# คอนโด
เมื่อวาคิมกลับคอนโดเขากลับไม่พบร่างบางที่เขาตั้งใจจะกลับมานอนด้วยเขารู้สึกอยากนอนกอดร่างบางตั้งแต่ที่สายฝนมาอยู่กับเขา ว่าคิมก็นอนกับสายฝนตลอดเพราะเวลาที่เขาได้อยู่ไกล้ๆกับสายฝนมันทำให้เขารู้สึกเหมือนเขาได้อยู่กับผู้หญิงใจร้ายคนนั้น
"ไอกันต์ ทำไมสายฝนยังไม่กลับ" วาคิมโทรหากันต์ทันทีเพราะตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว
"เออออ ผมก็ไม่ทราบครับนาย" กันต์เอ่ยพร้อมก้มหัวอย่างกลัวๆ
"มึงไปเรียกได้เชนให้มาพบกูเดี๋ยวนี้" วาคิมเอ่ยน้ำเสียงไม่พอใจ
"ไอเชนก็ยังไม่กลับครับนาย" กันเอ่ยเพราะเขารอให้เชนมาส่งสายฝนตั้งแต่หนึ่งทุ่มเขาชอบมารอสายฝนเพียงอยากเห็นใบหน้าหวานของสายฝนแม้ตะรู้ตัวดีว่าไม่ควรรู้สึกแบบนั้นกับคนของเจ้านายแต่เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้
"พวกมึงทำงานภาษาไรว่ะ แม่ง! ไม่รู้ห่าไร มึงรีบโทรหาให้เชนเดี๋ยวนี้เลยน่ะ" ว่าคิมสบทเสียงโมโหออกมา
"ครับนาย" เอ่ยจบกันต์ก็รีบโทรหาเชนทันทีเมื่อโท
