ตริ้ดๆๆ ตริ้ดๆๆ (เสียงโทรศัพท์มือถือ)
ขวับ! ฉันมองกระเป๋าสะพายข้างที่มีโทรศัพท์ราคาแพงอยู่ในนั้น ใจอดคิดไม่ได้ว่าในสายคงเป็นใครสักคนที่ฉันไม่รู้จักโทรมาหาแน่ๆ จึงตัดสินใจใช้มือล้วงมันออกมาก่อนจะก้มมองเบอร์แปลกที่ไม่ได้มีการเมมชื่อเอาไว้ หากผลสรุปแล้วปลายสายเป็นคอลเซ็นเตอร์ ฉันก็แค่กดวาง แต่ถ้าไม่ใช่ มันก็เป็นอีกเรื่อง ติ่ด! “สวัสดีค่ะ”
“...”
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”
“นีม นีรญาใช่ไหม” ปลายสายถาม
“ใช่ค่ะ”
“ฉันก็ชื่อนีรญาและมีชื่อเล่นว่า นุ่ม”
°∆° “คะ?” ตึ่ก ตั่ก ตึ่ก ตั่ก หัวใจของฉันเต้นโครมครามจนแทบจะทะลุออกมานอกอก ความเงียบในตอนนี้มันเป็นเพราะฉันพูดไม่ออกและไม่รู้จะพูดอะไร จนอีกฝ่ายต้องกรอกเสียงเข้ามาให้ได้ยินอีกคำ
“ที่จริงแล้วฉันคือ นีม”
เพียงเท่านั้นแข้งขาของฉันก็ถึงกับทรุดลงไปกองกับพื้น ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ลึกๆ ในใจฉันอยากจะขอบคุณอะไรก็ตามที่ดลบันดาลให้ฝันร้ายของฉันเป็นจริง
