พ่ายรักร้ายนายมาเฟีย

ตอนที่ 6

เลิกคลาส

"ยัยฝนแกเป็นอะไรรึเปล่าฉันเห็นแกนั่งเหม่อตั้งแต่อยู่ในห้องเรียนเรียนแล้ว"เมล่อนเอ่ยถามเพื่อนด้วยท่าทีเป็นห่วง

"เออนั่นดิ เป็นไรของแก"นานิหันมาเอ่ยถามสายฝนเช่นกัน

"เปล่าหรอกฉันแค่เป็นห่วงพ่อหนะนี้ก็อาทิตย์หนึ่งแล้วพ่อยังไม่ฟื้นเลย"สายฝนจำใจที่จะต้องโกหกเพราะสายฝนไม่อยากให้ใครรู้

"ไม่เป็นไรหรอกหน่าพ่อแกต้องฟื้นอยู่แล้วไว้ว่างๆพวกฉันจะไปเยี่ยมพ่อแกน่ะ"น้ำหวานเอ่ยพร้อมเดินเข้ามากอดสายฝน

"อื้ม ขอบใจพวกแกมากน่ะแต่ตอนนี้ฉันต้องกลับแล้ว คืนนี้จะไปทำงานด้วยหนะ"

หลังจากที่สายฝนเดินแยกออกจากกลุ่มเพื่อนแล้วในขณะที่สายฝนกำลังจะไปเรียกแท็กซี่สายฝนก็เห็นรถคันหรูสีดำแค่สายฝนเห็นสายฝน ก็รู้แล้วว่าเป็นรถคันนั้นเป็นของใคร เมื่อสายฝนเดินไปหยุดหน้ารถคันหรูที่ดำก็พบกับกันต์

"เชิญครับนายให้ไปพบตามสัญญา"กันต์ดลเอ่ยพร้อมเหลือบมองสายฝนเพราะกันต์รู้สึกส่งสารสายฝนจับใจ เมื่อสายฝนได้ยินแบบนั้นสายฝนจึงยอมขึ้นรถตามที่กันต์ดลเอ่ย แต่ในขณะที่สายฝนกำลังขึ้นรถนั้น

"ยัยน้ำหวานนั้นใช่ยัยฝนไหม"นานิสะกิดน้ำหวานเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น

"เออนั่นดิห ว่าแต่ยัยฝนขึ้นรถไปกับใคร"น้ำหวานถามพร้อมขมวดคิ้วอย่างสงสัย

คอนโด S

ในขณะที่วาคิมกำลังนัวเนียกับหญิงที่ใช้บริการอยู่นั้นก็มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอกทำให้วาคิมหยุดนัวเนียแล้วหันไปมองประตูพร้อมกระตุกยิ้มออก

ก็อก ก็อก

วาคิมผละใบหน้าออกจากแล้วมองไปยังหญิงสาวบ่งบอกถึงให้หญิงสาวนั้นออกไปจากห้อง

"อะไรกันคะ คุณคิมเรายังไม่ได้มีอะไรกันเลยนะคะ"หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงยั่วยวนแล้วจ้องมองใบหน้าคมคายของวาคิมอย่างสื่อความหมาย

"ไว้วันหลังฉันจะเรียกมาใหม่ ตอนนี้ฉันมีธุระ"วาคิมเอ่ยด้วยสีหน้าเรียนนิ่ง

แก็ก~

เสียงประตูเปิดออกพร้อมหญิงสาวหุ่นดีหญิงสาวคนนั้นหยุดอนู่ตรงหน้าสายฝนแล้วมองสายฝนจากหัวถึงจรดเท้าด้วยสายตาที่ดูถูกแล้วหญิงสาวคนนั้นก็เดินออกไปด้วยท่าทีไม่พอใจ หลังจากที่หญิงสาวคนนั้นไปแล้วนั้นสายฝนก็เดินเข้าไป เมื่อสายฝนเดินเข้าไปแล้วก็พบกับวาคิมที่นั่งดื่มไวน์ด้วยสีหน้าเหมือนคนอารมณ์ดี

"มาเร็วดีนิ ฉันยังไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองเลย"วาคิมเอ่ยกับให้กับสายฝน

"มีอะไร"สายฝนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"มีอะไรงั้นหรอ"วาคิมเอ่ยพร้อมขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่คาดเดาได้ยาก

