“เห็นอายี่ว่าคงต้องรอให้อาหยางเขากลับมาจากต่างจังหวัดก่อน จะเอาสินสอดเท่าไหร่ก็ให้ตกลงกันเป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ จังๆ ไม่ใช่ผลัดวันไปจนอาหยางเขาอายุมากกว่านี้ บ้านนั้นเขาอยากมีหลานนะ นีมว่ายังไงลูก” กัลยาถามลูกสาวออกไปตรงๆ “เฮียหยางเขาเป็นคนดีมากลูกก็รู้ จะบอกว่าไม่รักแม่ไม่เถียง แต่แม่แค่ขอให้คิดดู หรือว่าลูกรังเกียจเฮียเขาล่ะ”
ฉันส่ายหน้า “เปล่านะคะ” ‘เฮียหยางหล่อกว่าดาราบางคนเสียอีก ฉันจะไปรังเกียจเขาได้ยังไง’ อันที่จริงแล้วปัญหาใหญ่ในเรื่องนี้คือ...ฉันไม่ใช่เจ้าของร่างน่ะสิคะ วันข้างหน้าถ้าหากได้แต่งงานกันจริงฉันจะเข้าหอได้เหรอ ไม่เอานะ เราจะแต่งงานกันไม่ได้สิ “เฮียหยางเค้าจะไปเมื่อไหร่เหรอคะคุณแม่” ที่ถามเพราะฉันต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องก่อนที่เฮียเขาจะเดินทางไปทำงาน และคำตอบที่คุณแม่บอกก็คือหลังจากนี้อีกสองวัน ถ้ามันเร็วขนาดนั้นฉันคงรอไม่ได้แล้ว และการที่ฉันจะไปพบเขาได้นั้นฉันควรต้อ
