Bir rüya aleminde uyku ile uyanıklık arasında o gitgelde geçiyordu ömrüm. Ailemi görüyordum. Trabzon'da ki yayla evimizde şen kahkahalarımızın atıldığı o sımsıcak yuvamız. Öyle yüksek desibeldi ki yayladaki komşular yine neye güldüğümü soruyordu. Ablamın cıvıl cıvıl konuşması, kahkahalarıyla beni yanına çağırması herşey o kadar güzeldi ki. Fakat o rüya birilerinin bana seslenmesi ile yok oldu. Birileri yabancı adımla sesleniyordu.
Laura...
Gözlerim hafifçe aralanmaya başladı. Sanki göz kapaklarıma tonlarca ağırlık çökmüş gibi. Gözlerime hücum eden ışığa alışması için tekrar tekrar gözlerimi açıp kapattım. Boğazlarım acıyordu. Birileri yabancı dilde konuşuyor ama sesler boğuk geliyordu. Sürekli öten dıt dıt seslerini duydum. Konuşmaya çalıştığımda ağzımdaki maske yüzünden sesim çıkmadı. B
