01 ซ่อนรักนายมาเฟีย (Alice+Kayden)
994 Words
1
(ก้าวเท้าหามัจจุราช)

ชั้นดาดฟ้าบนตึกใจกลางเมืองอิตาลี เจ้าของร่างอรชรที่สวมชุดสีชมพูนู้ดแนบเนื้อ ยืนควงแก้วเหล้าสีอำพันรับลมอยู่ระเบียงกระจกเงียบๆ ใบหน้าสวยคม พลางคิดไปเมื่อสี่ปีก่อน ภายในร้านกาแฟ
"อลิสพี่ ว่า...ระ..เราควรลดสถานะกันก่อน"
"เหตุผลคืออะไรคะ?"หญิงสาวถามหาเหตุผลด้วยดวงตานิ่งงัน ไม่เข้าใจว่าวันนี้ทำแฟนหนุ่มถึงขอห่าง ทั้งที่ความสัมพันธ์ทางผู้ใหญ่ก็รับรู้
"พี่อยากรีบเรียนให้จบ มีงานที่มั่นคง ถึงวันนั้นคุณพ่อของอลิสคงยอมรับในตัวพี่" นิวตั้นตอบเหตุผลด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
"ก็ได้ค่ะ อลิสตามใจพี่นิว แต่อลิสขอถามอย่างนึงได้ไหม?"
"ได้ครับ?"นิวตั้นยิ้มบางๆให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ฝังตรงข้าม
"พี่ไม่ได้มีคนอื่นใช่ไหม?"
"พี่จะรออลิสจนกว่าจะเรียนจบ ถึงวันนั้นพี่คงมีพร้อมทุกอย่าง"นิวตั้นดึงมือนุ่มขึ้นมาจับ พูดออกมาด้วยแววตาจริงจัง เพื่อแสดงความมั่นคงต่อเธอ
"ค่ะ อลิสจะรีบเรียนให้จบเร็วๆ แล้วรีบกลับมาหาพี่นิวนะคะ^^"เสียงใสว่าออกมาอย่างเชื่อใจผู้ชายตรงสุดใจ
ตัดมาปัจจุบัน "หึ สุดท้ายก็เป็นแค่ลมปากของพี่นิวสินะ"หญิงสาวแสยะยิ้มออกมา นึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน เธอตั้งใจบินข้ามจากอิตาลีไปถึงสิงค์โปร์
และเห็นภาพบาดตาที่เห็น ตั้งแต่ยังไม่ก้าวเท้าลงจากรถหรู ผู้ชายที่บอกว่าจะรอเธอ กลับควงผู้หญิงหน้าตาเอเชีย เดินกอดกันมาจากที่พักหรู และยิ่งกว่านั้น ยังพลอดรักกันอย่างไม่สนสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปมาอีก
"คุณหนู..."เสียงบอดี้การ์ดคนสนิทของคิรันเอ่ยถามด้วยใบหน้าเป็นห่วง
"อลิสไม่เป็นอะไรค่ะ อย่าบอกป๊านะคะ"อลิสพูดพลางยกยิ้มบางๆแต่นัยน์ตากับเศร้าหมองไม่น้อย นี่น่ะหรือรักแรกในความทรงจำ
"คะ..ครับ"การ์ดผู้ดูแลตอบหญิงสาวด้วยความขัดใจไม่น้อย เพราะอย่างน้อยถ้าคิรันรู้ สภาพคนนิวตั้นคงไม่เหลือชิ้นดีแน่
"ไปสนามบินเถอะค่ะ อลิสจะกลับอิตาลีเลย"เสียงเรียบนิ่งสั่งขึ้น เธอหันมองกระจก ภาพสุดท้ายที่เห็นนิวตั้นกำลังจูบดูดดื่มอยู่กับสาวเอเชียจนร่างแทบจะเป็นหนึ่งเดียวกัน ดวงตาใสไม่มีแต่น้้ำตา เธอไม่อยากแสดงความออนแอ่ออกมา
"ได้ครับคุณหนู..." สิ้นเสียงบอดี้การ์ด ภายในรถจึงมีแต่ความเงียบงัน เจ้าของใบหน้าคมสวยปิดตาลงทันที เธอพึ่งเข้าใจก็วันนี้ ว่ารสชาติการถูกหักหลังมันเป็นยังไง
"หึ"เสียงหัวเราะในลำคอดังเยอะเย้ยตัวเองแล้วยกแก้วเหล้าสีอำพันฤทธิ์แรงกระดกเข้าปากจนหมด ตั้งแต่ถึงอิตาลีเธอก็ขึ้นมาดื่มบนชั้นดาดฟ้าเพื่ออยู่เพียงลำพัง
ปัง!! ปัง!!
