“...” รติมองของในมือทุกอย่าง พลันนึกว่าสิ่งที่นีรญาอยากซื้อมันคืออะไร? “...” ตอนนี้ จากสารพัดถุงในมือของเขามีแป้งเด็ก ครีมบำรุงผิวขวดเล็ก ถุงใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น ‘อืมมม’ “อ่อ มาครับเดียวเฮียพาไปเลือก”
คำพูดของเฮียทำเอาฉันถึงกับตาโตเท่าไข่ห่านก่อนจะรั้งข้อมือตัวเองเพื่อยับยั้งการเดินนำของอีกฝ่าย ‘อะไรคือพาไปซื้อคะ?’ “ไม่เอา” ขืนตัวสุดกำลัง “หนูอาย เฮียแค่เอาเงินให้หนูสักห้าร้อยก็พอแล้วค่ะ ที่เหลือหนูเดินไปซื้อเอง นะ” ฉันจะไปซื้อกางเกงในสามตัวร้อย กับบราตัวละร้อยสักสามตัว ให้เฮียไปยืนมองด้วยมันคงไม่ดีใช่ไหมคะ ไหนจะสภาพหน้าหล่อๆ มีราคาแบบเฮีย มายืนรอฉันเลือกของถูก มันคงไม่ได้...เฮียไม่อายแต่ฉันอายค่ะ
รติเอียงคอครุ่นคิด ‘ห้าร้อย?’ จากที่เคยไปส่งหมวยเล็กซื้อ ดูเหมือนราคามันจะเกินกว่านั้นมาก อีกอย่างคือของแบบนี้มันต้องซื้อของดีๆ เพื่อรักษาทรงไม่ใช่เหรอ? “เฮียไปด้วยน่ะดีแล้ว มาเถอะ เรื่องธร
