ดึกดื่นในคืนเดียวกัน ความเงียบเฉพาะพื้นที่เขตหวงห้ามเป็นไปอย่างทุกๆคืน เสียงรถคันหนึ่งเลี้ยวโค้งมาอย่างหยาบกร้าน ไม่มีการชะลอเบรกแต่เนิ่นๆ ถึงได้เกิดเสียงดังสนั่นจากล้อ เจ้าของรถลงมาจากประตูบานซ้าย รั้วสูงทำจากไม้แข็งมีช่องว่างเป็นซี่เพียงให้ลมลอดผ่านมากกว่าการมองเห็นทะลุเข้ามาถูกเลื่อนปิดด้วยรีโมทอัตโนมัติจากผู้รักษาความปลอดภัย ก่อนจะมีลูกน้องมากมายวิ่งเข้าหาเป็นพรวน
มาเฟียหนุ่มไม่ได้สนใจสิ่งนั้นมากไปกว่าการได้แช่น้ำอุ่นๆบนห้อง เขาเหนื่อยมาทั้งวันและต้องการจะพัก
“ไรรีย์ล่ะ” เสียงทุ้มถาม จังหวะพ้นวงกบประตูเข้ามายังตัวคฤหาสน์ เลขารับเสื้อสูทพร้อมกุญแจรถไปถือไว้ พลางถอยหลังไปสองก้าว “ไปรับมาหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
เมื่อตอนบ่าย ก่อนจะรุดหน้าเข้าหาแมททริกเพื่อสะสางเรื่องงาน คาดคะเนไว้ว่าอาจจะนานกว่าจะเคลียร์ปัญหานั้นจบจึงสั่งเลขาให้วานคนไปรับ ซึ่งนานกว่าจะเสร็จทุกอย่างดึกดื่นจริงๆ
“