เสียงปีนดังอยู่ทางด้านหลังร่างอรชร อลิสค่อยๆหมุนร่างพิงกับระเบียงหันมอง โดยไม่ได้มีความตกใจอะไรกับเสียงปืนสนั่นสักนิด กับยืนทำหน้าเรียบเฉย จ้องมองผู้หญิงที่วิ่งหนีตายหัวชุกหัวชุนขึ้นมา
ปัง!!!!
"กรี๊ดดดดดด อย่าทำฉันค่ะ เคย์เดน"เสียงหญิงสาวหุ่นอวบอิ่ม ใบหน้าออกแนวไปทางโซนยุโรป ร้องขอชีวิตกับเจ้าของร่างสูงตรงหน้า
"หึ ฉันไม่เคยมีโอกาสให้กับผู้หญิง ที่คิดหักหลัง"เสียงเลือดเย็นราวกับเป็นมัจจุราช บอกหญิงสาวที่คลานกระเสือกกระสนหนีไปจนมุม
"ฮึก! ตะ..แต่อย่างน้อยฉันก็เคยมอบความสุขให้คุณนะคะ อย่าฆ่าฉันเลยนะคะ"
"หึ..."รอยยิ้มเหี้ยมปรากฎบนใบหน้า มือหนากำปืนจนเห็นเส้นเลือดยกเล็งจ่อลงกลางกระหม่อมหญิงสาวตรงหน้า
"...." อลิสมองภาพหญิงสาวที่กำลังถูกปลิดชีวิตราวกับเป็นละครเวทีเรื่องนึง
"ฮึก...อย่าฆ่าฉันนะ ฮึกๆเคย์เดน"
เกร้ง!! เสียงปืนเตรียมจ่อยิงลงกระหม่อม แต่เหมือนกำลังรีรออะไรบางอย่าง
"ยิงสิ! ยิงเลย!"เสียงหวานของอลิสตะโกนสั่ง แถมยังยกยิ้มมุมปากขึ้นมาราวเป็นเรื่องสนุก
กึก!! เคย์เดนหันมองตามเสียงตะโกนบอก ใบหน้าหล่อชะงักไม่น้อย เมื่อเห็นเจ้าของใบหน้าสวย ซึ่งคาดว่าเธอน่าจะเมาหนัก ดูจากขวดเหล้าราคาแพงหลายสิบขวดจำนวนมากบนโต๊ะ
"ฮ่ะๆ ฮ่า ยิงสิ เธอหักหลังนายไม่ใช่เหรอ ยิงเลย รออะไรอยู่ล่ะ!?"อลิสตะโกนบอกอย่างบ้าคลั่ง พร้อมเดินพาร่างโซเซเข้ามา
"...." เคย์เดนมองเจ้าของร่างอรชรนิ่ง ดวงตาคมมองร่างที่ยืนโซซัดโซเซจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่
"กรี๊ดดดด นังบ้าแกมันบ้า!"หญิงสาวที่กำลังจะถูกปลิดชีพ กรีดร้องด่าอลิสที่เดินเข้ามาหยุดข้างกายเจ้าของร่างสูง
เคย์เดนปลายตาดุดันมองร่างอรชรข้างๆ ก่อนจะหันปลายกระบอกปืนยิงเข้ากระหม่อมอย่างไม่รีรออะไรอีก
ปัง!!!! กระสุนทองเจาะเข้ากระหม่อมอย่างแม่นยำ เลือดที่กระจายออกมาจากศีรษะผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้ทำให้อลิสหวาดกลัวกับยกยิ้มพอใจออกมา
เคย์เดนเก็บปืนลงหลังกางเกง แล้วหันมองใบหน้าสวย ดวงตาเฉี่ยวคมนิ่งงันอยู่เนิ่นนาน เหมือนมนต์สะกดบางอย่างทำให้มาเฟียหนุ่ม ยังคงมองไม่ล่ะสายตาไปไหน
"อยากได้ฉันหรอ?"ใบหน้าแดงระเรื่อเกิดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เอ่ยถาม
"หึ"เคย์เดนยิ้มเย้ยหยันก้มมองร่างอรชรตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมหันหลังจะเดินออกไป
หมับ!! แต่มือเล็กกับกระชากเขาไว้
"ปล่อย"เสียงดุดันเอ่ยบอก เคย์เดนปลายตาหงุดหงิดไม่น้อย จ้องมองมือเล็กที่ถือวิสะจับมือตนเอง
"นอนกับฉันไหม?"
"หึ แน่ใจดีแล้วใช่ไหม?"
____________________
อลิสนี่ สมกับเป็นลูกเจนนิสเลยเนอะ?
- Writer
