หลังจากที่สายฝนหยิบเสื้อผ้าที่แม่บ้านวางไว้ในห้องเธอก็รีบสวมใส่แล้วเดินออกจากห้องทันทีเพราะกลัวจะมีคนมาใช้ห้องหรือมีคนเมาไม่ได้สติมาเข้าห้องเหมือนแม่บ้านคนเมื่อกี้ สายฝนเดินไปเรื่อยๆเมื่อถึงชั้นสองเธอก็เห็นแผ่นหลังหนาที่คุ้นเคยสายฝนหยุดชะงักมองวาคิมที่ตอนนี้กำลังจูบนัวเนียอยู่กับโรสซารินตรงบันได
"ว๊าย! เธอเป็นใครมายืนอยู่ตรงนี้" โรสซารินร้องหวีดออกมาเมื่อเห็นสายฝนมองเธอกับวาคิมอยู่
"โรสคิมว่าเราไปที่อื่นดีกว่า" วาคิมเอ่ยเมื่อเห็นสายฝนยืนนิ่งไม่ขยับพร้อมมองเสื้อที่สายฝนใส่อย่างพอใจ
"ไปค่ะคิมโรสอาย" โรสซารินซบหน้าลงกับอกหนาของวาคิมอย่างเขินอายแล้วมองสายฝนพร้อมแสยะยิ้มออกมา
สายฝนมองแผ่นหลังวาคิมที่เดินโอบเอวโรสซารินออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่จะหันมองมาวาคิมก็ไม่หันมอง สายฝนมองภาพตรงหน้าอย่างเจ็บปวดแล้วปล่อยตัวเองให้ลงกับพื้นพร้อมร้องให้ออกมาอย่างหนักกับหัวใจตัวเองที่แตกสลาย
สายฝนเด
