนเขา ร่างบางที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับควนออกหู ที่เขาหาว่าเธอเสียงดัง แล้วเขานะไม่เสียมารยาทเหมือนกันเหรอที่นอนยาวบนโซฟาแบบนี้ นี้ห้องสมุดนะไม่ใช่ห้องนอน ฉันก็คุยกันเสียงธรรมดาไม่ได้ดังมากจนน่าเกียจ ฉันก็มีมารยาทพออยู่เหมือนกัน ให้ตายเถอะผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันหงุดหงิด

"ใครหนะ" ฉันหันไปถามพี่น็อตเสียงแข็ง บงบอกว่าฉันเองก็ไม่พอใจเขาเช่นกันที่มาว่าฉัน

"เพื่อนพี่เองหนะ" พี่น๊อตบอกกับฉันมาพร้อมขยิบตาให้ฉันเบาเสียงลง แต่รู้จักฉันน้อยไปแล้ว ฉันแกล้งพูดเสียงดังกว่าเดิม

"งั้นก็ฝากบอกเพื่อนพี่ด้วยนะว่าที่นีห้องสมุด ไม่ใช่ห้องนอน ปากเสียมาว่าฉันเสียงดังก่อนทำไม ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรบกวนจะมานอนตายที่นี่ทำไมกัน " ร่างบางจงใจพูดเสียงดังให้เขาได้ยิน คนที่พักสายตาได้ยินเช่นนั้นถึงหยิบหนังสือออกจากหน้าและลุกขึ้นนั่งทันที ยัยนี้กล้าดียังไงมาว่าเขาปากเสีย

นอนตาย ซักอยากเห็นหน้าเด็กปากเสียของไอ้น๊อตสิ เจอแบบนี้อารมณ์ขึ้นเลยสิครับ

ร่างบางเห็นหน้าชัดๆคนที่เธอจงใจต่อว่าเมื่อสักครู่นั้นเต็มสองตา ตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ ที่เห็นริกมองเธอด้วยสายตาดุดัน ที่เธอหาว่าเขานอนตาย ทั้งสองจ้องหน้ากันจนในที่สุด นินิวนั้นเป็นฝ่ายหลบสายตาเขาก่อน

"เออ พี่น๊อตฉันไปก่อนนะ ไว้จะโทรหา" เมื่อเห็นสายตาคู่ดุแพร่รังสี ส่งมาหาเธอนินิวเอ่ยกับน๊อตจบคนกลัวความผิดรีบเดินออกไปทันที บ้าจริงใครจะคิดว่าคนนั้นคือพี่ริกกันละ และดูสายตาที่เขามองฉันสิ ฉันไม่ชอบสายตาแบบนี้มันดูไม่ใช่พี่ริกที่ฉันชอบนะ

"... ฉันอยากจะกรี๊ดกับความปากไวของตัวเองชะมัด ป่านี้พี่ริกเขาคงไม่พอใจฉันไปแล้วแหละ เศร้าจริง ฉันไม่เคยรู้เลยว่าพี่น็อตกับพวกพี่ริกเขาเป็นเพื่อนกัน

ฉันรู้แค่ว่าเขาอยู่กันคนละห้องแค่นั้น แสดงว่าเขาคงสนิทกันสินะ ถึงไปด้วยกันได้เป็นบางครั้งครา แต่แล้วไงฉันยอมให้พี่น๊อตรู้ไม่ได้หรอกนะที่ฉันแอบชอบพี่ริก

ถ้าพี่น็อตรู้เขานะคงเบรกฉันไว้อย่างไว และคงบอกให้ฉันไปชอบคนอื่นแทน เพราะฉนั้นเรื่องที่ฉันชอบพี่ริกก็คงเป็นความลับต่อไปห้ามที่น๊อตรู้เด็ดขาด

ด้านริก เพื่อนเชอรีนจะตกใจมากขนาดนั้น ทำไมที่เห็นหน้าผม หึ! ยัยนั้นคงเป็นเด็กไอ้น๊อตสินะ อย่างว่าแหละยัยนี้ก็สวยใช้ได้ เพื่อนเขาถึงยอมเปย์หนักถึงขั้นยอมให้รถบีเอ็มที่มันพึ่งถอยมาได้ไม่กี่วันให้ยัยนั้นไปขับเล่น ผู้หญิงสมัยนี้พอเห็นมีรถหรูให้นั่งหน่อยก็ยอมเอาตัวเข้าแลก หึ! ผมเลิกสนใจยัยนั้น และไลน์หาพวกไอ้ริวแทน เพราะวันนี้พวกผมมีนัดกันที่ Sky Pup

4 ทุ่มต่อมา

ร่างสูงนั่งจิบไวน์กับกลุ่มเพื่อนของตน เรียกว่ามาที่นี่แทบจะทุกวันก็ว่าได้ เมื่อนั่งดื่มกันได้ซักพักไอ้อรันก็เอ่ยขึ้นมา

"สัปดาห์หน้ามีงานเทศกาลดนตรีที่พัทยา พวกมึงสนไหม พวกรุ่นน้องมันชวนวะ" ไอ้อรัณหันมาถามพวกผมที่นั่งจิบไวน์กันอยู่

"เอาดิ กูอยากดื่มที่ริมทะเลบ้าง เปลี่ยนบรรยากาศหน่อยเป็นไง เบื่อผับและ" ไอ้ริวเอ่ยมาพร้อมไปกับไอ้อรัณ

"ไอ้ริก ไอ้เรียว พวกมึงว่าไง สนป่าว"

"ตามนั้นแหละ" ผมตอบไอ้อรัณไปแค่นั้นแล้วก็หยิบไวน์ขึ้นมาจิบต่ออย่างอารมณ์ดี ไม่นานริต้าและคริสตันก็เดินเข้ามาหาพวกผม จากที่นั่งกันสี่หนุ่มตอนนี้ก็เริ่มมีสาวๆ มานั่งด้วยและ

พอมาถึงริต้าก็เข้ามากอดเข้ามาจูบผมอย่างเอาอกเอาใจ ก็แงละเธอเป็นคนที่รู้ใจผมมากกว่าสาวๆ ทุกคน ริต้าเป็นแฟนคนล่าสุดที่ผมครบเธอมานานถึงสองเดือนแต่ก็ยังไม่รู้สึกเบื่อ อาจจะครบกันนานยาวๆกันไปเลยก็ได้ เพราะเธอทำตัวน่ารักและเอาใจเก่ง

"คิดถึงริกที่สุดเลยนะคะ" ริมฝีปากแดงบอกกับแฟนหนุ่มพร้อมกับขบเข้าที่ปากหนาของริกอย่างเอาใจ ริกเองก็ไม่ยอมให้ริต้าทำเขาอยู่ฝ่ายเดียวชายหนุ่มก็จูบตอบกลับเช่นกัน

มันเป็นเรื่องปกติมาก ที่เขาและริต้ามักจะแสดงความรักต่อหน้าเพื่อนๆ พวกมันเห็นกันจนชินตาไปแล้ว ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะสามคนที่นั่งตรงนี้ก็ใช่ว่าจะดีเกินเขาซักเท่าไหร่ นิสัยเหมือนกันศิลเสมอกันถึงอยู่กันได้นาน