“หนึ่งพันสามร้อยบาทค่ะ”
“ห้ะ” ฉันเลิกลั่กไปกับการสระผมที่ราคาแสนแพงเหมือนสระแล้วมันจะลอยได้ หนึ่งพันสามร้อยบาท เงินจำนวนนี้ประทังชีวิตของฉันได้ทั้งอาทิตย์ด้วยซ้ำ “แพงจังค่ะ” หากเทียบกับร้านธรรมดาข้างนอกคงสระผมแค่หลักร้อยใช่ไหมล่ะคะ
พนักงานชักสีหน้า ก่อนจะอธิบายรายละเอียดกับลูกค้า “แชมพูของเราเป็นแชมพูสูตรพิเศษ บำรุงสภาพผมไม่ให้ขาดร่วง ไหนจะการหมักทรีสเม้นท์มากกว่าสิบนาที การระมัดระวังหนังศีรษะกับแผลผ่าตัดและไหนจะ...”
“เท่าไหร่นะครับ” รติตัดบทพร้อมกับส่งแบล็คการ์ดให้พนักงานคนนั้นโดยไม่ต่อคำอะไรอีก เพราะเขามีเรื่องที่น่าสนใจกว่านั้นอยู่ด้านข้าง นั่นก็คือ ‘นีรญา’ ที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าลงเหมือนอาย ‘เรื่องแพงไม่แพงไม่ว่าแต่อะไรคือน้องไม่เดินมาบอกเขาเหมือนอย่างเคยว่าให้เขาเป็นคนจ่าย’ ความสงสัยตอนนี้มีอยู่แค่เรื่องเดียวที่เป็นสาเหตุคือ...สมองของนีรญาอาจจะมีปัญหา ทำให้ทุกท่วงท่า กิริยาการพูดจามั
