Onlarla sarmaş dolaş sarılmamızın ardından kendimi çektiğimde gözlerinde beklenti dolu ifade gördüm. Onlara karşı tamamen yumuşadığımı görmek istiyorlardı. Sergio başımı kendine çekti.
-"Biliyorum en çok beni özledin." Andrea çekti sonra. Abisine ters ters baktı.
-"Abi herşeyi kendi üstüne alınma artık. En sevdiği abisi buradayken sana ne oluyor?" Matteo çekti bu defa başımı göğsüne.
-"Gençler lütfen kavga etmeyin. Burada yakışıklı abisi dururken size mi kaldı. Hem bakın ilk ben geldim dayanamıyıp bana sarıldı. Sizi çok özleseydi içeride sarılırdı. Ama bakın ne oldu? Bana sarıldı." Onların çocuk gibi didişmesi ve paylaşamamaları o kadar tatlıydı ki... Francesco'ya baktım. Diğerleri ufak çaplı bir tartışma yaşarken o durmuş gülümseyerek bana bakıyordu. Biraz daha bakarsam dayanamam diye
