Tabana kuvvet merdivenlerden korkuyla çıkarken Zeno'nun bana seslendiğini duydum. Ama kalbim korkuyla o kadar hızlı atıyordu ki kulaklarımı uğuldatıyor onu duymama izin vermiyordu.
-"Defne dur." Korumaların şaşkın bakışları altında merdivenleri çıkıp bahçeye ulaştım. Ayaklarıma batan çimlerin yada küçük çakılların acısını duyumsamadım. Koşarak bahçeden salona bağlanan kapıya ulaştım. Ardından merdivenlere. Kan ter içinde kalmıştım resmen. Hastalıktan dolayı yavaş yavaş adım atan ben korkuyla son sürat odaya koştum ve ardımdan sıkıca kapıyı kilitledim. Kendimi kapıya yaslayıp kayarak yere oturdum. Çok değil üç dört saniye sonra Zeno'nun kapıyı yumruklaması ile yaslandığım kapıda sarsıldım.
-"Bebeğim kapıyı aç konuşalım." Elimi dudaklarıma bastırıp kapıdan uzaklaştım. Banyoya girip orayı
