เช้าวันต่อมา
แสงแดดอ่อนๆเข้ามาผ่านระเบียงห้องนอนทำไห้ร่างบางที่นอนบนเตียงรู้สึกตัว
"อื้อ" ร่างบางส่งเสียงในลำคอแล้วค่อยๆลืมตาความรู้สึกแรกที่ร่างบางรู้สึกคือรู้สึกเจ็บตรงช่วงล่างแล้วรู้สึกเพลียไปพร้อมๆกัน
ติ๊ง!
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ร่างบางพยายามหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเพราะตอนนี้วาคิมนอน กอดร่างบางแน่นทำให้ร่างบางขยับตัวอย่างยากลำบากบวกกับรู้สึกเจ็บจรงข่วงล่างด้วย
อาจารย์ : วันนี้อาจารย์ขอยกคลาสน่ะค่ะพอดีลูกอาจารย์ป่วยกระทันหัน
เมื่อร่างบางได้อ่านข้อความร่างบางถึงกับโล่งอกเพราะถ้าเธอต้องไปโรงในสภาพแบบนี้เธอคงไม่ไหวแน่ๆ
"คนอะไรว่ะนอนจับนมคนอื่น" ร่างบางบ่นใส่วาคิมเสียงเบาเพราะมือหนาของวาคิมจับเต้าอวบของร่างบางไม่ปล่อย
"นินทาฉันหรอ" วาคิมเอ่ยในขณะที่เปลือกตายังคงปิดสนิท
"นะ นายตื่นแล้วหรอ ถ้าตื่นแล้วก็ปล่อยได้แล้วฉันอึดอัด" สายฝนเอ่ยพร้อมแกะมือหนาออกจากเต้าอวบตัวเอง
"ให้พูดอีกร