"ถ้าเรื่องเงินฉันไม่มีหรอกน่ะ ฉันเอาเงินที่ฉันทำงานได้ไปจ่ายค่ารักษาพ่อฉันหมดแล้ว"วาคิม เมื่อได้ยินแบบนั้นวาคิมก็กระตุกยิ้มมุมปากด้วยท่าทีพอใจกับคำตอบของสายฝนเพราะวาคิมเองก็อยากจะให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว เมื่อเป็นแบบนั้นวาคิมก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งโซฟาตัวเดียวกันที่สายฝนนั่งอยู่

"ถ้า...ไม่มีเงินมาจ่ายฉันงั้นก็เอาอย่างอื่นมาจ่ายฉันสิจะไปยากอะไร" วาคิมเอ่ยด้วยน้ำเสียงของผู้ชนะ

"เอาอะไรมาแลกฉันไม่มีอะไรให้นายทั้งแหละ"เมื่อได้ยินสิ่งที่สายฝนเอ่ยออกมา วาคิมขมวดคิ้วด้วยท่าทีหงุดหงิดที่สายฝนทำเป็นไม่รู้เรื่องในสิ่งที่เขาพูด

"ไม่รู้จริงหรือเล่นตัว"วาคิมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

"ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่มีอะไรให้นาย"สายฝนเอ่ยพร้อมเบื้อนหน้าไปทางอื่นเพราะสายฝนรู้สึกอายและไม่มีอะไรให้วาคิมจริงๆ

"ก็... "วาคิมเอ่นพร้อมเลื่อนมือลูบไล้เรียวขาของสายฝนจนถึงก้นงอนแล้ววาคิมก็บีบขย้ำก้นงอนของสายฝนหนัก เมื่อเป็นแบบนั้นสายฝนรีบปัดมือหนาของวาคิมออกแล้วเตรียมจะลุกขึ้นหนี แต่ทว่าวาคิมกลับเร็วกว่าจึงดึงแขนของสายฝนให้เซอยู่บนตักตัวเแงพร้อมกอดสายฝนไม่ให้หนีไปไหน

"นี้ปล่อยฉันน่ะไอคนฉวยโอกาส" สายฝนเอ่ยพร้อมพยายามดิ้นให้หลุดออกจากวงแขนของวาคิมแต่ด้วยแรงอันน้อยนิดทำให้สายฝนหยุดดิ้นและต้องยอมให้วาคิมกอด

"หึ ฉวยโอกาสงั้นหรอ แบบนี้รึเปล่าที่เขาว่าฉวยโอกาส"เอ่ยจบวาคิมก็ดึงคนสายฝนแล้วประกบริมฝีปากทันที

"อื้อ"สายฝนตกใจพร้อมเบิกตากว้างที่จู่ๆ

วาคิมก็ดึงตัวเองเข้าไปจูบโดยไม่ทันตั้งตัวทำไห้วาคิมสามารถดันลิ้นเข้ามาในโพรงปากของสายฝนอย่างง่ายดาย เมื่อได้สติสายฝนจึงกัดปากวาคิมหนักๆทำให้วาคิมยอมถอนจูบทันที

เพียะ!!

เมื่อวาคิมถแนจูบสายฝนก็เงื้อมมือไปตบหน้าวาคิมทำให้หน้าของวาคิมหันไปตามแรงตบ วาคิมเมื่อโดนสายฝนตบก็รู้สึกได้กลิ่นคราวเลือดจางๆลิ้นหนาของวาคิมดันเข้าพุงแก้มพร้อมจ้องไปยังสายฝนด้วยสีหน้าคาดโทษ

"เธอรู้รึเปล่าว่าเธอทำอะไรลงไป ไม่มีใครกล้าตบฉันเธอต้องชดใช้"วาคิมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความโมโห

"งั้นนายก็ควรรู้ไว้ด้วยว่าไม่มีใครเคยจูบฉันเหมือนกันไอคนฉวยโอกาส"สายฝนตวาดเสียงดังใส่หน้าวาคิม

"ได้ถ้างั้นในขณะที่เธอหาเงินมาจ่ายฉันงั้นก็เอาตัวเธอมาแลกจนกว่าจะหาเงินมาใช้หนี้ฉันจนหมดก็แล้วกัน"วาคิมเอ่ยเอ่ยจบก็อุ้มตัวสายฝนพาดบ่าแล้วเดินไปยังห้องนอน

"อ๊ายย ไอบ้าปล่อยฉันนะ"สายฝนเอ่ยพร้อมทุบตีร่างของวาคิม