เช้าวันต่อมา
อื้อออ เสียงงัวเงียของสายฝนเพราะรู้สึก แสบตากับแสงที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างสายฝนแกะมือหนาออกจากหน้าอกตัวเองเพราะตอนนี้เวลาสิบเอ็ดโมงกว่าแล้วและเธอก็รู้สึกหิวมาก หลังจากที่แกะมือหนาออกสายฝนหยิบหมอนข้างที่วาคิมโยนเมื่อคืนมาวางเพื่อที่จะให้วาคิมหมอนข้าง
แก็ก!~
เสียงประตูดังขึ้นเมื่อสายฝนเปิดประตูออกหลังจากที่เข้าไปทำความสะอาดร่างกายเสร็จเรียบร้อยก็ยังคงเห็นวาคิมนอนหลับอย่างสบายเธอเลือกที่จะไม่ปลุกเขาเพราะกลัวเขาดุ เมื่อสายฝนมาถึงห้องครัวก็รีบจัดการทำอาหารทันที
กลิ่นหอมที่ลอยเข้ามาแตะจมูกของวาคิมทำให้วาคิมตื่นขึ้นแล้วเดินไปตามกลิ่นก็พบว่า ตอนนี้สายฝนกำลังทำอาหารพร้อมรอยยิ้มหวาน
"นายตื่นแล้วหรอหิวไหมฉันทำกับข้าวเผื่อนายด้วยน่ะ" สายฝนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นวาคิมยืนมองตนทำอาหาร
"....." วาคิมยักไหล่ตอบพร้อมเดินออกจากห้องครัว
"นายคงไม่กินอาหารพวกนี้หรอกเนอะ" สายฝนเอ่ยก้วยความน้อยใจเพรา
