หลายวันผ่านไป
แก็กๆ
สายฝนเปิดประตูเข้าก็ได้กลิ่นบุหรี่จางที่ลอยแตะจมูกสายฝนเดินไปตามกลิ่นบุหรี่ก็เห็นวาคิมยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงห้อง สายฝนเดินเข้าไปกอดวาคิมจากด้านหลัง
"มีอะไรรึเปล่า เห็นทำหน้าเครียดๆ" สายฝนเอ่ยแล้วเอาหน้าถูแผ่นหลังกว้างเบาๆ
"เปล่าไม่มีไร" วาคิมเหลือบมองสายฝนเพราะหลังๆมานี้สายฝนมีท่าทีออดอ้อนเขาบ่อย
"ไม่มีอะไร แล้วทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะ" สายฝนเอ่ยพร้อมมองวามองวาคิมที่พ่นควันบุหรี่
"ฉันหนะไม่มีอะไร เธอนั้นแหละมีอะไรทำไมหลังๆมานี้ชอบทำตัวออดอ้อนฉันบ่อย" วาคิมทิ้งบุหรี่แล้วหันหลังเผชิญหน้ากับสายฝน
"เปล่า ฝนก็แค่เห็นว่าช่วงนี้พี่ชอบทำหน้าเครียดบ่อย" สายฝนเอ่ยเพราะหลายวันมานี้เธอเห็นเขาทำหน้าเครียดบ่อยมาก
"อยากให้ฉันหายเครียด?" ว่าคิมเอ่ยพร้อมขมวดคิ้ว
"ก็พอมีอะไรบ้างล่ะที่ทำให้พี่หายเครียด ฝนก็เห็นเจ้าของห้องตัวเองมากินนอนฟรีเครียดไม่ได้หรอกนะ" สายฝนเอ่ยพร้อมมองวิว
