ในสายช่วงสายของวัน สายฝนลืมตาขึ้นมาด้วยความหนักอึ้งพร้อมกับปวดหัว
"ทำไมถึงปวดขนาดนี้ว่ะ" สายฝนเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
"ตื่นแล้วหรอ" วาคิมเอ่ยถามในขณะที่ตัวเองนั่งทำงาน
"......." สายฝนไม่ได้ตอบคำถามของวาคิมสายฝนเลือกที่จะลุกแล้วเข้าไปยังห้องน้ำ
สายฝนอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปเรียนมหาลัยเสร็จก็จะเดินออกจากประตูห้องโดยไม่พูดจากับวาคิมเลยสักคำ
"เดี๋ยว จะไปไหนมีเรียน บ่ายสองไม่ใช่หรอ" วาคิมเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีของสายฝนที่เงียบใส่เขา
"อื้ม มีนัดกับเพื่อน" สายฝนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"เดี๋ยวไปส่ง" วาคิมเอ่ยพร้อมลุกจากเก้าที่ตัวเองนั่งทำงาน
"ไม่ต้อง ไปเองได้วันนี้ไม่ต้องไปรับน่ะ" สายฝนเอ่ยน้ำเสียงเรียบนิ่งแล้วเดินออกจากห้องไป
แต่นั้นกลับทำให้วาคิมไม่พอใจและหงุดหงิดสายฝนเป็นอย่างมากที่ไม่สนใจเขาเหมือนทุกวันแถมวันนี้ยังทำตัวเย็นชาใส่เขาอีก
วาคิมหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาลูกน้องทันที
"ไอกันต์
